Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

15 ΙΟΥΝΗ ΗΜΕΡΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗ ΝΕΩΝ ΑΓΩΝΩΝ



 
Εργαζόμενες –Εργαζόμενοι,
Νέοι –Νέες

 
ΟΛΟΙ στον αγώνα. Όλοι στη μάχη για να μην περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα.
Στις 15 ΙΟΥΝΗ κανείς στη δουλειά. Νεκρώνουμε τα εργοστάσια, τα γραφεία, τα λιμάνια, τα γιαπιά.. Μηχανή να μην δουλέψει. Προπέλα να μην γυρίσει. Σε κάθε χώρο δουλειάς με μαζικές διαδικασίες, με γενικές συνελεύσεις παίρνουμε αποφάσεις καταδίκης των μέτρων, συμμετοχής στην απεργία και κλιμάκωσης του αγώνα με νέα πανελλαδική πανεργατική απεργία την πρώτη ημέρα συζήτησης στη βουλή του αντεργατικού αντιλαϊκού τερατουργήματος.

 
Αγώνας διαρκής έως την ανατροπή τους.
Διαδηλώνουμε μαζικά με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ και το ΜΑΣ δυναμώνοντας το μήνυμά μας. Τα αντιλαϊκά μέτρα δε θα περάσουν.
Υπάρχει άλλος δρόμος. Υπάρχει φιλολαϊκή λύση. Ο δρόμος της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και την Ευρωπαϊκή Ένωση για οικονομία και εξουσία που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού και όχι των μονοπωλιακών ομίλων.
Κανένας συμβιβασμός, καμιά υποχώρηση. Αντιστεκόμαστε στα τρομοκρατικά διλλήματα, στους κυβερνητικούς και εργοδοτικούς εκβιασμούς.
Όχι άλλες θυσίες για τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Όχι στα αντεργατικά τελεσίγραφα και στη διαρκή ανεργία και λιτότητα.
  • Δεν θα ζήσουμε με τον εφιάλτη της ανεργίας.
  • Δεν θα ζήσουμε χωρίς συλλογικές συμβάσεις, έρμαια στα χέρια των εργοδοτών.
  • Δεν θα δουλεύουμε από ήλιο σε ήλιο, για ένα κομμάτι ψωμί, όποιες ώρες, όποιες ημέρες, όποιους μήνες, θέλει ο εργοδότης.
  • Δεν θα αποδεχτούμε να κάνουν τα μυαλά των παιδιών μας «κιμά» στα σχολεία και μετά να τα βασανίζουν, να χτυπάνε επί χρόνια κλειστές πόρτες για μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας.
  • Δεν ανεχόμαστε να επιδοτούνται με δισεκατομμύρια οι εργοδότες και οι άνεργοι και οι οικογένειές τους να μην έχουν να αγοράσουν τρόφιμα, να τους κόβουν το φως, το νερό, το τηλέφωνο, να τους παίρνουν το σπίτι οι τραπεζίτες.
  • Ως εδώ η φόρο-ληστεία και η φοροκλοπή των μισθωτών, των συνταξιούχων, των λαϊκών στρωμάτων την ίδια ώρα που στους βιομήχανους, στους τραπεζίτες, στους εφοπλιστές, στους μεγαλέμπορους όχι μόνο τους μειώνεται αυτό που πληρώνουν, αλλά και τσεπώνουν ό,τι μαζεύουν τα κρατικά ταμεία από την αφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών.
  • Όχι στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, που είναι αίμα και ιδρώτας δικός μας και των πατεράδων μας.

 
Τώρα ξέρουμε ακόμα πιο πολλοί από ότι πριν, ότι όσο το κουμάντο θα το κάνουν οι μεγάλοι εργοδότες, τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές, όσο οι κυβερνήσεις θα αποτελούνται από τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, όσο θα παραμένουμε στην ευρωπαϊκή λυκοσυμμαχία, τόσο η πρέσα της εκμετάλλευσης θα συνθλίβει τις δικές μας τις ζωές και ας είμαστε εμείς που παράγουμε όλο τον πλούτο και ας μην γυρνά ούτε γρανάζι χωρίς εμάς.

 
Γι' αυτό η απάντησή μας πρέπει να είναι :
  • Η οργάνωση πριν από όλα στον τόπο δουλειάς, η αλλαγή των συσχετισμών υπέρ του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος του ΠΑΜΕ, για να μεγαλώσει και να έχει αποτελέσματα η σύγκρουση με τους εργοδότες και το αστικό κράτος.
  • Το κοινό μέτωπο και η ενιαία δράση των εργαζομένων με τα άλλα λαϊκά στρώματα, ενάντια σε κυβέρνηση και πολυεθνικές. η αποδυνάμωση των κομμάτων του κεφαλαίου και όλων των κομμάτων του ευρώ-μονόδρομου.

 
OΛΟΙ - OΛΕΣ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΝΟΜΑΡΧΙΑ 10:30 π.μ.

