ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ: Η αντιλαϊκή επίθεση σχεδιάστηκε πριν το ξέσπασμα της κρίσης

Πρόσχημα το χρέος και τα ελλείμματα για τα βάρβαρα μέτρα που σαρώνουν μισθούς και δικαιώματα

Τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση από τις πρώτες μέρες της θητείας της και στη συνέχεια συμπεριλήφθηκαν στο «Μνημόνιο 1», στο «μεσοπρόθεσμο» και τον εφαρμοστικό νόμο, αλλά και εκείνα που θα ακολουθήσουν, με αφορμή τις επόμενες δόσεις και τις δανειακές συμβάσεις, καταγράφονται με κάθε λεπτομέρεια στα κείμενα, τις εκθέσεις, τις συνθήκες, τις στρατηγικές και τις συναποφάσεις μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ, πριν ακόμα ξεσπάσει και βαθύνει η συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση. Αποτελούν ταυτόχρονα κεντρικές κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών στις οποίες συμμετέχει η ντόπια πλουτοκρατία, όπως ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).

Από αυτή τη σκοπιά, ο πόλεμος ενάντια στο λαό, που εδώ και 20 μήνες διευθύνει για λογαριασμό του κεφαλαίου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ήταν προσχεδιασμένος. Η επίθεση, που βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν ήταν απόρροια ούτε «έκτακτων αναγκών», ούτε «έκτακτων συνθηκών» που σχετίζονται με τα ελλείμματα και το χρέος, όπως επιχειρούν να πείσουν το λαό τα αστικά επιτελεία. Ο «Ριζοσπάστης» επιχειρεί σήμερα μια συνοπτική αναδρομή στην έκθεση του ΟΟΣΑ το Μάη του 2007, στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβρη του 2008, στην έκθεση του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία το Μάη του 2009, καθώς και στις αποφάσεις του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών των χωρών - μελών της Ευρωζώνης (ΕΚΟΦΙΝ) στις 3-4 Δεκέμβρη 2009.

Ολα τα παραπάνω κείμενα έχουν την υπογραφή των εκπροσώπων και της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ τα μέτρα που «συστήνονται» περιλαμβάνονται στα προγράμματα κύρια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είναι μέτρα ζωτικής σημασίας για το ντόπιο και ευρωενωσιακό κεφάλαιο, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας σε παγκόσμιο επίπεδο, απέναντι στο αμερικανικό, το ανερχόμενο ασιατικό, αλλά και το λατινοαμερικανικό κεφάλαιο, που κερδίζει έδαφος στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική σκακιέρα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι οι κυβερνήσεις στα καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ αξιοποιούν την κρίση για να περάσουν μέτρα που μειώνουν κατακόρυφα την τιμή της εργατικής δύναμης και τα οποία είχαν αποφασίσει πριν την εκδήλωση της κρίσης.

Το γεγονός εξάλλου ότι τα ίδια μέτρα παίρνονται σε χώρες με μικρά και μεγάλα ελλείμματα και χρέη δείχνει το ενιαίο της επίθεσης του κεφαλαίου στο πλαίσιο ενός συστήματος που έχει σαπίσει και γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστικό, καθιστώντας επιτακτική την πάλη για την ανατροπή του.