Η κυρία Μέρκελ και η εργασία

Επιμένει, παρά τις διαψεύσεις, η καγκελάριος της Γερμανίας να ισχυρίζεται ότι «σε ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη υπάρχει ελάχιστος ζήλος για εργασία».

Η κατηγορία της κυρίας Μέρκελ απευθύνεται κυρίως στους εργαζόμενους της Ελλάδας και των χωρών που βρίσκονται στην ίδια θέση, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία.

Αν και όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο μεσοσταθμικός χρόνος εργασίας στη Γερμανία είναι 1.390 ώρες το χρόνο, ενώ στην Ελλάδα φθάνει τις 2.119 ώρες, στην Ιταλία τις 1.773 ώρες και στη Γαλλία τις 1.554 ώρες...

Τα ίδια ακριβώς στοιχεία δόθηκαν πριν λίγες βδομάδες και από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).

Ομως, η Γερμανίδα καγκελάριος επανήλθε, δηλώνοντας: «Κοίταξα τους αριθμούς, ίσως στην πράξη ο χρόνος εργασίας (αλλού στην Ευρώπη) να είναι (πιο) υψηλός (από τη Γερμανία) σε απόλυτους αριθμούς, όμως εάν αφαιρέσετε όλες τις απεργίες και τα λοιπά, τότε διαπιστώνεται ότι τα σταθερά κράτη είναι συγκριτικά αποτελεσματικότερα».

Αυτό λοιπόν θέλει η κυρία Μέρκελ: Περισσότερες ώρες δουλειά και τέρμα οι απεργίες!

Και επειδή ζούμε σε «πονηρές» εποχές, να μην εκπλαγούμε αν στο επόμενο πακέτο μέτρων θα δούμε και την πρόταση για την απαγόρευση των απεργιών. Εδώ έφτασαν να ζητούν ουσιαστικά τη διάλυση των συνδικάτων μέσω της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, στην απαγόρευση της απεργίας θα «κωλώσουν»;

Πάντως, αυτή η ρητορική της καγκελαρίου, που διαβάζει το «ευαγγέλιο» των γερμανικών μονοπωλίων, μας έφερε στο μυαλό την πύλη του Νταχάου και την επιγραφή: «Arbeit macht frei» (Η εργασία λυτρώνει)...

Το σχολείο της «αγοράς» ζητά διευθυντές μάνατζερ

Απ' τα θέματα που θα απαντήσουν οι υποψήφιοι διευθυντές σχολείων αποκαλύπτεται ο ρόλος του μάνατζερ και εκπροσώπου της κυβέρνησης, που θα έχουν στο σχολείο της «αγοράς»

Στο σχολείο της «αγοράς», όπως το σχεδιάζει βήμα βήμα το υπουργείο Παιδείας, τίποτα δε θα θυμίζει ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Για να υλοποιηθεί το «όραμα» χρειάζεται τα στελέχη της εκπαίδευσης να έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ιδέες. Το σχολείο θα έχει αυτονομία και πρέπει να ψάχνει πόρους για να λειτουργήσει καλύτερα. Η κατεύθυνση θα είναι η αναζήτηση «επενδυτών», ενώ - όπως κάθε καλή επιχείρηση - θα επιβάλλεται να υπάρχει και το κατάλληλο «επενδυτικό περιβάλλον».

Οι νέοι διευθυντές των σχολείων της «αγοράς» θα πρέπει να είναι «ηγέτες» - μάνατζερ. Θα πρέπει να αντιλαμβάνονται πως διευθύνουν μια επιχείρηση, ενώ θα πρέπει να αποκτήσουν και «πυγμή» για την επιβολή της τάξης, ώστε να μην υπάρχουν μαθητές και εκπαιδευτικοί που θα αντιδρούν και θα διεκδικούν. Οι νέοι διευθυντές θα υποχρεωθούν να υλοποιήσουν μαζί με την κυβέρνηση όλες τις αναδιαρθρώσεις, να είναι οι εκπρόσωποι του αστικού κράτους που θα «αντιμετωπίζουν» τους αγώνες των μαθητών, θα υπερασπίζονται την αύξηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τη σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα κ.ά. Με λίγα λόγια, θα είναι το «πρόσωπο» της κυβέρνησης μέσα στο σχολείο.

Την προηγούμενη βδομάδα το υπουργείο Παιδείας έδωσε στη δημοσιότητα θέματα («Μελέτες περίπτωσης») που θα απαντήσουν οι υποψήφιοι διευθυντές. Πρόκειται για περιγραφές διαφόρων καταστάσεων που μπορεί να αντιμετωπίσουν και, προφανώς, πρέπει να απαντήσουν πώς θα τις χειριστούν. Οι απαντήσεις, βέβαια, δε δόθηκαν, αλλά οι περιγραφές αποκαλύπτουν το ρόλο που θα έχουν. Παρουσιάζουμε ορισμένες ενδεικτικές περιπτώσεις:

«Ηγέτης» που θα επιβάλλει την τάξη

«O νέος Διευθυντής της σχολικής μονάδας διαπίστωσε ότι έχουν αυξηθεί τα περιστατικά βανδαλισμού σε βάρος της σχολικής περιουσίας και του διδακτηρίου την ώρα που το σχολείο δεν βρίσκεται σε λειτουργία. Σε σύσκεψη με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου κατάλαβε ότι υπεύθυνοι δεν είναι μαθητές αλλά "εξωσχολικοί". Οι εκπαιδευτικοί ανέφεραν ότι χρόνια τώρα προσπαθούν να πείσουν για να τοποθετηθούν συστήματα ασφαλείας και περίφραξης στα σχολεία, αλλά κανείς δε συμφωνεί γιατί το κόστος είναι υπερβολικό και πέραν των δυνατοτήτων των σχολικών επιτροπών». Η ...τυχαία περιγραφή θεωρεί ως «φυσιολογική» την εγκατάσταση «συστημάτων ασφαλείας» στα σχολεία και θέτει μόνο θέμα κόστους! Ο διευθυντής πρέπει να πείσει, μάλλον, τους ανωτέρους του για την αναγκαιότητα της «επένδυσης»...

«Στο Λύκειο στο οποίο είστε Διευθυντής οι μαθητές, με απόφαση της γενικής συνέλευσης, έχουν προχωρήσει στην κατάληψη του σχολείου και αποχή από τα μαθήματά τους. Από την επαφή σας με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου και από τις πληροφορίες που συγκεντρώνετε προκύπτει ότι οι καταλήψεις έχουν μάλλον "εθιμοτυπικό" χαρακτήρα, αφού οι μαθητές δεν έχουν συγκεκριμένα αιτήματα και επικαλούνται προβλήματα ήσσονος ή άνευ σημασίας για τη συνέχιση των κινητοποιήσεών τους.Προκύπτει επίσης ότι οι μαθητές υποκινούνται από συγκεκριμένες δυναμικές μειοψηφίες μαθητών και ότι για τη λήψη των αποφάσεων των μαθητών δεν έχουν τηρηθεί οι προβλεπόμενες δημοκρατικές διαδικασίες». Ο διευθυντής πρέπει να είναι το μακρύ αυταρχικό χέρι της κυβέρνησης, που θα απαντήσει στις αποφάσεις των «δυναμικών μειοψηφιών» (έτσι ονομάζουν πάντα τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των μαθητών οι κυβερνήσεις, πριν τις «χτυπήσουν»). Θυμάστε μήπως κάποια κυβέρνηση που θεώρησε ότι μια κατάληψη ήταν αποτέλεσμα δημοκρατικών διαδικασιών;

Μάνατζερ επιχείρησης

«Η εκπαιδευτική έρευνα τα τελευταία χρόνια μας έχει προσφέρει πολλά δεδομένα από τα οποία προκύπτει ότι το επιστημονικό μάνατζμεντ στα σχολεία είναι μια αναγκαία αλλά και σπουδαία υπόθεση. Πολλοί πιστεύουν ότι η εφαρμογή των αρχών του επιστημονικού μάνατζμεντ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αξίες και τους σκοπούς των δημόσιων σχολείων». Ο υποψήφιος διευθυντής μάνατζερ τι πρέπει - άραγε - να απαντήσει για το μάνατζμεντ;...

«Στη σύγχρονη διοίκηση ο πολίτης είναι στο επίκεντρο όλων των δράσεών της. Ειδικότερα η ηλεκτρονική διακυβέρνηση απευθύνεται αποκλειστικά στους πολίτες και τις επιχειρήσεις για να ικανοποιήσει τις ανάγκες τους, τόσο για τη διαβίωση, την εργασία και την επιχειρηματικότητά τους στην Ευρώπη, όσο και σαν χρήστες των διοικητικών υπηρεσιών, ως φορολογούμενοι και ως συμμέτοχοι στη δημοκρατία. Το γεγονός ότι όλες οι δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει να σχεδιάζουν τις διαδικασίες τους από τη σκοπιά του χρήστη σημαίνει ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι απαιτήσεις, οι προτεραιότητες και οι προτιμήσεις κάθε μεμονωμένης κατηγορίας χρηστών. Ολα αυτά αφορούν και την εκπαίδευση, την οποία εσείς υπηρετείτε ως Διευθυντής/Διευθύντρια σχολείου». Τα πολλά λόγια σε αυτή την περίπτωση είναι περιττά. Ο διευθυντής είναι μάνατζερ μιας επιχείρησης και πρέπει να αντιμετωπίζει τους «χρήστες» των προϊόντων σαν πελάτες...

Υπερασπιστής της κυβερνητικής πολιτικής

«Μόλις έχετε αναλάβει την Δ/νση ενός σχολείου και έχει προκύψει κάποιο θέμα, για το οποίο θα πρέπει να εργαστείτε το απόγευμα. Ζητάτε από έναν εκπαιδευτικό του σχολείου σας να μείνει μαζί σας για να σας βοηθήσει στην διεκπεραίωση αυτή και εκείνος αντιδρά. Μάλιστα κάποια στιγμή σας λέει: "Τόσον καιρό λειτουργούσαμε μέσα στο ωράριό μας, γιατί να αλλάξει αυτό τώρα; Αφού δεν πληρώνομαι παραπάνω γιατί να δουλέψω περισσότερο;"». Εδώ ο διευθυντής πρέπει να αντιδράσει σωστά, να υπερασπίσει την ανάγκη υπερωριών, οι οποίες είτε θα επιβληθούν, είτε θα υλοποιηθούν με το ...δελεαστικό μέτρο της σύνδεσης του μισθού με την παραγωγικότητα. Με λίγα λόγια, οι πολλοί με μειωμένους μισθούς και κάποιοι «άξιοι» εκπαιδευτικοί που θα κερδίζουν μπόνους.

«Η διεθνής εμπειρία από την ανάπτυξη συστημάτων συλλογικής εσωτερικής αξιολόγησης (αυτοαξιολόγησης) έχει υποδείξει τα σημαντικά πλεονεκτήματα αυτής της μορφής αξιολόγησης. Ως διευθυντής σχολικής μονάδας επιθυμείτε να εισάγετε τον θεσμό της αυτοαξιολόγησης. Η αντίσταση που προβάλλουν οι εκπαιδευτικοί είναι εξαιρετικά έντονη και πολλές φορές ακραία. Μόνο τρεις από τους 12 εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στο σχολείο έχουν θετική άποψη για την αυτοαξιολόγηση». Πρόκειται για ερώτηση «sos»! Ο διευθυντής θα επιβάλλει τους κανόνες του σχολείου της «αγοράς» απέναντι σε μια «ακραία» πλειοψηφία ή όχι;

«Ο σύλλογος διδασκόντων προκειμένου να βελτιώσει τις αποδόσεις των μαθητών συζητά την δυνατότητα να κατανείμει τους μαθητές του ανάλογα με τις ακαδημαϊκές επιδόσεις τους μετά από διαγνωστικά τεστ». Εδώ υπάρχει η αντίληψη των μαθητών ή των τμημάτων πολλών ταχυτήτων και ο διευθυντής καλείται να την αξιολογήσει.

ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ - ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Ξεχαρβάλωμα των σπουδών και ιδιωτικοοικονομική λειτουργία

Ξεχαρβάλωμα των σπουδών, πτυχία πολλαπλών ταχυτήτων και στο σύνολό τους υποβαθμισμένα σε σχέση με τα σημερινά, εμβάθυνση της επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδρυμάτων και αλλαγές σε αντιδραστική κατεύθυνση στη διοίκηση των ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης, φέρνει ο νέος Νόμος - Πλαίσιο. Το υπουργείο Παιδείας έδωσε στη δημοσιότητα ένα περιληπτικό σχέδιο του νέου νόμου, την περασμένη Πέμπτη μετά το άτυπο υπουργικό συμβούλιο. Το σχέδιο θα αποσταλεί στους πρυτάνεις και σε άλλους φορείς και τη βδομάδα που μας έρχεται η υπουργός Παιδείας θα έχει συναντήσεις με φορείς για συζήτηση πάνω στο προσχέδιο, ενώ θα ακολουθήσει νέο υπουργικό συμβούλιο πριν την κατάθεση του νόμου στη Βουλή.

Σύμφωνα με το σχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα, ορίζεται ότι το ελάχιστο όριο σπουδών για την απόκτηση πτυχίου είναι τα τρία έτη, ωστόσο θα μπορούν να οργανώνονται και μονοετή ή διετή προγράμματα σπουδών, που θα οδηγούν σε «διπλώματα σύντομου κύκλου». Παράλληλα, μέσα στα ιδρύματα θα μπορούν να λειτουργούν και σχολές κατάρτισης που θα παρέχουν πολλαπλά προγράμματα και τίτλους σπουδών κατάρτισης. Βασική ακαδημαϊκή και διοικητική μονάδα των ιδρυμάτων θα είναι η σχολή - το τμήμα φαίνεται ότι καταργείται - εντός της οποίας θα λειτουργούν τα διάφορα προγράμματα σπουδών.

Μέριμνα του νέου νόμου είναι η καλύτερη οργάνωση της επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδρυμάτων. Σ' αυτό το πλαίσιο ενοποιούνται σε ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) οι ειδικοί λογαριασμοί έρευνας (απ' όπου περνάει ο κύριος όγκος της ιδιωτικής χρηματοδότησης των ιδρυμάτων) και οι εταιρείες διαχείρισης και αξιοποίησης της περιουσίας των ιδρυμάτων. Παράλληλα, στο ίδιο ΝΠΙΔ θα ανατεθούν και υπηρεσίες φοιτητικής μέριμνας (εστίες, εστιατόρια, κυλικεία κ.ά.), πράγμα που σημαίνει ιδιωτικοποίηση και ανταποδοτική λειτουργία αυτών των υπηρεσιών, δηλαδή, νέα και αυξημένα χαράτσια για τους φοιτητές και τις λαϊκές οικογένειες, προκειμένου να έχουν σίτιση, στέγαση κ.ο.κ.

Επιπλέον, η ίδια η κρατική χρηματοδότηση των ιδρυμάτων θα γίνεται βάσει του αριθμού των ενεργών φοιτητών και βάσει των στόχων και των επιτευγμάτων του κάθε ιδρύματος. Οι στόχοι θα ορίζονται σε τετραετείς συμφωνίες μεταξύ ιδρυμάτων - κράτους (μπίζνες πλαν) και η κρατική χρηματοδότηση θα παίζει το ρόλο της επιβράβευσης ή τιμωρίας.

Σοβαρές αλλαγές φέρνει ο νέος νόμος και για τους φοιτητές. Εμμεσα επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία του φοιτητικού κινήματος, αφού πλέον οι εκπρόσωποι των φοιτητών στα όργανα των ιδρυμάτων (συμπεριλαμβανομένου και του Συμβουλίου Διοίκησης του Ιδρύματος) θα εκλέγονται με ξεχωριστές εκλογές (όχι από τις φοιτητικές εκλογές των συλλόγων), αναγκαστικά με ενιαίο ψηφοδέλτιο και δικαίωμα ψήφου μόνο σε αυτούς που θα οριστούν ως ...ενεργοί φοιτητές.

Ορίζεται επίσης ότι οι φοιτητές πρέπει κάθε εξάμηνο να ανανεώνουν την εγγραφή τους στο ίδρυμα και αν για δυο συνεχόμενα εξάμηνα δεν την ανανεώσουν, τότε χάνουν τη φοιτητική ιδιότητα. Επίσης χάνουν τη φοιτητική ιδιότητα αν καθυστερήσουν τις σπουδές τους πέρα από δυο χρόνια μετά την κανονική διάρκεια των σπουδών. Προβλέπεται, επίσης, καθεστώς μερικής φοίτησης (με διπλάσιο χρόνο σπουδών από τον κανονικό) για φοιτητές που αποδεδειγμένα εργάζονται. Αυτό, από τη μια, αποτελεί αποδοχή της απαράδεκτης κατάστασης, ο φοιτητής να αναγκάζεται να δουλεύει παράλληλα με τις σπουδές για να τα βγάλει πέρα, και, από την άλλη, το «αποδεδειγμένα εργάζεται» αφήνει εκτός, μια σειρά φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν περιστασιακά, σε καθεστώς μαύρης εργασίας κ.ο.κ. Ως ...ανακούφιση, δε, στο κόστος σπουδών που σίγουρα θα αυξηθεί προτείνονται «φοιτητικά δάνεια», δηλαδή να δένονται χειροπόδαρα οι φοιτητές και οι οικογένειές τους στις τράπεζες για μια ζωή...

Στις αλλαγές για το εκπαιδευτικό προσωπικό προβλέπεται κατάργηση της βαθμίδας του λέκτορα και γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων με άρση της μονιμότητας του επίκουρου καθηγητή και θεσμοθέτηση της δυνατότητας να συνάπτονται ατομικές συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου για «εντεταλμένους διδασκαλίας».

Τα ιδρύματα θα διοικούνται από Συμβούλιο Διοίκησης αποτελούμενο από 7 καθηγητές, 7 εξωτερικά μέλη και ένα φοιτητή και το Συμβούλιο θα επιλέγει τον πρύτανη που θα είναι κάτι σαν ...εκτελεστικό του όργανο.

Επίσης, το ακαδημαϊκό άσυλο βαίνει προς κατάργηση και δε θα ορίζεται πλέον χωροταξικά.

Τέλος, αναφορά γίνεται και στις συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων, αλλά φαίνεται ότι το πλαίσιο με το οποίο θα γίνουν δε θα ενταχθεί στο συγκεκριμένο Νόμο - Πλαίσιο, αλλά συστήνεται επιτροπή για να μελετήσει το θέμα και θα ακολουθήσει νέα πρόταση.

Εμπροσθοφυλακή οι ταξικές δυνάμεις σε κάθε τόπο δουλειάς

• Μεγάλη η επιτυχία της απεργίας
• Μήνυμα συνέχισης και έντασης του αγώνα με οργάνωση και σχέδιο

Οι σπουδαστές, τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών έδωσαν δυναμικά τη μάχη μαζί με τους εργαζόμενους

Associated Press

Μην καρτεράτε να λυγίσουμε, ούτε για μια στιγμή!

Αυτό ήταν το μήνυμα της μεγάλης 48ωρης απεργίας στις 28 και 29 Ιούνη, που πραγματοποίησε η εργατική τάξη της χώρας μας, με πρωτεργάτη το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Αυτό το μήνυμα έστειλαν τα ταξικά συνδικάτα σε κυβέρνηση, πλουτοκρατία, τρόικα, στους κάθε λογής προβοκατόρικους μηχανισμούς. Αυτή είναι η απάντηση στους εκβιασμούς, στην τρομοκρατία και την καταστολή. Η ταξική πάλη συνεχίζεται. Ακόμη κι αν τα μέτρα πέρασαν στη Βουλή η εργατιά τα καταψήφισε. Δεν τα νομιμοποιεί, συνεχίζει την καθημερινή πάλη στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα λιμάνια, στις λαϊκές γειτονιές. Εκεί που ζει και εργάζεται ο λαός. Εκεί που πονάει η εργοδοσία. Εκεί που τα βάρβαρα μέτρα καταστρέφουν τη ζωή της εργατιάς και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Με σχέδιο και οργάνωση κατά τόπο δουλειάς και κατά κλάδο.

Η 48ωρη απεργία ήταν μια δύσκολη μάχη, που οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ και χιλιάδες εργαζόμενοι έδωσαν παλικαρίσια. Μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους της ΠΑΣΕΒΕ, τη φτωχή αγροτιά που συσπειρώνεται στην ΠΑΣΥ, τη νεολαία του ΜΑΣ και τις γυναίκες της ΟΓΕ. Τόσο η προετοιμασία και η οργάνωση της απεργίας, όσο και αυτές οι 48 ώρες ήταν μια σκληρή αναμέτρηση. Μια αναμέτρηση που έβγαλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Καμιά υποχώρηση! Κανένας συμβιβασμός! Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θα συνεχίσει τον αγώνα, με ένταση της οργανωμένης δουλειάς, με αποφασιστικότητα, με μαχητικότητα, με πειθαρχία, με περιφρούρηση. Η εργατιά δε θα λυγίσει, δε θα γονατίσει... Για δύο μέρες χιλιάδες άνθρωποι του μόχθου και τα παιδιά τους ήταν στο «πόδι» διαδηλώνοντας πολύμορφα και περιφρουρώντας την απεργία.

Σκληρή αναμέτρηση στους τόπους δουλειάς

Από τα χαράματα έξω από τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις οι ταξικές δυνάμεις έδωσαν τη μάχη της περιφρούρησης της απεργίας (φωτ. από το εργοστάσιο της «Coca - Cola» Σχηματάρι)

Τρίτη 28 Ιούνη. Από τις 4 τα ξημερώματα, οι ταξικές δυνάμεις βρίσκονταν εκεί που δίνεται η αληθινή μάχη, η μάχη με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, έξω από τις πύλες των εργοστασίων, στα γιαπιά, στις επιχειρήσεις, στο λιμάνι. Από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη η μάχη της απεργίας έχει ήδη αρχίσει. Η εργοδοσία, φυσικά, δε μένει με σταυρωμένα τα χέρια. Σε εκατοντάδες εργοστάσια και επιχειρήσεις, σε τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες, σε βιομηχανικές περιοχές μεγάλων πόλεων, οι φρουρές της περιφρούρησης παίρνουν θέση. Σε όλους τους κλάδους, χώροι δουλειάς κλείνουν, στα εργοτάξια δε δουλεύει «σφυρί», απ' το λιμάνι του Πειραιά δε λύνει κάβος. Η επιτυχία της απεργίας, απ' την πρώτη στιγμή, είναι μεγάλη.

Λίγες ώρες αργότερα, χιλιάδες κόσμου συρρέουν στις πλατείες σε 66 πόλεις σε όλη τη χώρα, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ. Στην Αθήνα, χιλιάδες εργαζόμενοι πραγματοποιούν πορεία στο Σύνταγμα. Φτάνουν από διάφορες γωνιές της Αθήνας ξεσηκώνοντας το κέντρο της πόλης με το αγωνιστικό τους κάλεσμα. Εκεί, οι σημαίες και τα λάβαρα του ΠΑΜΕ αλλά και τα συνθήματα, που δε σταματούν, δίνουν τον παλμό για πολλές ώρες: «Τώρα με το ΠΑΜΕ οργάνωση παντού, πανίσχυρη να γίνει η δράση του λαού» και «Δουλειά για όλους, μόρφωση, υγεία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία». Τα πανό δίνουν το στίγμα: «Σκλάβους δε θα μας κάνετε, δε θα υποταχθούμε. Με ενότητα κι αγώνα θα αντεπιτεθούμε». Στη 1 μ.μ., πραγματοποιείται πορεία μέχρι τους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Το απόγευμα, νέα συγκέντρωση στους Στύλους του Ολυμπίου Διός και από εκεί νέα πορεία προς το Σύνταγμα. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, περιφρουρημένα, αντιμετωπίζει την απόπειρα προβοκάτσιας, ανασυντάσσεται και πραγματοποιεί πορεία στους Στύλους του Ολυμπίου Διός.

48 ώρες μάχης

«Μείωση 30% των τιμολογίων σε ρεύμα, νερό, τηλέφωνο» γράφει το πανό του ΠΑΜΕ στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης στην Πάτρα

Τετάρτη 29 Ιουνη. Τα χαράματα, οι ταξικές δυνάμεις βρίσκονται και πάλι στις πύλες των εργοστασίων. Οπως στο Σχηματάρι στο εργοστάσιο της COCA - COLA, όπου η απεργιακή φρουρά από νωρίς το πρωί έδωσε δύναμη στη δύναμη των εργαζομένων. Δεν «άναψε» μηχανή. Η εργοδοσία «σκυλιάζει» κατά τη δεύτερη μέρα της απεργίας. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της μάχης που δόθηκε στις εγκαταστάσεις της ΕΛΒΑΛ και της ΧΑΛΚΟΡ, με πάνω από 1.000 εργαζόμενους, του ομίλου Στασινόπουλου: Η εργοδοσία, τρομοκρατώντας τους εργαζόμενους, «ξήλωσε» τα κάγκελα απ' την πίσω πλευρά του εργοστασίου, χρησιμοποιώντας ...οξυγόνο, μη μπορώντας να «σπάσει» την περιφρούρηση των ταξικών δυνάμεων. Σε κλάδους όπως Μέταλλο, Κλωστοϋφαντουργία, Τύπος - Χαρτί, στους οικοδόμους, η απεργία σημειώνει μεγάλη επιτυχία, όπως και την προηγούμενη μέρα. Από νωρίς το πρωί κομβόι αυτοκινητιστών ΤΑΞΙ κατευθύνεται προς τα διόδια των Αφιδνών, τα οποία και «ανοίγει» για ώρες. Αντίστοιχα, η μάχη της περιφρούρησης δίνεται σε όλη την Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη η συγκέντρωση είναι στο Αγαλμα Βενιζέλου και από εκεί με δυναμική πορεία καταλήγει στη Γενική Γραμματεία Μακεδονίας - Θράκης.

Ταυτόχρονα, σε όλη τη χώρα οι ταξικές δυνάμεις πραγματοποιούν καταλήψειςσε δημαρχεία, τράπεζες, δημόσια κτίρια (π.χ., εφορείες, γραφεία της ΔΕΗ) και αναρτώνται πανό με τις λαϊκές διεκδικήσεις.

Στην Αθήνα, στις 9 π.μ., οι προσυγκεντρώσεις δείχνουν και την επιτυχία της συγκέντρωσης. Λίγο μετά τις 10 το πρωί, η Ομόνοια και οι γύρω δρόμοι «γεμίζουν» ασφυκτικά με εργαζόμενους, νεολαίους, αυτοαπασχολούμενους και γυναίκες. Συγκεντρώσεις γίνονται και σε άλλες 44 πόλεις της χώρας, από την Κομοτηνή και τα Γιαννιτσά μέχρι την Ικαρία, το Ηράκλειο και τη Λέρο. Χιλιάδες λαού, σε όλη την Ελλάδα, λένε «όχι» στο «Μεσοπρόθεσμο», λένε «όχι» στα βάρβαρα μέτρα, λένε «όχι» στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας - κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Στην Αθήνα, η πορεία προσεγγίζει το Σύνταγμα, όπου και παραμένει. Η Πανεπιστημίου «γεμίζει» με τα λάβαρα και τα πανό του ΠΑΜΕ.

Συνεχίζουμε ακόμα πιο αποφασιστικά

Η πορεία του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη κατευθύνεται προς τη Γενική Γραμματεία Μακεδονίας - Θράκης

Motion Team

Παρά το όργιο «χημικού πολέμου» που έχουν εξαπολύσει κατασταλτικοί μηχανισμοί, σε αγαστή συνεργασία με τις ομάδες κουκουλοφόρων, οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος ανασυντάσσονται στην Ομόνοια, όπου και παραμένουν για πολλές ώρες, μέχρι και το απόγευμα: «Αυταπατάται η κυβέρνηση, είναι γελασμένοι όλοι αυτοί αν νομίζουν ότι το κίνημά μας μπορεί να τρομοκρατηθεί, να κάνει πίσω από αυτού του είδους την καταστολή (...) Θα συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά. Αυτή την υπόσχεση μπορούμε να δώσουμε και τη δίνουμε σε όλο εκείνον τον κόσμο που έχει προσδοκίες από το ΠΑΜΕ», δηλώνει εκείνη την ώρα ο Γ. Σκιαδιώτης, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ.

Αμέσως μετά το «όχι» του ΚΚΕ στη Βουλή, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, κατευθύνεται στην Ομόνοια και ενημερώνει τους συγκεντρωμένους για τη συζήτηση που έγινε, τα ωμά εκβιαστικά διλήμματα και καλεί τα λαϊκά στρώματα να απαντήσουν με γερό, ταξικό εργατικό κίνημα, απέναντι στους μηχανισμούς που στήνει και θα στήσει η αστική εξουσία προκειμένου να τσακίσει ή να ενσωματώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

ΟΡΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ: Προβοκάτσια με τη σφραγίδα της κυβέρνησης

Η αποφασιστικότητα και η πείρα του ΠΑΜΕ ακύρωσαν τις προσπάθειες της κυβέρνησης και των μηχανισμών της να το μπλέξουν στην προβοκάτσια

Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες, το Σύνταγμα και το κέντρο της Αθήνας μετατράπηκαν σε πεδίο καταστολής των λαϊκών διαδηλώσεων, με την αγριότητα να κορυφώνεται στη διάρκεια του διημέρου 28 και 29 Ιούνη. Το προηγούμενο ανάλογο μπαράζ είχε εκδηλωθεί στις 15 Ιούνη. Καθόλου τυχαία, οι τρεις ημερομηνίες συμπίπτουν με τις μέρες εκείνες όπου χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι συμμετείχαν μαζικά στη γενική πανελλαδική απεργία, στην κήρυξη και οργάνωση της οποίας είχε καθοριστική συμβολή το ΠΑΜΕ. Χωρίς καμιά αμφιβολία, η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της έδρασαν με συγκεκριμένο σχέδιο και με στόχο να τρομοκρατήσουν το λαό, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να τσακίσουν το κίνημα, σε μια περίοδο που μεγαλώνει η λαϊκή δυσαρέσκεια και αφυπνίζονται συνειδήσεις.

Τόσο στις 15 Ιούνη, όσο και στη διάρκεια της 48ωρης απεργίας την Τρίτη και την Τετάρτη που μας πέρασαν, έγινε περισσότερο εμφανές ότι στόχος των κρατικών και αστυνομικών μηχανισμών ήταν να εμπλέξουν το ΠΑΜΕ στα σχέδιά τους για καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων, αξιοποιώντας γι' αυτό το σκοπό και τις διαδηλώσεις των αυτοαποκαλούμενων «αγανακτισμένων». Καθοριστικός στην ευόδωση αυτών των σχεδίων ήταν ο ρόλος που ανατέθηκε στους προβοκάτορες κάθε απόχρωσης, οι οποίοι είτε βρίσκονται σε μόνιμη βάση στην πλατεία, έχοντας συγκροτήσει θύλακες ανάμεσα στους διαδηλωτές, είτε κάνουν επιλεκτικά την εμφάνισή τους σε μέρες πανεργατικής απεργίας.

Καθόλου τυχαία, το όργιο της καταστολής μεθοδεύτηκε με όχημα τους κουκουλοφόρους, οι οποίοι, όλες τις προηγούμενες μέρες που εξελίσσονταν οι συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα, είχαν αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Τις μέρες της απεργίας, όμως, και με δεδομένη τη μαζική παρουσία του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, επιστρατεύτηκαν ξανά, για να αποτελέσουν, μαζί με τις δυνάμεις καταστολής, τις ακροδεξιές συμμορίες που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις των «αγανακτισμένων» και άλλες ομάδες τραμπούκων, χουλιγκάνων και μπράβων, το όχημα για να χτυπηθεί και να τρομοκρατηθεί το λαϊκό κίνημα, μέσα από ένα όργιο καταστολής σε βάρος του.

Με μοιρασμένους ρόλους

Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους και έχουν καταγραφεί στα ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη»: Την Τετάρτη 15 Ιούνη, μέρα πανεργατικής απεργίας, το σκηνικό της καταστολής στήθηκε από το πρωί, όταν φασιστοειδή, με μια ντουντούκα, πήραν θέση μπροστά από τον αστυνομικό φραγμό στον Αγνωστο Στρατιώτη και παρέσυραν εκεί κόσμο κάνοντας χειρονομίες προς τη Βουλή και φωνάζοντας εμετικά συνθήματα. Μιάμιση ώρα αργότερα, οι ίδιοι τύποι, κρατώντας ελληνικές και βυζαντινές σημαίες, ενδεδυμένοι μπλούζες με στάμπες, όπως «Γ' Μοίρα Υποβρύχιων Καταστροφών», τζόκεϊ, χακί βερμούδες, ακόμα και αστυνομικές περικνημίδες (!), επιχείρησαν να απομακρύνουν κιγκλιδώματα που η αστυνομία είχε βάλει μπροστά στο μνημείο.

Με αφορμή αυτή την ενέργεια κατέβηκαν από το προαύλιο της Βουλής οι πρώτες διμοιρίες ΜΑΤ (ως τότε παρακολουθούσαν εκ του μακρόθεν) για να σταθούν μπροστά στους συγκεντρωμένους. Αργότερα και ενώ το ΠΑΜΕ βρισκόταν στο Σύνταγμα, με την άφιξη στην πλατεία των μπλοκ από τη συγκέντρωση του Μουσείου (λίγο μετά τη 1.30 μ.μ.), κάποιοι βγήκαν από την πορεία και ανέβηκαν το στενάκι της Γεωργίου Α', επιτέθηκαν μπροστά στη «Μεγάλη Βρετανία» στις εκεί παραταγμένες δυνάμεις των ΜΑΤ, δίνοντάς τους πρόσχημα για να εκτοξεύσουν βροχή τα δακρυγόνα και τις κροτίδες κρότου-λάμψης κατά του συνόλου των διαδηλωτών.

Ακολούθησε εκτεταμένος πετροπόλεμος στους δρόμους του κέντρου μέχρι αργά το απόγευμα, όταν και οι κουκουλοφόροι, αφού ολοκλήρωσαν την αποστολή τους, αποχώρησαν. Την ίδια μέρα, από το πρωί, σε διάφορα στέκια, γνωστά σε κρυφούς και φανερούς μηχανισμούς σε Κολωνάκι και Εξάρχεια, αυτό που συζητούσαν μεταξύ τους διάφορες ομάδες, που στη συνέχεια ήταν σε πρώτο πλάνο στο Σύνταγμα, κουκουλωμένοι, ήταν ότι «πρέπει να χτυπήσουμε το ΠΑΜΕ». Επιπλέον, σε σελίδες του διαδικτύου αναπαράγονταν υβριστικά, χυδαία μηνύματα σε βάρος του ΠΑΜΕ, με κατεύθυνση ότι πρέπει να χτυπηθεί η συγκέντρωσή του στο Σύνταγμα. Ενα από αυτά, μάλιστα, έγραφε για τα «γουρούνια του ΠΑΜΕ που θέλουν ξύλο».

Στον απόηχο της καταστολής, δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο φωτογραφικό υλικό, όπου εικονίζονται άτομα με πολιτικά να μεταφέρουν μεταλλικές ράβδους από δασύλλιο (φέρεται να είναι δίπλα στο Καλλιμάρμαρο) με καροτσάκι, μπροστά στα μάτια ισχυρής αστυνομικής δύναμης, πριν φτάσει στο Σύνταγμα η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ από την Ομόνοια. Η εκδοχή της αστυνομίας για το περιστατικό, την οποία διατύπωσε με αξιοπρόσεκτη πρεμούρα, ήταν ότι τα αντικείμενα αυτά κατασχέθηκαν από 33χρονο μετανάστη, που τα μετέφερε για να τα κρύψει μέσα σε δασύλλιο...