 
ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ - ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ

Η «πλατεία» έχει τη δική της ιστορία και ξέρει ποιοι «είναι ίδιοι»


Το «όλοι ίδιοι είναι», το «όλα τα κόμματα ίδια είναι», το «και οι 300 ίδιοι είναι», το «όλοι οι συνδικαλιστές ίδιοι είναι», το «όλα τα συνδικάτα ίδια είναι» αποτελούν πλευρά του ίδιου νομίσματος που στην άλλη όψη του γράφει με κεφαλαία γράμματα: «Ολοι μαζί τα φάγαμε»!
Το «όλοι ίδιοι είναι», είναι η προέκταση του πολιτικού και ιδεολογικού δηλητηρίου που διατείνεται ότι «όλοι φταίμε».
Αλλά μόνο εκείνοι οι πραγματικά ίδιοι μεταξύ τους, μόνο εκείνοι που - επειδή είναι ίδιοι - υπηρέτησαν τον ίδιο «μονόδρομο», μόνο εκείνοι που ακολούθησαν την ίδια πολιτική και έφεραν το λαό στη σημερινή κατάσταση, έχουν όφελος από το «όλοι ίδιοι είναι».
Ποντάρουν στο «όλοι ίδιοι είναι» για να μην μπορούν τα θύματά τους να τους ξεχωρίσουν.
Για να έρχονται, τώρα, να παριστάνουν τους «σωτήρες» και να ζητούν και τα ρέστα.
Για να μπορούν, τελικά, μέσα από το «είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι», να διεκδικούν ένα φτηνό συγχωροχάρτι βουτηγμένοι στην κολυμπήθρα της δήθεν «αυτοκριτικής» τους, την καθαγιασμένη με το αντιδραστικό «μύρο» περί «συλλογικής ευθύνης».
Αλλά, όπως δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, έτσι και δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Ιδιοι μεταξύ τους είναι αυτοί που κυβέρνησαν και όσοι τους στήριξαν στις μικρές και μεγάλες επιλογές τους:
Από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ μέχρι τα ξεπουλήματα και τις «κεντροαριστεροδέξιες» μεταμφιέσεις τους.
Ιδια μεταξύ τους είναι τα κόμματα που για να εξυπηρετούν το βιομήχανο λένε στο λαό ότι είναι «ίδιος» ο εργάτης με τον κεφαλαιοκράτη.
Που για να υπηρετούν τον τραπεζίτη, λένε στο λαό ότι είναι «ίδιος» και ο τραπεζίτης και ο γδαρμένος από τους τοκογλύφους υπάλληλος.
Που για να εξασφαλίζουν κέρδη στον εφοπλιστή και στον εργολάβο, λένε στο λαό ότι είναι «ίδιος» αυτός που πληρώνει τα διόδια με αυτόν που τα εισπράττει, ότι είναι «ίδιος» αυτός που «θαλασσοπνίγει» με εκείνον που θαλασσοπνίγεται.
Ιδιοι μεταξύ τους είναι εκείνοι από τους «300» που ψηφίζουν μνημόνια, που όταν δεν ψηφίζουν μνημόνια φροντίζουν να ψηφίζουν πάνω από τα μισά νομοσχέδια από κοινού με εκείνους που ψηφίζουν τα μνημόνια, που στηρίζουν την ΕΕ του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και του ευρώ, που εδώ και τριάντα χρόνια είναι ο «μπάστακας» ενός διαρκούς μνημονίου.
Ιδιοι μεταξύ τους είναι εκείνοι που έχουν μετατρέψει τα συνδικάτα σε «συν-εταίρο» του ΣΕΒ, σε ομοτράπεζο των «κοινωνικών διαλόγων», σε νεροκουβαλητή των εκάστοτε κυβερνώντων και σε πέμπτη φάλαγγα ενάντια στα δίκαια των εργατών.
Οσοι δήθεν «προσκαλούν» το λαό να διαδηλώνει «αγανακτισμένα» αλλά υπό την προϋπόθεση ότι θα ασπαστεί το δικό τους τροπάρι τού «όλοι ίδιοι είναι», «έξω όλα τα κόμματα», «έξω όλα τα συνδικάτα», «έξω και οι 300» κλπ, όσοι για το λόγο αυτό έχουν τεθεί υπό την «ακηδεμόνευτη» θωπεία των ΜΜΕ των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και των τραπεζιτών, όσοι, δηλαδή, πασχίζουν να αυτοαναγορευτούν σε «ηγέτες», σε «τροχονόμους», σε «φυσιογνωμιστές» και σε «φέις-κοντρόλερς» (άμα τε και «χωροφύλακες») της πλατείας, αντικειμενικά, όσο περισσότερο παίζουν το σκοπό τού «όλοι ίδιοι είναι», τόσο περισσότερο συμμετέχουν (συνειδητά ή ασυνείδητα) στο παιχνίδι εκείνων που πραγματικά είναι ίδιοι μεταξύ τους.
Ομως εκτός από πολλή αγανάκτηση, αυτός ο λαός διαθέτει και πολύ βαριά ιστορία. Αρα και εμπειρία. Συνεπώς, όσοι νομίζουν ότι μπορούν να μανιπουλάρουν τη δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση, να μην της επιτρέψουν να γίνει οργανωμένη δύναμη ανατροπής των αιτιών και των υπευθύνων που προκαλούν την αγανάκτηση, μάλλον υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους.
Και ο λαός που κατεβαίνει κάτω, ξέρει και ποιος σήκωσε και ποιος υπηρετεί το διαχρονικό μήνυμά ανατροπής. Με συνέπεια. Σε όλες τις συνθήκες. Κόντρα και σε αντίθεση με τους κάθε εποχής αυλικούς της ίδιας πλουτοκρατικής «τυραννίας». Καθιστώντας καταγέλαστους όσους πιστεύουν ότι διαθέτουν το ανάστημα να τον βγάλουν «έξω» από τις πλατείες, από τις συνοικίες, από τους τόπους δουλειάς.