Πώς έγινε και γέμισε ξαφνικά ο τόπος με γουρλομάτηδες; Οι μισοί κυκλοφορούν με γουρλωμένα μάτια από την έκπληξη για τον Μαντέλη. Και οι άλλοι μισοί από την έκπληξη για το Ασφαλιστικό.
Αυτά τα γουρλωμένα μάτια δεν έχουν καμιά σχέση με τις διεσταλμένες κόρες στα μάτια αυτών που σκοτώνονται την ώρα της δουλειάς.
Αυτά τα γουρλωμένα μάτια είναι εκπαιδευμένα να υποδύονται την έκπληξη κάθε που πιάνονται στα πράσα.
Εξαρχής το ΚΚΕ είχε εκτιμήσει ότι οι νέες ανατροπές στο Ασφαλιστικό θα εφαρμοστούν τώρα, είναι άμεσες. Όχι, απαντούσαν οι θεατρίνοι, το 2018 θα αρχίσει η εφαρμογή τους, προσπαθώντας έτσι να κοιμίσουν ένα τμήμα της εργατικής τάξης, να το ξεκόψουν απ' τους υπόλοιπους. Κι όμως σε λίγους μήνες ό,τι γνωρίζαμε σαν ασφαλιστικό σύστημα θα έχει πάψει να υπάρχει για όλους μα όλους τους ασφαλισμένους.
Εξαρχής το ΚΚΕ, πριν ακόμα και από την εμφάνιση του μνημονίου, εκτίμησε ότι η βασική σύνταξη όχι μόνο δε θα δίνεται με τη συμπλήρωση των ενσήμων αλλά κι όταν δίνεται θα κόβεται στη συνέχεια, αν εκτιμά η κυβέρνηση ότι το σύνολο του εισοδήματος του συνταξιούχου είναι ψηλό. Τώρα διάφοροι ανακαλύπτουν πως πράγματι με 40 χρόνια ένσημα θα παίρνεις σύνταξη μόνο τη μειωμένη που προβλέπεται από τον εφ' όλου του εργάσιμου βίου υπολογισμό, αφού η άλλη θα δίνεται με βάση τα περιουσιακά στοιχεία, όπου τέτοια, ανάμεσα σε άλλα, μπορεί να λογίζεται και η άλλη, η ανταποδοτική σύνταξη.
Το προπέτασμα καπνού για να μην είναι ορατή στο σύνολό της η κυβερνητική πολιτική δεν το σήκωσαν μόνοι τους οι Λοβέρδος- Κουτρουμάνης. Το σήκωσαν τα ίδια τα μέσα ενημέρωσης που κατέχει η αστική τάξη. Ολοι αυτοί που δείχνουν μόνιμα το δέντρο για να χαθεί το δάσος.
Είναι οι ίδιοι που δηλώνουν έκπληκτοι για τον Μαντέλη, αλλά δεν εκπλήσσονται καθόλου για ένα σύστημα που παράγει σωρηδόν «Μαντέληδες».
Κανείς τους δεν δικαιούται να παριστάνει τον έκπληκτο, είναι συνένοχοι.
Η αστική τάξη και όσοι είναι μαζί της πρέπει να πληρώσουν. Και θα πληρώσουν μόνο όταν οι άνθρωποι της δουλειάς, αντί να γουρλώνουν τα μάτια μπροστά στα σκάνδαλα, βγουν στο δρόμο να διαδηλώσουν για το μεγάλο σκάνδαλο, αυτό της όλο και πιο στυγνής εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης.
Οι καιροί είναι τέτοιοι που και να θες να ασχοληθείς με τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες της υπόθεσης Μαντέλη, δεν μπορείς. Πρέπει να πληρώσεις το νοίκι, τη ΔΕΗ (το τηλέφωνο το έκοψες ήδη, αλλά το ρεύμα δε γίνεται, ακόμα τουλάχιστον), πρέπει να ταΐσεις τα παιδιά.
Βγαίνεις να ψάξεις για δουλειά και πέφτεις σε τοίχο. Είναι η ώρα που πρέπει να αρχίσεις να καταλαβαίνεις πως ως τώρα δεν έχεις κάνει ούτε καν αυτό που έκαναν προχτές τα βατράχια. Την ώρα που έπρεπε να εξασφαλίσουν τη συνέχεια του είδους τους βγήκαν απ' τη λίμνη, στο δρόμο κι έκοψαν στα δύο την Εγνατία για να πάνε στο απέναντι χωράφι που ήταν ο τόπος αναπαραγωγής τους. Ενα ένστικτο τα οδήγησε κι αδιαφόρησαν πλήρως για τους λογιστές, που μετράγανε πόσο κόστισε στην εθνική οικονομία τρεις ώρες κλείσιμο του αυτοκινητόδρομου.
Αυτό που κάνουν τα βατράχια είναι το ελάχιστο που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Το δίκιο σου το παίρνεις, δεν στο δίνουν. Ετσι που να μη βρισκόμαστε μπροστά στην αηδία να εμφανίζεται, ποιος; ο Σημίτης να δηλώνει «αηδιασμένος» που είχε υπουργό του έναν Μαντέλη και να μην βρίσκεται ένας άνθρωπος να τον πιάσει από το γιακά να του πει: τι λες ρε υποκριτή που μαζί τρώγατε και πίνατε και από μας τα αρπάζατε (γιατί και οι μίζες κλεμμένος ιδρώτας εργατών είναι). Να σοκάρεται, δήθεν, το συγκρότημα Λαμπράκη από τις μίζες και να μην υπάρχει ένας να τους δείξει το Μέγαρο και πώς χτίστηκε εκεί που χτίστηκε, πώς επεκτάθηκε και θα επεκταθεί.
Ωμά να το ξαναπούμε. Τα σκάνδαλα που εμφανίζουν (γύρευε σε ποιο εσωτερικό ανταγωνισμό τους ενταγμένα) είναι πταίσματα μπροστά στο θάνατο μιας μαμής, που πέθανε δουλεύοντας σε ένα θάλαμο αερίων, γιατί αυτό επέβαλε το κυνήγι του κέρδους ακόμα και σε ένα χώρο ιερό, ένα μαιευτήριο.
Ωμά να το ξαναπούμε. Σκάνδαλο ολκής είναι η χτεσινή απόφαση για τη μείωση της ύλης στα σχολεία, η διά νόμου αμορφωσιά, ώστε όλα τα παιδιά της εργατικής τάξης να είναι διά βίου καταρτίσιμα, να μην ξέρουν δηλαδή πού πατάν και πού βαδίζουν.
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για πραγματικά εγκλήματα, που τα εμφανίζουν χωρίς ένοχο, ακριβώς γιατί ένοχος είναι το ίδιο το σύστημα που διασφαλίζει το καπιταλιστικό κέρδος.
Να μιλήσουμε, δηλαδή, για ανάγκη ανατροπής του καπιταλισμού, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, και να την οργανώσουμε και κει να δεις πώς σαρώνονται τα σκάνδαλα.