Αποκαλύφθηκε το σχέδιο

Την Τετάρτη 28 Ιούνη, πρώτη μέρα της 48ωρης απεργίας, οι προβοκάτορες επανέλαβαν το εγχείρημα να εμπλέξουν το ΠΑΜΕ σε εντάσεις που θα έδιναν αφορμή για επέμβαση της αστυνομίας. Στόχος τους ήταν να ταυτίσουν το ΠΑΜΕ με τη βία ή να δείξουν ότι οι απλοί αγανακτισμένοι του Συντάγματος δε θέλουν το ταξικό κίνημα, δε θέλουν κόμματα και ιδιαίτερα δε θέλουν το ΚΚΕ. Να εμφανίσει, δηλαδή, μια αντιπαράθεση ανάμεσα στον απλό αγανακτισμένο διαδηλωτή και το ΠΑΜΕ. Ενα τέτοιο κλίμα, άλλωστε, καλλιεργείται έντεχνα από τους καθοδηγητές της πλατείας, που αναπαράγουν συνθήματα όπως «έξω τα συνδικάτα - έξω τα κόμματα».

Επίσης, στην ίδια συγκέντρωση συμμετέχουν στοιχεία που απειλούν με κρεμάλα και «Γουδή» τους «300 βουλευτές». Ολοι αυτοί έχουν τη συμπάθεια και απολαμβάνουν της ανοχής όλων των άλλων κομμάτων, που ψαρεύουν στα θολά νερά της λαϊκής δυσαρέσκειας και επιχαίρουν για το γεγονός ότι η καταδίκη της «πλατείας» στην πολιτική τους εκφράζεται με τέτοιο τρόπο και όχι ριζοσπαστικά και οργανωμένα.

Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα, κατά τη διάρκεια της απογευματινής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ, τη στιγμή που η πορεία έφτασε στο πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος ανεβαίνοντας τη λεωφόρο Αμαλίας, μια ομάδα από προβοκάτορες και τραμπούκους κινήθηκε προς το «βαν» με τα μεγάφωνα που βρισκόταν στην κεφαλή της πορείας. Στάθηκαν μπροστά και απαιτούσαν να σταματήσει η πορεία, να σταματήσουν οι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ να φωνάζουν συνθήματα και να μαζέψουν τα πανό και τις σημαίες. Κάποιοι από αυτούς κινήθηκαν ακόμη πιο απειλητικά στην κεφαλή της πορείας, με βρισιές και προβοκατόρικα συνθήματα, όπως «ΚΚΕ το κόμμα σου χαφιέ», «Ιδια είναι τα αφεντικά, δεξιά και αριστερά».

Οι προσπάθειες όξυνσης της κατάστασης δε σταμάτησαν εκεί. Την ίδια ώρα, κάποιοι άλλοι, λίγα μέτρα πιο κάτω, βρήκαν την ευκαιρία να προκαλέσουν επέμβαση των ΜΑΤ, πετώντας μπουκάλια και άλλα αντικείμενα, με αποτέλεσμα τα ΜΑΤ να απαντήσουν με τη ρίψη δύο δακρυγόνων. Το σχέδιο να εμπλέξουν το ταξικό κίνημα στα προβοκατόρικα σχέδιά τους ακυρώθηκε και πάλι χάρη στην ψυχραιμία και την αποφασιστικότητα του ΠΑΜΕ.

Την Πέμπτη, το σχέδιο καταστολής και τρομοκράτησης του λαϊκού κινήματος με πρωταγωνιστές τα ΜΑΤ και τους προβοκάτορες ξεδιπλώθηκε σε όλη του την έκταση. Ο στόχος να χτυπηθούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν τους βγήκε και πάλι, καθώς έγκαιρα υπήρχε η πληροφόρηση ότι οι ομάδες των κάθε λογής προβοκατόρων περίμεναν την άφιξη της απεργιακής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα για να δημιουργήσουν σκηνικό έντασης με το ταξικό κίνημα και να προκαλέσουν κατασταλτική επέμβαση της αστυνομίας.

Ωστόσο, η επίθεση που εξαπολύθηκε από την κορυφή της πλατείας Συντάγματος στη 1.30 μετά το μεσημέρι, εξελίχθηκε σε ένα πρωτοφανές όργιο αστυνομικής αγριότητας, καλυμμένης πίσω από την παρουσία και τη δράση των κουκουλοφόρων. Εκτοξεύτηκαν τόνοι χημικών, ενώ οι κτηνώδεις επιθέσεις της αστυνομίας στο σωρό είχαν απολογισμό εκατοντάδες τραυματίες, πολλοί με ανοιγμένα κεφάλια, σπασμένα χέρια και αναπνευστικά προβλήματα.

Μυγιάστηκαν κάποιοι στη Βουλή...

Πρωταγωνιστές και εδώ διάφοροι «διαδηλωτές» που παρατάχθηκαν μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, ακριβώς μπροστά στα κάγκελα που είχαν στήσει τα ΜΑΤ. Παραταγμένοι δίπλα δίπλα, «ακομμάτιστοι», που εμφανίζονται ως ομάδα «Ουστ», άλλα άτομα κρατώντας ελληνικές σημαίες, σημαίες με το αστέρι της Βεργίνας και της Κύπρου, φωνάζοντας συνθήματα, όπως «κλέφτες - προδότες», κρατώντας πανό με γραμμένο πάνω «Οχι» και πηγαινοφέρνοντας μες στο πλήθος μια κρεμάλα απευθυνόμενη στους «βουλευτές» τους «ανθέλληνες». Και, τέλος, στην άκρη προς τη Βασ. Σοφίας, μια ομάδα που από τις 12 το μεσημέρι (όχι τυχαία η ώρα) έβριζε ακατάπαυστα και χυδαία τους ΜΑΤάδες καλλιεργώντας το κλίμα.

Η ομάδα που καλλιεργεί το κλίμα περιμένει. Στις 13.27 ακριβώς επιχειρεί να σπάσει το φράγμα και να ορμήσει προς τη Βουλή. Ταυτόχρονα η κίνηση αυτή γίνεται και από άλλους σε μήκος πάνω από 50 μέτρα. Πίσω από την ομάδα αυτή και απέναντι από την ανηφόρα προς τη Βουλή (όπου βρίσκεται το άγαλμα του Βενιζέλου) έχει πάρει θέση, μόλις λίγα λεπτά πριν, ομάδα «μαυροντυμένων». Από εκείνη την ώρα αρχίζει η ευρεία ρίψη χημικών και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, προκαλώντας πανικό, κυνηγώντας τον κόσμο προς την Πανεπιστημίου και το κάτω μέρος της πλατείας.

Αργά το απόγευμα, δημοσιοποιήθηκε βίντεο που δείχνει κουκουλοφόρους να υποθάλπονται από αστυνομικούς και να φυγαδεύονται εν μέσω επεισοδίων στη Βουλή. Την επόμενη μέρα αποκαλύπτεται ότι οι συγκεκριμένοι είναι ακροδεξιά στοιχεία, από τους θύλακες που έχουν σταθερή παρουσία στο Σύνταγμα.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κατήγγειλε τα προβοκατόρικα σχέδια όσο και το όργιο της καταστολής, τόσο μέσα στη Βουλή, την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη το μακελειό, όσο και σε συνέντευξη Τύπου την επόμενη μέρα. Η αναφορά της μάλιστα στη Βουλή για θύλακες «ελληναράδων», που κυκλοφορούν με δυο και τρεις σημαίες ο καθένας, ζυμώνοντας στο πλήθος εθνικιστικά, ρατσιστικά και αντικομμουνιστικά συνθήματα, παράλληλα με τη λογική ότι «όλοι ίδιοι είναι», «να πάνε οι 300 στο Γουδή», προκάλεσε την αντίδραση του ΛΑ.Ο.Σ., βουλευτές του οποίου αναφώνησαν για τα φασιστοειδή ότι «καλά κάνουν». Πρόκειται για το ίδιο κόμμα, ο αρχηγός του οποίου, την επόμενη μέρα, αποκάλυψε τα πάντα με μια του μόνο φράση στη Βουλή, απευθυνόμενος στα σύμμαχα αστικά κόμματα: «Η πλατεία είναι αυθόρμητη. Το οργανωμένο να φοβάστε, όπως αυτό που γίνεται στα λιμάνια (σ.σ. την απεργία ΠΕΜΕΝ - ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ) και όχι το αυθόρμητο»...

Η δράση προβοκατόρικων μηχανισμών στις 5 Μάη 2010

Η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη που απέτρεψε την προβοκάτσια

Είναι γνωστό ότι οι μηχανισμοί (κρυφοί ή φανεροί) του αστικού κράτους χρησιμοποιούν, παρεισφρέουν ή ακόμα και «στήνουν» οι ίδιοι διάφορες ομάδες που εμφανίζονται ως «αντιεξουσιαστικές». Χρησιμοποιούν την προβοκατόρικη δράση τους, ώστε να πατήσουν πάνω σε ενέργειες και να εντείνουν την καταστολή ενάντια στο λαϊκό - εργατικό κίνημα.

Τέτοιες, σοβαρές, καταγγελίες υπήρξαν και για τη δράση προβοκατόρων στις 5 Μάη 2010, όταν επιχειρήθηκε - χωρίς επιτυχία - η προβοκάτσια κατά του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, αλλά ο εμπρησμός της «Μαρφίν» στη Σταδίου είχε ως αποτέλεσμα τον τραγικό χαμό τριών εργαζομένων τραπεζοϋπαλλήλων.

Η προβοκάτσια είχε στηθεί από μηχανισμούς που εκείνη τη μέρα έδρασαν σε διαφορετικούς χώρους: Στη Σταδίου, έξω από τη Βουλή, αλλά και μέσα σε αυτή. Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνη τη μέρα, έγινε απόπειρα να εμπλέξουν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ στις προβοκάτσιες. Πρωτεργάτης σε εκείνη την απόπειρα ήταν ο ΛΑ.Ο.Σ. και ο ίδιος ο Γ. Καρατζαφέρης μέσα από τη Βουλή.

Τα γεγονότα εκείνης της μέρας ξετυλίχτηκαν ως εξής:

Χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι πραγματοποιούσαν με τα λάβαρα του ΠΑΜΕ μεγαλειώδη απεργιακή συγκέντρωση και πορεία (ξεκινούσε από την Ομόνοια και κατέληγε στους Στύλους του Ολυμπίου Διός).

Η πορεία του ΠΑΜΕ ξεκίνησε στις 12 το μεσημέρι. Φτάνει έξω από τη Βουλή 12.30 μ.μ.

Εκεί εκτυλίσσεται το οργανωμένο σχέδιο προβοκάτσιας. Φασιστοειδή παντός τύπου, που το έπαιζαν τάχα αγανακτισμένοι από την αντιλαϊκή πολιτική, μπροστά στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη αρχίζουν να φωνάζουν συνθήματα τύπου «κλέφτες κλέφτες» και «να καεί η Βουλή». Κάποιοι προβοκάτορες επιχειρούν (με συνθήματα και χειρονομίες) να παρασύρουν διαδηλωτές. Παρεμβαίνουν ομάδες περιφρούρησης του ΠΑΜΕ, βάζουν «φράγμα» στους άθλιους που ήθελαν να πυροδοτήσουν έκτροπα. Η διαδήλωση συνεχίζει την πορεία της, συντεταγμένη, περιφρουρημένη.

Στο μεταξύ, έξω οι προβοκάτορες είτε τραγουδούσαν τον Εθνικό Υμνο, είτε ούρλιαζαν «να καεί το μπ..... η Βουλή». Επιχειρούν, μάλιστα, να στρέψουν κόσμο ενάντια στην περιφρούρηση, κατηγορώντας την πως «προστατεύετε τη Βουλή», «τους φυλάτε» κ.λπ. Και αυτή η απόπειρα απέτυχε παταγωδώς. Κανείς δε στράφηκε ενάντια στην περιφρούρηση. Επί μία ώρα περνούσε η πορεία του ΠΑΜΕ μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, χωρίς να ευδοκιμήσει καμία προβοκάτσια. Αρχισαν μόνο δέκα λεπτά απ' όταν πέρασε και το τελευταίο μπλοκ της πορείας του ΠΑΜΕ. Προβοκάτορες ανέβηκαν τα σκαλιά της Βουλής, ξεκίνησαν κυνηγητό με τα ΜΑΤ, προσπάθησαν να μπουν στη Βουλή, ξεκίνησε ρίψη χημικών και χειροβομβίδων κρότου - λάμψης.

Συντονισμός μέσα και έξω

Σαν έτοιμος από πριν, ο Καρατζαφέρης εξαπολύει τη χοντροκομμένη συκοφαντία του. «Πρέπει το ΚΚΕ να ξεκαθαρίσει αν ξεκίνησε πάλι αντάρτικο. Το ΠΑΜΕ πριν από λίγο φώναζε "κάψτε τη Βουλή"», ούρλιαζε στη Βουλή και έδινε πρώτος αυτός το στίγμα της ενιαία επεξεργασμένης προβοκατόρικης προπαγάνδας.

Παίρνει όμως την απάντηση από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα:«Να έρθουν μάρτυρες όλοι οι δημοσιογράφοι, που ήταν και τα κανάλια έξω από τη Βουλή, όταν έφτασε η πορεία του ΠΑΜΕ. Εκεί ήταν χρυσαυγίτες, γνωστοί -άγνωστοι που το 1994 είχαν κάψει το Πολυτεχνείο και ήταν εκεί μια ομάδα και έλεγε όντως "να καεί, να καεί η Βουλή" και πήγαμε, τους αφοπλίσαμε, τους πήραμε και τα δυο κοντάρια που είχαν με τη σημαία του ΠΑΜΕ. Τους καταγγείλαμε, έγιναν αλυσίδες και όση ώρα ήταν η συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος δεν έγινε το παραμικρό επεισόδιο. Ισως αυτοί που ήταν έξω από τη Βουλή, δεν ξέρω αν έχουν δεσμούς αίματος μόνιμους ή προσωρινούς με τον κ. Καρατζαφέρη, αλλά ειλικρινά ο κ. Καρατζαφέρης παίζει το ρόλο του προβοκάτορα σε διατεταγμένη υπηρεσία, για να επιβάλλει ό,τι επιβάλλει».

Η απόδειξη για την προβοκάτσια στο Σύνταγμα έρχεται και από μία ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, την www.thermopilai.org. Αυτή η ιστοσελίδα προβάλλει τις δραστηριότητες φασιστοειδών, χρυσαυγιτών κ.ά. Μότο της το «Τιμή μας η πίστις στο Εθνος». Σε αυτή, λοιπόν, την ιστοσελίδα, υπάρχει ένα κείμενο κάποιου αγανακτισμένου (προφανώς χρυσαυγίτη ή οπαδού του ΛΑ.Ο.Σ.) επειδή το ΠΑΜΕ περιφρούρησε τη Βουλή και δεν άφησε τους συγκεντρωμένους να μπουν μέσα. Τίτλος του κειμένου είναι: «Απεργία της 5ης Μαΐου 2010. Η πορεία του απλού κόσμου... και η προσπάθεια χειραγώγησης από το ΠΑΜΕ».

Ηθελαν και νεκρούς

Μα στους εγκέφαλους της προβοκάτσιας δεν τους έφτανε μόνο αυτό. Κείνη τη μέρα ήθελαν και νεκρούς. Ομάδα κουκουλοφόρων που έσπασαν στις 2 μ.μ. την πόρτα της τράπεζας, μπήκαν κι έβαλαν φωτιά στο κτίριο εγκλωβίζοντας 26 υπαλλήλους. Λίγο μετά τις3 μ.μ. η Πυροσβεστική απεγκλώβισε πέντε άτομα. Ομως, τρεις έχασαν τη ζωή τους από ασφυξία. Οι πυροσβέστες βρήκαν τη μια γυναίκα πεσμένη κοντά σε μπαλκόνι, την άλλη σε αίθουσα του τρίτου ορόφου, και τον άνδρα σε διάδρομο. Στη διάρκεια της κατάσβεσης, υπήρχαν άτομα που πετούσαν πέτρες στις πυροσβεστικές δυνάμεις και στα ΜΑΤ.

Ο «Ρ» καταγγέλλει, αλλά απάντηση δεν παίρνει:

• Από δύο κλούβες των ΜΑΤ που βρίσκονταν στην οδό Πανεπιστημίου στο ύψος του βιβλιοπωλείου «Παπασωτηρίου», βγήκαν νεαροί με πολιτικά και με αμφίεση παρόμοια με εκείνη όσων προκαλούν επεισόδια. Κινήθηκαν στην Πανεπιστημίου, στην Πεσμαζόγλου και στη Σταδίου και το «έπαιζαν» διαδηλωτές.
• Μια άλλη τέτοια ομάδα βγήκε από κλούβα των ΜΑΤ που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Ακαδημίας και Θεμιστοκλέους, κινήθηκαν μέσω Θεμιστοκλέους προς Πανεπιστημίου. Και αυτοί κινούνταν σαν διαδηλωτές σε διάφορα σημεία της πόλης, με άγριες διαθέσεις και ήταν ανάμεσα σε αυτούς που πέταξαν τις μολότοφ στη «Μαρφίν».

Επιχείρηση τρομοκράτησης του λαού

Από αυτό το τραγικό γεγονός και έπειτα ξεκίνησε μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια τρομοκράτησης και εκφοβισμού του λαού, στην οποία συμμετέχουν αστικά ΜΜΕ και εκπρόσωποι του κεφαλαίου, που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Το «σύνθημα» για την έναρξη αυτής της επιχείρησης το έριξε η ίδια η μεγαλοεργοδοσία της «Μαρφίν», του επιχειρηματίαΒγενόπουλου. Με ανακοίνωσή της αμέσως μετά το τραγικό συμβάν, γράφει: «Οι αυτουργοί μακάρι να συλληφθούν και να τιμωρηθούν. Τη μεγαλύτερη ευθύνη όμως έχουν οι ηθικοί αυτουργοί που δυστυχώς δε θα τιμωρηθούν ποτέ».

Την επόμενη μέρα των γεγονότων, ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Πεταλωτής, αποδεικνύει ποιος συντηρεί την άθλια προπαγάνδα που ξεκίνησε σε βάρος του ΚΚΕ ο Καρατζαφέρης, με αφορμή την προβοκάτσια.

Με χυδαίο τρόπο υποστηρίζει ότι «ειδικά όταν έχουμε θύματα, δεν μπορεί, δεν δικαιούται κανείς να μιλά για ένταση του αγώνα»και δίνει προκλητικά ομπρέλα στην προβοκάτσια λέγοντας: «Αυτή η θεωρία περί προβοκάτσιας, σε κάθε περίπτωση που συμβαίνει κάτι ανάλογο, είναι πάρα πολύ επικίνδυνη».

Επικίνδυνη και γκαιμπελικής έμπνευσης είναι η προπαγάνδα με την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να τρομοκρατήσει τα λαϊκά στρώματα, αξιοποιώντας τη δράση των προβοκατόρικων μηχανισμών που εδώ και χρόνια υπονομεύουν το κίνημα.

ΟΟΣΑ: Παλιός γνώριμος του δικομματισμού στο ξήλωμα δικαιωμάτων

Αποκαλυπτικός ο τρόπος με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αξιοποίησαν τις συστάσεις του Οργανισμού, στις εκλογές του 2007

Το Μάη του 2007 ο γγ του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), Α. Κορία, σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφη, παρουσίασε ένα πλέγμα αντιλαϊκών και αντιδραστικών προτάσεων με επίκεντρο τις εργασιακές σχέσεις και την Κοινωνική Ασφάλιση. Στο ίδιο σχέδιο προτεινόταν η παραπέρα συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών, η μείωση του προσωπικού των δημόσιων επιχειρήσεων και η αύξηση της άμεσης φορολογίας των λαϊκών νοικοκυριών.

Η συνέντευξη δόθηκε τέσσερις μήνες πριν τις εθνικές εκλογές του Σεπτέμβρη του 2007, με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να έχουν δημοσιοποιήσει τα προεκλογικά τους προγράμματα. Σε μια περίοδο μεγέθυνσης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, οι εταίροι του δικομματισμού σε πλήρη σύμπλευση υιοθετούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία των μέτρων που πρότεινε ο ΟΟΣΑ και ακόνιζαν τα μαχαίρια τους για την επίθεση ενάντια στο λαό.

Οι θέσεις των δύο κομμάτων ήταν ταυτόσημες με τις αξιώσεις του ΟΟΣΑ και έρχονταν να υπηρετήσουν μια πολιτική που συμπίεζε τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων με στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Συγκεκριμένα, ο ΟΟΣΑ πρότεινε:

• Κοινωνική Ασφάλιση:

-- Αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων.

-- Κατάργηση των κινήτρων που παρέχονται για την πρόωρη συνταξιοδότηση.

-- Αναθεώρηση στο καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στα προεκλογικά τους προγράμματα δεσμεύονταν για την τήρηση του «νόμου Ρέππα», που προέβλεπε σύνταξη στα 67 χρόνια και σταδιακή μείωση των συντάξεων. Τάσσονταν υπέρ της παράτασης του ασφαλιστικού βίου και της «εξυγίανσης» - βλέπε κατάργησης - του θεσμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

• Εργασιακές σχέσεις:

-- Μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών.

-- Καθιέρωση χαμηλότερων μισθών από τους κατώτατους για τους νεοπροσλαμβανόμενους.

-- «Απελευθέρωση» των απολύσεων στις επιχειρήσεις.

Απέναντι σ' αυτές τις «συστάσεις», η ΝΔ πριμοδοτούσε για τους επιχειρηματίες «κατά 50% τις εργοδοτικές εισφορές για δύο χρόνια για πρόσληψη ανέργων νέων», ενώ το ΠΑΣΟΚ πρότεινε τετραετές πρόγραμμα «ημιανασφάλιστης» εργασίας των νέων ανθρώπων με κλιμακούμενη καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών (από 100% τον πρώτο χρόνο μέχρι 25% τον τέταρτο) από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Οσο για την πρόταση του ΟΟΣΑ για παραπέρα μείωση των μισθών, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν φροντίσει να επικροτήσουν την «αύξηση» των 0,77 ευρώ στο μεροκάματο του εργάτη που συμφώνησαν οι «γαλαζοπράσινοι» συνδικαλιστές με τους βιομηχάνους εκείνη τη χρονιά με ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, το 3ο τρίμηνο του 2007, στο3,8%!

• Δημόσιες δαπάνες:

-- Παραπέρα περικοπή των δημόσιων δαπανών με τον ισχυρισμό ότι «οι δαπάνες λειτουργίας του κράτους απορροφούν μεγαλύτερα ποσά σε σχέση με τα άλλα κράτη του ΟΟΣΑ».

-- Δραστική μείωση του προσωπικού των δημόσιων επιχειρήσεων.

Η ΝΔ είχε ήδη προχωρήσει στην περικοπή 430 εκατομμυρίων ευρώ από τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού του 2007 και το ΠΑΣΟΚ δεσμευόταν για την «εξάλειψη» των μη παραγωγικών και μη κοινωνικά αναγκαίων δαπανών.

• Φορολογία:

-- Αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ.

-- Αύξηση όλων των ειδικών φόρων κατανάλωσης (καύσιμα, ποτά, τσιγάρα).

Η ΝΔ ήδη είχε προχωρήσει στην αύξηση του ΦΠΑ κατά μία μονάδα, στο 19%, ενώ στους προϋπολογισμούς που είχε καταθέσει από το 2004 μέχρι το 2007 προέβλεπε επιπλέον φόρους 3,5 δισ. ευρώ το χρόνο, ακολουθώντας πιστά την πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια!

Τα μέτρα που πρότεινε ο ΟΟΣΑ και είχαν στα προγράμματά τους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εφαρμόστηκαν σταδιακά τα επόμενα χρόνια. Σε μια περίοδο που δεν είχε ξεσπάσει η καπιταλιστική κρίση και χωρίς τον μπαμπούλα του δημόσιου χρέους και των ελλειμμάτων οι «γαλαζοπράσινοι» πολιτικοί εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας εφορμούσαν με την ίδια ορμή στους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το έγκλημα σε βάρος του λαού που σήμερα κορυφώνεται, χωρίς ωστόσο να έχει ημερομηνία λήξης, ήταν προαποφασισμένο.

ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ: Τροφοδοτεί με «υλικό» τα προγράμματα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ

Οι βασικές προεκλογικές εξαγγελίες του 2009 ταυτίζονται με τις κατευθύνσεις που δίνει για την Ελλάδα ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός

Το ταξικό κίνημα κατατάσσει το ΔΝΤ εκεί που ανήκει: Δίπλα στην ΕΕ, την ντόπια πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Το ΔΝΤ δεν ήρθε στην Ελλάδα με την τρόικα και το δάνειο. Ηταν πάντα και παραμένει στα προγράμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ

Δέκα μήνες πριν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιβάλει το μνημόνιο και μπει στο «μηχανισμό δανειοδότησης» της τρόικας, το ΔΝΤ δημοσιοποίησε σχετική έκθεση (Ιούλης 2009) για την ελληνική οικονομία, η οποία ήταν πλήρως εναρμονισμένη με τις στρατηγικές στοχεύσεις της ΕΕ. Τμήμα των μέτρων που πρότεινε τότε το ΔΝΤ συμπεριλαμβάνονταν στις προεκλογικές δεσμεύσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Πρόκειται για μέτρα που στην πλειοψηφία τους σήμερα έχουν υλοποιηθεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Συγκεκριμένα, στην έκθεσή του για την Ελλάδα τον Ιούλη του 2009, το ΔΝΤ σημειώνει:

Α)Η Ελλάδα χρειάζεται ένα ισχυρό πολυετή δημοσιονομικό προγραμματισμό προκειμένου να βάλει το χρέος και το δημόσιο έλλειμμα σε καθοδική τροχιά.Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε ήδη εξαγγείλει ένα τριετές πρόγραμμα «δημοσιονομικής προσαρμογής» αν έπαιρνε την κυβερνητική εξουσία με στόχο τη μείωση των δημόσιων ελλειμμάτων. Αντίστοιχο πρόγραμμα είχε καταρτίσει και η ΝΔ, αλλά δεν πρόλαβε να το υλοποιήσει λόγω της ήττας της στις εκλογές του Οκτώβρη του 2009.

Β)Μέτρα για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας που θα περιλαμβάνουν τη συγκράτηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα.Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου μέσω της παραπέρα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, αποτελούσε προγραμματική δέσμευση τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ.

Γ)Μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας ώστε να μειωθεί το κόστος της μονάδας εργασίας. Το ΔΝΤ πρότεινε κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων, ενίσχυση των ελαστικών μορφών απασχόλησης (μερική εργασία, εκ περιτροπής απασχόληση).Οι συγκεκριμένες προτάσεις έγιναν νόμοι του ελληνικού κράτους, ανατρέποντας το σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Δ)Υπολογισμό των συντάξεων με βάση τα συνολικά εισοδήματα και όχι την τελευταία 5ετία και κατάργηση των προώρων συνταξιοδοτήσεων.Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης με ταυτόχρονη μείωση των συντάξεων και κατάργηση των «προώρων συνταξιοδοτήσεων» πρότειναν στα προεκλογικά τους προγράμματα το φθινόπωρο του 2009 το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Ε)Περικοπή των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα, επιδόματος αδείας.Η σταδιακή κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού ξεκίνησε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το Μάρτη του 2010, δύο μήνες πριν την υπογραφή του μνημονίου με την τρόικα.

ΣΤ)Αλλαγές στη δημόσια διοίκηση με μέτρα όπως το κλείσιμο δημοσίων μονάδων, τη μείωση του προσωπικού τους καθώς και την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων επιχειρήσεων.Το ΠΑΣΟΚ είχε ήδη εξαγγείλει την κατάργηση των συμβασιούχων υπαλλήλων καθώς και το κλείσιμο υπηρεσιών και οργανισμών του Δημοσίου. Μαζικές αποκρατικοποιήσεις είχε στο πρόγραμμά της η ΝΔ.

Ζ)Τη συνέχιση της πολιτικής συγκράτησης των μισθών στο δημόσιο τομέα και των συντάξεων καθώς και το πάγωμα των προσλήψεων.Το ΠΑΣΟΚ, λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας και πριν το μνημόνιο, προχώρησε σε μειώσεις μισθών και συντάξεων και στο πάγωμα των προσλήψεων. Το προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ προέβλεπε «πάγωμα» μισθών, συντάξεων και προσλήψεων.

Η)Τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης μέσω της μείωσης των φορολογικών απαλλαγών. Τη μεγαλύτερη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών. Την περαιτέρω αύξηση ειδικών φόρων κατανάλωσης ώστε να έρθουν πιο κοντά στο ευρωπαϊκό μέσο όρο. Την αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ.Τα συγκεκριμένα μέτρα άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά, με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να επιβάλλει φόρους στο λαό πριν την υπογραφή του μνημονίου, τα οποία βέβαια στη συνέχεια πήραν τη μορφή καταιγίδας σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ: Προεπισκόπηση των ανατροπών από το 2008

Στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Οκτώβρη και του ΕΚΟΦΙΝ, που ακολούθησε, περιγράφονται τα μέτρα που παίρνονται σήμερα

Από το 2000, η ΕΕ έχει υιοθετήσει τη στρατηγική της Λισαβόνας σαν το εργαλείο των ανατροπών που θα έφερναν την ευρωπαϊκή οικονομία στην πρώτη θέση του παγκόσμιου ανταγωνισμού. Η στρατηγική της Λισαβόνας αποτέλεσε το ορόσημο για την ένταση της αντεργατικής αντιλαϊκής επίθεσης, τα βήματα της οποίας εξειδικεύονταν έκτοτε στις Συνόδους των αρχηγών κρατών και των υπουργών, ανεξάρτητα με το ποιο κόμμα βρισκόταν στην κυβέρνηση.

Ο στόχος για την καπιταλιστική ΕΕ δεν επιτεύχθηκε στο 100%, παρά την πρωτόγνωρη σε μέγεθος επίθεση στους εργαζόμενους και στους λαούς των κρατών - μελών. Με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, το κεφάλαιο βρήκε τη μεγάλη ευκαιρία. Η Σύνοδος Κορυφής στις 16 και 17 Οκτώβρη 2008 έγινε σε μια περίοδο που τα πρώτα δείγματα της οικονομικής κρίσης ήδη εμφανίζονται στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική οικονομία.

Στο Κείμενο των Συμπερασμάτων εκείνης της Συνόδου σημειωνόταν: «Η επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων είναι πιο σημαντική από ποτέ, προκειμένου να συμβάλει στην επιστροφή (σ.σ. των οικονομιών) στην ανάκαμψη». Σ' αυτό το πνεύμα, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών, ανάμεσά τους και η ελληνική της ΝΔ, αποφάσισαν:

-- «Ενίσχυση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας».

-- «Μεταρρύθμιση των συνταξιοδοτικών συστημάτων».

-- «Εναρμόνιση των μισθών ώστε να είναι ευνοϊκοί για την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα».

-- «Μεγαλύτερη απελευθέρωση των αγορών υπηρεσιών και προϊόντων».

-- «Οι πολιτικές στους προϋπολογισμούς (σ.σ. των κρατών - μελών) να συνεχίσουν να είναι σύμφωνες με το Σύμφωνο Σταθερότητας».

Η Σύνοδος έδωσε τις κατευθυντήριες γραμμές. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, το Δεκέμβρη του 2009 στις Βρυξέλλες, το Συμβούλιο του ΕΚΟΦΙΝ εξειδικεύει τις αποφάσεις και βάζει τις βάσεις για την αντιδραστική επέλαση που θα ακολουθήσει σε ολόκληρη την ΕΕ. Στο Κείμενο των Συμπερασμάτων, που συνυπέγραψε ο τότε Ελληνας υπουργός Οικονομικών, αποφασίστηκε:

1)Αλλαγή του συστήματος των συλλογικών συμβάσεων. Η συγκεκριμένη απόφαση έγινε νόμος από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τις «ευλογίες» και της ΝΔ και άνοιξε το δρόμο για την επιβολή των «επιχειρησιακών συμβάσεων» και την καθιέρωση κατώτατου μισθού 500 ευρώ για τους «νεοεισερχόμενους» στην αγορά εργασίας.

2)Να συνδεθεί η παραγωγικότητα με τους μισθούς. Η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο τομέα και το ενιαίο μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους που θα ακολουθήσει τους επόμενους μήνες συνδέεται άμεσα με τη συγκεκριμένη απόφαση της ΕΕ, που στηρίζει απόλυτα και η ΝΔ.

3)Ενδυνάμωση των ενεργών πολιτικών για την αγορά εργασίας. Τα προγράμματα «διά βίου κατάρτισης», «επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων» και απόκτησης «εργασιακών δεξιοτήτων», που προσφέρουν φτηνό εργατικό δυναμικό στους επιχειρηματίες, υπονομεύοντας ακόμα περισσότερο κάθε έννοια σταθερής δουλειάς με πλήρη δικαιώματα, εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται με συνέπεια από τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις, ενώ την ίδια ώρα το επίσημο ποσοστό ανεργίας έχει φτάσει στο 16%!

4) Απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων στις επιχειρήσεις. Και η συγκεκριμένη απόφαση έγινε νόμος του κράτους από το ΠΑΣΟΚ με την ταυτόχρονη μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης των εργαζομένων.

5)Να ενισχυθεί ο συνδυασμός της ευελιξίας με την ασφάλεια (flexicurity). Το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη και της ΝΔ, βρίθει από προτάσεις για την επέκταση της «μερικής απασχόλησης». Ενισχύει το καθεστώς «ενοικίασης των εργαζομένων». Εμπεριέχει διάταξη που δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες να θέτουν σε διαθεσιμότητα το προσωπικό.

6)Μείωση του υψηλού επιπέδου προστατευτισμού στους μόνιμους υπαλλήλους. Κυβερνητικά στελέχη, με πρώτο τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλο, έχουν θέσει θέμα «άρσης της μονιμότητας» στο δημόσιο τομέα. Η μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση, θα περάσει μέσα και μαζικές απολύσεις εργαζομένων.

7)Να προχωρήσει η μεταρρύθμιση στο εκπαιδευτικό σύστημα με ενίσχυση της διά βίου μάθησης. Το μοντέλο της «διά βίου μάθησης» είναι ο πυρήνας του κυβερνητικού προγράμματος για την Παιδεία, με στόχο την «παραγωγή» ημικαταρτισμένων εργαζομένων που θα «εκπαιδεύονται» σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους για μια θέση μερικής απασχόλησης. Την επόμενη βδομάδα η κυβέρνηση θα καταθέσει το νομοσχέδιο για τις «αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» με μέτρα που ήδη έχει προτείνει και η ΝΔ.

8) Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης καιάρση των κινήτρων για πρόωρη συνταξιοδότηση. Ο νόμος ισχύει ήδη και προβλέπει συνταξιοδότηση μετά από 40 χρόνια δουλειάς.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ: Η αντιλαϊκή επίθεση σχεδιάστηκε πριν το ξέσπασμα της κρίσης

Πρόσχημα το χρέος και τα ελλείμματα για τα βάρβαρα μέτρα που σαρώνουν μισθούς και δικαιώματα

Τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση από τις πρώτες μέρες της θητείας της και στη συνέχεια συμπεριλήφθηκαν στο «Μνημόνιο 1», στο «μεσοπρόθεσμο» και τον εφαρμοστικό νόμο, αλλά και εκείνα που θα ακολουθήσουν, με αφορμή τις επόμενες δόσεις και τις δανειακές συμβάσεις, καταγράφονται με κάθε λεπτομέρεια στα κείμενα, τις εκθέσεις, τις συνθήκες, τις στρατηγικές και τις συναποφάσεις μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ, πριν ακόμα ξεσπάσει και βαθύνει η συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση. Αποτελούν ταυτόχρονα κεντρικές κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών στις οποίες συμμετέχει η ντόπια πλουτοκρατία, όπως ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).

