Η ελληνική αστική τάξη φαίνεται να επιζητά τον παράδεισο μέσα στα μονοπάτια της κόλασης. Ο εικοσιτετράωρος κυβερνητικός κύκλος αναζητήσεων νέας κυβέρνησης και η τελική κατάληξη δείχνουν την ελληνική αστική τάξη αμίλητη, χωμένη στους εταίρους της διεθνούς καπιταλιστικής ολιγαρχίας. Αφήνει αυτούς να μιλήσουν γι' αυτήν με τη γλώσσα της τρόικας, αρκεί να της εξασφαλίζονται τα προνόμια ενός ισότιμου εταίρου. Ειδικά τώρα που η καπιταλιστική κρίση απειλεί να της αμφισβητήσει την εξάπλωσή της (βλέπε διείσδυση) στη βαλκανική ενδοχώρα, περισσότερο μάλιστα όταν χρειάζεται επιπρόσθετα κεφάλαια για το νέο ιμπεριαλιστικό σάλτο των εταίρων.
Η όξυνση επεμβάσεων, εξεγέρσεων και πολέμων στην αφρικανική Μεσόγειο και ευρύτερη Μέση Ανατολή αποτελεί την αρχή οικονομικής καταστροφής του πλανήτη συνδυασμένης με την καταστροφή μέρους των κεφαλαίων και της εργατικής δύναμης στις καπιταλιστικές χώρες. Στην εθνικά ύποπτη ελληνική αστική τάξη της βούτας και της αρπαχτής κυριαρχεί το σύνθημα «Σύντροφοι κεφαλαιοκράτες γρηγορείτε. Ενα νέο "ντου" μας περιμένει στο πλευρό του διεθνούς καπιταλισμού και υπό την αιγίδα της διεθνούς των τοκογλύφων του χρηματιστικού κεφαλαίου». Τα εσωτερικά της αστικής Ελλάδας τα αναλαμβάνει ο αστικός πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος με πρακτικό εφαρμοστή την κυβέρνηση. Στην υπέρτατη και κρίσιμη ανάγκη εξυπηρέτησης των κεφαλαιοκρατικών απαιτήσεων θυσιάζονται τα απομεινάρια κάθε φιλολαϊκής φλυαρίας κι επιστρατεύονται εφεδρείες μιας ξεχασμένης εποχής απατηλών υποσχέσεων κι οραμάτων.
Τώρα η αστική τάξη κινδυνεύει από τον ίδιο τον εαυτό της. Δεν υπάρχουν περιθώρια. Τα κυβερνητικά σχήματα πρέπει να είναι έμπειρα και αποφασισμένα να επιβάλουν στο λαό τα κελεύσματα της ντόπιας και ξένης εταιρικής καπιταλιστικής ολιγαρχίας που εμφανίζεται στο πρόσωπο της τρόικας. Αυτό είναι το νόημα του κυβερνητικού ανασχηματισμού. Εδώ οφείλονται οι ταλαντεύσεις και η φαινομενική δυστοκία του εικοσιτετραώρου.
Το πολιτικό γαϊτανάκι της ανανέωσης του αστικού εποικοδομήματος άρχισε με την κυβερνητική αποκλειστικότητα του ΠΑΣΟΚ για να διεκπεραιώσει την επιβολή του Μνημονίου 2. Επονται οι εκλογές που η ανανέωση θα συνεχιστεί μέσα από τη σύγκρουση των δυο μεγάλων αστικών κομμάτων. Ολα δείχνουν ότι στην ανταγωνιστική διαδικασία θα ανακατευτούν και μικρότερα κόμματα που υπάρχουν και που πιθανόν να δημιουργηθούν από διασπάσεις ή ό,τι άλλο, ακόμη κι από τις «πλατείες». Το φινάλε προσδοκάται να είναι η ανανέωση του αστικού πολιτικού εποικοδομήματος, ωστόσο μπορούν να υπάρξουν σημαντικά ρήγματα. Η τραγικότητα αυτής της καπιταλιστικής προσπάθειας είναι εάν θα συμπαρασύρει στην καταστροφή παραγωγικές δυνάμεις του λαού και εάν θα εκθέσει την Ελλάδα σε εθνικούς κινδύνους κυριαρχίας και ακεραιότητας. Υπό αυτές τις τρέχουσες επικίνδυνες συνθήκες καθίσταται αναγκαίος έως καθοριστικός ο ρόλος του εργατολαϊκού κινήματος κι ιδιαίτερα της πρωτοπορίας του. Ολα δείχνουν ότι η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Οι Λακεδαιμόνιοι ας επαγρυπνούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου