Διαπραγματεύονται την ομηρία

Περίπου σαν μια πραγματικότητα που πέφτει από τον ουρανό παρουσιάζουν οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού την τεράστια ανεργία και την ραγδαία επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, οι οποίες είναι το κυρίαρχο πρότυπο εργασίας, όπως και η κυβέρνηση παραδέχεται.

Και πατούν σε αυτήν την πραγματικότητα για να δικαιολογήσουν το ρόλο της ΓΣΕΕ που έρχεται τάχα να παίξει το ρόλο του εγγυητή «της διαφάνειας και της αξιοκρατίας» στις προσλήψεις συμβασιούχων, κατά κύριο λόγο από δήμους. Οι μισθοί αυτών των συμβασιούχων είναι στα όρια της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, ανεξαρτήτως του αντικειμένου εργασίας, καλύπτονται από τα λεγόμενα επιχειρησιακά προγράμματα και τις ασφαλιστικές εισφορές τις πληρώνει ο ΟΑΕΔ (λεφτά δηλαδή που αρπάζονται από τις τσέπες του συνόλου των εργαζομένων). Αυτό το ρόλο χαρακτηρίζουν θετικό, ισχυριζόμενοι ότι τέτοια προγράμματα επιλύουν - τουλάχιστον ως ένα βαθμό - το πρόβλημα του άνεργου.

Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι δεν επιλύουν την ανεργία, η οποία σήμερα είναι αναμφισβήτητα μεγάλη. Ομως επίσης είναι πραγματικότητα ότι για να φθάσουμε στις σημερινές εξελίξεις ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός έχει βάλει το χεράκι του. Στήριξε εδώ και δεκαετίες το πέρασμα των αντεργατικών - αντιλαϊκών πολιτικών, στηρίζει τον ίδιο τον καπιταλισμό. Εβαλε και βάζει εμπόδια στους αγώνες που θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών.

Με άλλα λόγια, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός συνέβαλε στη διαμόρφωση της σημερινής πραγματικότητας, στοιχείο της οποίας είναι και η μεγάλη ανεργία.

Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι τα λόγια περί «διαφάνειας και αξιοκρατίας» είναι για τα μάτια του κόσμου. Αλλιώς ας μας απαντήσουν στο εξής: Για μερικές εκατοντάδες θέσεις εργασίας μαζεύονται χιλιάδες αιτήσεις πρόσληψης. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οι άξιοι να προσληφθούν είναι πολλοί περισσότεροι από τις θέσεις που προσφέρονται. Ποιο είναι το κριτήριο που θα τους αποκλείσει όλους αυτούς, με «διαφάνεια και αξιοκρατία»; Το να επικαλείσαι αυτές τις έννοιες στον καπιταλισμό είναι εμπαιγμός.

Ο πραγματικός στόχος της ΓΣΕΕ είναι άλλος. Να προσφέρει και πάλι στήριξη στη βαρβαρότητα. Με την εμπλοκή της να «νομιμοποιήσει» στη συνείδηση των εργαζομένων την πολιτική στήριξης στον καπιταλισμό, που δημιουργεί στρατιές ανέργων.