Από αυτή τη σκοπιά, ο πόλεμος ενάντια στο λαό, που εδώ και 20 μήνες διευθύνει για λογαριασμό του κεφαλαίου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ήταν προσχεδιασμένος. Η επίθεση, που βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν ήταν απόρροια ούτε «έκτακτων αναγκών», ούτε «έκτακτων συνθηκών» που σχετίζονται με τα ελλείμματα και το χρέος, όπως επιχειρούν να πείσουν το λαό τα αστικά επιτελεία. Ο «Ριζοσπάστης» επιχειρεί σήμερα μια συνοπτική αναδρομή στην έκθεση του ΟΟΣΑ το Μάη του 2007, στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβρη του 2008, στην έκθεση του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία το Μάη του 2009, καθώς και στις αποφάσεις του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών των χωρών - μελών της Ευρωζώνης (ΕΚΟΦΙΝ) στις 3-4 Δεκέμβρη 2009.

Ολα τα παραπάνω κείμενα έχουν την υπογραφή των εκπροσώπων και της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ τα μέτρα που «συστήνονται» περιλαμβάνονται στα προγράμματα κύρια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είναι μέτρα ζωτικής σημασίας για το ντόπιο και ευρωενωσιακό κεφάλαιο, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας σε παγκόσμιο επίπεδο, απέναντι στο αμερικανικό, το ανερχόμενο ασιατικό, αλλά και το λατινοαμερικανικό κεφάλαιο, που κερδίζει έδαφος στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική σκακιέρα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι οι κυβερνήσεις στα καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ αξιοποιούν την κρίση για να περάσουν μέτρα που μειώνουν κατακόρυφα την τιμή της εργατικής δύναμης και τα οποία είχαν αποφασίσει πριν την εκδήλωση της κρίσης.

Το γεγονός εξάλλου ότι τα ίδια μέτρα παίρνονται σε χώρες με μικρά και μεγάλα ελλείμματα και χρέη δείχνει το ενιαίο της επίθεσης του κεφαλαίου στο πλαίσιο ενός συστήματος που έχει σαπίσει και γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστικό, καθιστώντας επιτακτική την πάλη για την ανατροπή του.

Πατριδίλα!..

Πατριδίλα! Αυτό είναι η κολόνια, το άρωμα, ο φερετζές του φασίστα. Που δεν σηκώνει, δε φέρει, δεν τιμά τη σημαία της πατρίδας. Την κραδαίνει ως ρόπαλο. Και σκούζει σαν πορτιέρης σε ύποπτο κέντρο συναλλαγών, που απλώς έχει τα χρώματά της σε θολό λογότυπο.

Πατριδίλα! Αυτό είναι το επικοινωνιακό κάδρο των κληρονόμων της εξουσιαστικής εταιρείας Ελλάδα ΑΕ, που τραβάει τάχα μου την προσοχή απ' το θέμα και το περιεχόμενο του έργου - πίνακα. Είναι η καλά μελετημένη από ειδικούς εικόνα για μάζα ηλιθίων, που θέλει το Καστελόριζο φόντο για την «πρόσκληση» του ΔΝΤ και τη «φιλοξενία» του με τα ...κλειδιά στο χέρι.

Πατριδίλα! Αυτό μυρίζει όταν οι νταβραντισμένοι από την καταπίεση, την πλύση εγκεφάλου, την απελπισία της έλλειψης πολιτικής και κοινωνικής παιδείας, φέρουν τη στολή ως κουκούλα στο όνομα ενός λαού που δεν τον αναγνωρίζουν για να του ανήκουν και να τον υπερασπιστούν.

Πατριδίλα! Αυτή είναι η μυρουδιά της υποκρισίας. Η αποφορά. Απ' όλες τις δημόσιες εικόνες, η θλιβερότερη είναι των υποκριτών εκείνων που υπερασπίζονται το τιμολόγιο με το λεξιλόγιο της τιμής. Είναι η μουντζούρα που αφήνει πίσω της η λογιστική του χαμαιλεοντισμού και ο πολιτισμός - χαρτοπετσέτα.

Πατριδίλα! Είναι η βοθρώδης αντίληψη ότι όλοι οι άλλοι είναι αναλώσιμοι εκτός απ' τ' αφεντικά. Και τότε τα ταυτίζεις με την πατρίδα για να 'χουν κι άλλοθι οι πραιτοριανοί, τα τσιράκια, οι σύγχρονοι δωσίλογοι.

Πατριδίλα! Είναι η σαπισμένη ανάσα των ιδιοτελών που επιζούν και κυβερνούν εις υγείαν των κορόιδων κλέβοντας στο ζύγι το φαΐ και επιτιμώντας τους πελάτες γιατί δεν κάνουν ακόμα υγιεινότερη δίαιτα.

Πατριδίλα! Δεν είναι μόνον οσμή σεσηπότων φίλων, φυλών της νομής της εξουσίας και φύλλων αγρίως υλοτομημένων δέντρων. Δεν είναι μόνον η εικόνα των νάρκισσων που νομίζουν ότι οι φτυσιές στα μούτρα τους είναι κόμποι ιδρώτα τίμιας αγωνίας για την τιμή των CDS.

Πατριδίλα είναι μια στάση ζωή και η ιδεολογία μιας τάξης που θεωρεί ότι φτιάχτηκε απ' άλλο υλικό απ' ό,τι η μάζα και η πλέμπα, η φτιαγμένη - όπως λένε - από κρέας και ξίγκι.

Είναι η σύγχρονη μορφή των κάπηλων που προσπαθούν να πείσουν ότι η πατρίδα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας χωράφι, αν δεν βγει στον πλειστηριασμό της παραγωγής σύγχρονων δούλων εγκαίρως, δεν θα έχουν αυτοί λόγο ύπαρξης και υποτελή λαό να κάνουν την γκουβερνάντα.

Στα μοντέρνα ράφια των μιντιακών εντυπώσεων, η Πατριδίλα κυκλοφορεί σε πολλές συσκευασίες. Από ονόματα - σήματα να 'χουν να φάνε κι οι επόμενες γενιές. Ξέρετε. Αυτές οι εκπαιδευμένες να μαθαίνουν το λαό και τον τόπο τους μέσα από υπέροχα επιτραπέζια παιχνίδια σαν τη «μονόπολη».

Μην ανησυχείτε όμως. Η Πατριδίλα δεν είναι, ούτε και πρόκειται να γίνει ποτέ προϊόν ευρείας κατανάλωσης. Γιατί οι λαοί που έχουν πατρίδα, τη φέρουν εντός ψυχής και νοός, την πληρώνουν με αίμα και δεν την κάνουν τατουάζ για να μην την ξεχνάνε στην επιδερμίδα της ιδεοληψίας τους. Πουφ! Ξεβρωμίζουμε σιγά σιγά.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Γδέρνουν το λαό με «δόσεις»

Πριν καλά καλά ψηφιστούν από τη Βουλή το «μεσοπρόθεσμο» και ο εφαρμοστικός νόμος, που είχαν τεθεί ως προϋπόθεση για την 5η δόση, άρχισαν κιόλας τα «όργανα» και οι εκβιασμοί για την ...6η δόση του Σεπτέμβρη. Ενδεικτικό από την άποψη αυτή είναι προχτεσινό άρθρο στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Νέο ελληνικό δράμα τον Σεπτέμβριο;», στο οποίο αφού επισημαίνεται ότι «η δόση του Ιουλίου θα περάσει γιατί η Ελλάδα δεσμεύθηκε να προχωρήσει σε αύξηση φορολογίας, μείωση δαπανών και σε ένα τεράστιο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων», τίθεται το ερώτημα: «Τι θα γίνει όμως, αν παρ' όλα αυτά, η Αθήνα εξακολουθεί να μην φτάνει τους στόχους για τη μείωση του χρέους και του ελλείμματος;». Οπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, το Σεπτέμβρη «οι διεθνείς δανειστές θα πρέπει να ανοίξουν και πάλι τα ελληνικά βιβλία και να δουν αν η Αθήνα βρίσκεται στο σωστό δρόμο ώστε να γίνει η εκταμίευση και της επόμενης δόσης, των 8,5 δισ. ευρώ από την ΕΕ και των 2,2 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ». Και καταλήγει: «Ορισμένοι θεωρούν πως τα μέτρα του νέου προγράμματος είναι μη ρεαλιστικά. Εάν η Ελλάδα δεν μπορέσει να συμμορφωθεί με τους στόχους, τότε ένα ακόμη πακέτο λιτότητας - και μία ακόμη αγωνιώδης ψηφοφορία στη βουλή - μπορεί να πραγματοποιηθεί στο άμεσο μέλλον». Ο λαός πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του. Δεν πρέπει να αφήνει να τον γδέρνουν και να περνάνε ολοένα και πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα επισείοντας την επόμενη δόση του δανείου, που ποτέ δεν φτάνει σε αυτόν. Πρέπει να περάσει στην αντεπίθεση, εμπιστευόμενος και συμπλέοντας με το ΚΚΕ, βάζοντας στο στόχο τη λαϊκή εξουσία.

«Στον αέρα» η ιδεολογική τρομοκρατία

Οσο προχωράει η εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων τόσο πιο πολύ πέφτουν στο κενό οι εκβιασμοί και η ιδεολογική τρομοκρατία περί χρεοκοπίας, ακριβώς γιατί τα λαϊκά στρώματα βιώνουν ήδη τη χρεοκοπία στην πράξη. Η τρομοκρατική, για παράδειγμα, περιγραφή που έκανε για πολλοστή φορά ο πρωθυπουργός στη Βουλή για τις τρομακτικές συνέπειες μιας στάσης πληρωμών, φοβίζει ολοένα και λιγότερους. Είπε συγκεκριμένα: «Εχω πολλές φορές πει ότι η στάση πληρωμών θα σήμαινε παραδείγματος χάρη την ανάγκη να αναστείλουμε τη λειτουργία όλων (!) των νοσοκομείων, όλου(!) του ΕΣΥ, για να μειώσουμε ακαριαία και βίαια τις δαπάνες μας, αφού κανείς δεν μας δάνειζε. Να κλείσουμε τα σχολεία των Ελληνόπουλων, να μειώσουμε τις συντάξεις όλων (!) των συνταξιούχων κατά 70-80% ή να σταματήσουμε τους μισθούς όλων(!) των δημοσίων υπαλλήλων». Είναι ολοφάνερο ότι στόχος είναι να σκύψει ο λαός το κεφάλι και να αποδεχθεί τα εξοντωτικά μέτρα. Στο όνομα της πλήρους «καταστροφής» να αποδεχθεί, για παράδειγμα, την κατάργηση 14.000 κλινών στα νοσοκομεία, το λουκέτο σε χιλιάδες σχολεία, το πετσόκομμα τριών - τεσσάρων μισθών και συντάξεων, τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας κ.ο.κ. Ομως αν όλα αυτά έχουν γίνει μόνο στον πρώτο χρόνο του γενικευμένου πολέμου της πλουτοκρατίας κατά του λαού, ο λαός αντιλαμβάνεται ότι τον οδηγούν σε πλήρη καταστροφή, δηλαδή σε απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση, με τον «μπαμπούλα» της στάσης πληρωμών, όταν ήδη συζητούν για την ελεγχόμενη χρεοκοπία, προκειμένου να υποτάξουν το λαό στην πολιτική που του κάνει τη ζωή κόλαση. Είναι τόσο άγρια η αντιλαϊκή επιδρομή και τόσο καταστροφικές για τη ζωή του λαού οι συνέπειες των βάρβαρων μέτρων που η τρομοκρατία περί χρεοκοπίας επιστρέφει ως μπούμερανγκ στους εμπνευστές της.

Χρέος, κρίση και ανάπτυξη

Το «μεσοπρόθεσμο» ψηφίστηκε στη Βουλή, όπως και ο εφαρμοστικός νόμος που το εξειδικεύει. Αυτά πρέπει να γίνουν αφορμή να ξεμπερδεύουν οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι με τις αυταπάτες, τα διλήμματα και τα ιδεολογήματα του «ευρωμονόδρομου». Ηδη η αστική προπαγάνδα κάνει λόγο για ανακούφιση των ευρωσυμμάχων σε Γερμανία και Γαλλία, αλλά και των επιτελών σε Γιούρογκρουπ κλπ. Τι σημαίνουν αυτά; Οτι θα συνεχίσει να δανειοδοτείται το ελληνικό κράτος, επομένως δεν πρόκειται να το αφήσουν να χρεοκοπήσει.

Την ίδια ώρα τα διάφορα αστικά και ευρωενωσιακά επιτελεία προπαγανδίζουν ότι έχουν βρει τρόπο αντιμετώπισης της πληρωμής στους δανειστές των ομολόγων από το ελληνικό κράτος, κάνοντας ουσιαστικά μια μορφή αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους της Ελλάδας. Μόνο που αυτό επιβεβαιώνει ότι υπάρχει χρεοκοπία την οποία πάνε να κάνουν ελεγχόμενη.

Το ζήτημα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, που συνδέεται με την αποπληρωμή του κρατικού χρέους, αντικειμενικά συνδέεται με την οικονομική κρίση του καπιταλισμού. Γιατί, όμως, με την οικονομική κρίση; Γιατί στις συνθήκες κρίσης, οι δανειζόμενοι από τις τράπεζες, που, εκτός από τα κράτη, είναι οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι που δανείζονται επίσης μεγάλα ποσά ως κεφάλαιο, για να διευρύνουν την παραγωγή τους, αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποπληρωμή των δανείων τους. Για παράδειγμα, η Ισπανία κινδυνεύει λόγω κρίσης από τα χρέη των μονοπωλιακών ομίλων. Γιατί μπορεί λόγω κρίσης να μην μπορούν να αποπληρώνουν τα δάνεια.

Η αδυναμία αποπληρωμής ιδιωτικών δανείων των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων, κάποιοι από τους οποίους μπορεί και να καταστραφούν, άρα να μην τα αποπληρώσουν ποτέ, σημαίνει ότι οι τράπεζες χάνουν μέρος του κεφαλαίου τους. Οι ίδιοι κίνδυνοι ισχύουν και με τα κρατικά ομόλογα, όταν ένα κράτος δεν μπορεί να τα αποπληρώσει. Ταυτόχρονα, οι τράπεζες ανήκουν σε μονοπωλιακούς ομίλους με άλλες δραστηριότητες, βιομηχανικές, εμπορικές κ.λπ. Η αναδιάρθρωση, δηλαδή η απαξίωση ή υποτίμηση ή καταστροφή (όποια ορολογία και αν χρησιμοποιείται το ίδιο σημαίνει) μέρους του κεφαλαίου τους θα έχει αρνητικές επιπτώσεις συνολικά στο κεφάλαιο αυτών των ομίλων.

Να, γιατί η αναδιάρθρωση συνδέεται με την κρίση. Γιατί το ξεπέρασμα της κρίσης απαιτεί καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Και εργατικής δύναμης, που την καταστρέφουν ήδη (ραγδαία αύξηση της ανεργίας, δραστική μείωση των μισθών κλπ.), και κεφαλαίου.

Στην προκειμένη περίπτωση της Ελλάδας, η αναδιάρθρωση σημαίνει χρεοκοπία που θα γίνει ελεγχόμενα από την ΕΕ, δηλαδή ελεγχόμενη καταστροφή μέρους του κεφαλαίου των τραπεζών που διαχειρίζονται κρατικό χρέος της Ελλάδας. Αυτή είναι η αιτία που οι τράπεζες αντιδρούν για την ελεγχόμενη χρεοκοπία. Απαιτούν διασφάλιση του κεφαλαίου τους.

Προστασία του κεφαλαίου

Το μεγαλύτερο μέρος, βεβαίως, της χασούρας του κεφαλαίου φροντίζουν οι κυβερνήσεις να αντισταθμίζεται με την πολιτική που εφαρμόζουν, πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου συνολικά (π.χ. ενισχύουν τις τράπεζες, εφαρμόζουν αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, άρα αντισταθμίζουν μέρος της χασούρας κερδών λόγω κρίσης, καταστρέφοντας εργατική δύναμη, με την ανεργία, τη δραστική μείωση μισθών, την πληρωμή των εργοδοτικών εισφορών κλπ.), με τις ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων και γης κρατικής ιδιοκτησίας, για να βρουν διέξοδο να επενδύσουν τα αδιάθετα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Ετσι, συμβάλλουν ώστε η καταστροφή ενός τμήματός του λόγω κρίσης να είναι η μικρότερη δυνατή, δηλαδή ενισχύουν το κεφάλαιο, συμβάλλοντας στις λιγότερο δυνατές απώλειες από την αναγκαστική, αντικειμενική καταστροφή του, αφού το ξεπέρασμα της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου προϋποθέτει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων.

Αυτόν το σκοπό υπηρετεί το μεσοπρόθεσμο και ο εφαρμοστικός νόμος, όπως και το μνημόνιο πέρσι. Το «Μεσοπρόθεσμο» τσακίζει την τιμή της εργατικής δύναμης για να είναι πάμφθηνη για το κεφάλαιο και να αυξάνεται η κερδοφορία του. Τα μέτρα αυτά έχουν στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης για το ξεπέρασμά της με τις λιγότερο δυνατές απώλειες για την πλουτοκρατία. Μειώνουν μισθούς και συντάξεις, αυξάνουν κι άλλο τα όρια συνταξιοδότησης, χτυπούν την επικουρική ασφάλιση και τα ΒΑΕ, αυξάνουν τον ημερήσιο απλήρωτο εργάσιμο χρόνο αφού καταργούν τις υπερωρίες με τη διευθέτηση, δίνουν μισθούς για τους νέους 500 ευρώ, καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, καθιερώνουν τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου εσαεί, που σημαίνει απολύσεις χωρίς αποζημίωση, μειώνουν τα «κοινωνικά» επιδόματα κλπ. Ιδιωτικοποιούν επιχειρήσεις, γη, νερό, λιμάνια, αεροδρόμια κλπ. κρατικής ιδιοκτησίας, για να βάλουν λένε λεφτά στα κρατικά ταμεία και να πληρώσουν τα χρέη, αλλά αυτό γίνεται κυρίως για να δώσουν σχεδόν τσάμπα τομείς οικονομίας για επενδύσεις στο αδιάθετο υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο. Ακόμη και τα δάνεια στους δανειστές θα επιστραφούν, ενώ ένα μέρος τους θα δοθεί για ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών για επενδύσεις. Δε θα δοθεί δεκάρα από τα δάνεια στο λαό.

Βεβαίως αντιτείνουν ότι η σωτηρία της οικονομίας θα φέρει την ανάπτυξη. Αλλά η οικονομία είναι καπιταλιστική, άρα αντεργατική, αντιλαϊκή. Οταν, λοιπόν, μιλούν για ανάπτυξη εννοούν την καπιταλιστική ανάπτυξη με την πάμφθηνη εργατική δύναμη. Οταν μιλούν για οικονομία, εμείς πρέπει να ξέρουμε ότι η οικονομία δεν είναι ταξικά ουδέτερη. Η οικονομία είναι καπιταλιστική. Είναι οικονομία για τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών και όχι για τα συμφέροντα των εργατών, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Μπορεί να μιλούν όλοι για τις συνέπειες στην οικονομία γενικά, αλλά εμείς πρέπει να ξέρουμε ότι μιλούν για συνέπειες στην καπιταλιστική οικονομία. Πρέπει να θυμόμαστε ότι και όταν υπήρχε ανάπτυξη, η ζωή των εργαζομένων συνεχώς χειροτέρευε και τώρα στην κρίση χειροτερεύει πιο γοργά.

Ανάπτυξη για τους εργαζόμενους

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι να μη σκέφτονται και να δέχονται ως φυσικό φαινόμενο τη σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας, την ιδιοκτησία των επιχειρηματιών, την εξάρτησή τους απ' αυτούς, που αν σωθεί από την κρίση και το χρέος θα ζουν καλά και οι εργαζόμενοι. Είναι απάτη. Δεν πρέπει να αποδεχτούν την πολιτική που πασχίζει να σώσει τους επιχειρηματίες από την κρίση.

Να απαιτήσουν να πληρώσει η πλουτοκρατία τα κρατικά χρέη. Αυτή άδειασε τα ταμεία, να πληρώσει και αυτά που χρωστά στους εργαζόμενους από την ακόμη μεγαλύτερη τη νόμιμη κλοπή. Την κλεμμένη υπεραξία, τη δραστική μείωση των μισθών, τον τεράστιο πλούτο που έχει συσσωρεύσει στις τράπεζες της Ελβετίας και αλλού, τη ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων, τις ελλείψεις στην προστασία των ανέργων. Ολα όσα έχει πληρώσει η λαϊκή οικογένεια για Παιδεία, Υγεία, Υγιεινή και Ασφάλεια, Βαρέα και Ανθυγιεινά, τους άδικους άμεσους και έμμεσους φόρους, τα τεράστια ποσά για πολεμικούς στρατιωτικούς εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ και των πολέμων. Ακόμη οι καπιταλιστές πρέπει να πληρώσουν για το μεγαλύτερο μέρος του χρέους που οφείλουν στους εργαζόμενους γιατί χτύπησαν αλύπητα τον παραγωγικό πλούτο και τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας. Δυνατότητες που μπορεί να εξασφαλίσουν στο λαό δουλειά, κοινωνική ευημερία κλπ.

Ο λαός, καταλαβαίνοντας ότι τον χρεοκοπούν, πρέπει να σκέφτεται και να συνειδητοποιεί ότι μπορεί να υπάρχει οικονομία και χωρίς τους επιχειρηματίες, χωρίς την ιδιοκτησία τους.

Επομένως, ο λαός, διεκδικώντας την ικανοποίηση των αναγκών του, πρέπει να στοχεύει στην ανάπτυξη σε όφελός του, παλεύοντας για τη λαϊκή εξουσία. Για να πάρει στα χέρια του την ιδιοκτησία, να την αξιοποιήσει σε όφελός του με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Τώρα να το βάλει στόχο. Αλλωστε, υπάρχουν παραγωγικές, αναπτυξιακές δυνατότητες σε ορυκτό πλούτο, σε ενέργεια, σε όλους σχεδόν τους κλάδους της βιομηχανίας, σε όλους τους κλάδους της αγροτικής παραγωγής, στη ναυτιλία, κ.λπ. που ή δεν επενδύουν οι καπιταλιστές καταστρέφοντας πλουτοπαραγωγικές πηγές (π.χ., αγροτική οικονομία, κλωστοϋφαντουργία, βιομηχανία μετάλλου κ.λπ.), γιατί δε βγάζουν μεγάλο κέρδος ή τις εκμεταλλεύονται για το κέρδος και όχι για τις λαϊκές ανάγκες.

Μόνο όταν θα αποτελούν κοινωνική λαϊκή περιουσία βασικοί κλάδοι παραγωγής, π.χ. επεξεργασίας πρώτων υλών, μεταποίησης, παραγωγής μηχανημάτων, ενέργειας, οι μαζικές μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες, το συγκεντρωμένο εμπόριο, με στόχο όσο το δυνατόν πιο αυτοδύναμη οικονομία και μείωση της εξάρτησης από το εξωτερικό εμπόριο και των συναλλαγών με καπιταλιστικές οικονομίες. Οπου η γη θα κοινωνικοποιηθεί, το ίδιο και οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα. Και θα διαμορφωθούν κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επεξεργασία αγροτικών προϊόντων ως πρώτων υλών ή άμεσα καταναλώσιμων. Δίπλα στα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής θα δημιουργείται ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη μικρή εμπορευματική παραγωγή, στην πόλη και την ύπαιθρο. Μόνο έτσι, και με κεντρικό σχεδιασμό, θα αξιοποιούνται όλες οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας σε όφελος του λαού, θα εξαλειφθεί η ανεργία, θα καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα σε Υγεία, Πρόνοια, Ασφάλιση, Παιδεία, Πολιτισμό, Αθλητισμό κ.λπ. Ολοι οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν ισότιμα, με βάση τις ανάγκες τους, υπηρεσίες δημόσιας και δωρεάν Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και υπερηλίκων, πολύ φτηνές υπηρεσίες μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, ενέργειας και ύδρευσης για λαϊκή κατανάλωση κ.λπ. Αυτός είναι ο δρόμος του λαού, αυτή είναι η διέξοδος που καλεί το ΚΚΕ το λαό να παλέψει και να επιβάλει.