ΤΑ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΒΑΡΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ – ΛΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ

Η κυβέρνηση επιχειρεί να προωθήσει ένα νέο πακέτο σκληρών αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων για να αφαιμαχθεί παραπέρα το εργατικό - λαϊκό εισόδημα προς όφελος της πλουτοκρατίας. Είναι επιλογές στρατηγικού χαρακτήρα προσχεδιασμένες εδώ και δεκαετίες οι οποίες εφαρμόζονται πλέρια στην παρούσα φάση με άλλοθι το δημοσιονομικό εκτροχιασμό (εξωτερικό χρέος - δημοσιονομικό έλλειμμα) στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Με το σημείωμα αυτό επιδιώκουμε να παρουσιάσουμε με βάση τις εξαγγελίες της κυβέρνησης κωδικοποιημένα το τι θα στοιχίζει το νέο πακέτο μέτρων κατά κανόνα για μια εργατική - λαϊκή οικογένεια, για τους συνταξιούχους κλπ.

ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

1. Οι νέοι ηλικίας 18 έως 25 θα προσλαμβάνονται με μισθό 20% χαμηλότερο από την ΕΓΣΕΕ 592 ευρώ μεικτά με συμβάσεις ορισμένου χρόνου 2 ετών .Το μέτρο αυτό θα ισχύσει και για τις περιπτώσεις νεοπροσλαμβανομένων που καλύπτονται από κλαδικές συμβάσεις που υπερβαίνουν την ΕΓΣΣΕ.

Οι αλλαγές θα πρέπει να ιδωθούν συνδυαστικά με την γενικευμένη μείωση μισθών μέσω ατομικών και επιχειρησιακών συμβάσεων τυπικά και άτυπα. Σχεδιάζεται ταυτόχρονα η κατάργηση της εισφοράς υπέρ ΟΑΕΔ,ΟΕΚ,ΟΕΕ με στόχο τον αποκλεισμό των νέων από επιδόματα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές.

2. Παρατείνεται από 6 σε 12 μήνες η περίοδος, όπου ο εργοδότης μπορεί να αυξάνει τον εργάσιμο χρόνο από 8 ώρες σε 10 ώρες και 12, πράγμα που καταργεί τις υπερωρίες, εντατικοποιεί την εργασία, απορυθμίζει τον οικογενειακό και ατομικό προγραμματισμό, προκαλεί ανεπανόρθωτες βλάβες στην οργανική και ψυχική υγεία της εργατικής τάξης και αυξάνει τις πιθανότητες για εργατικά ατυχήματα. Ανοίγει ο δρόμος για την οριστική κατάργηση του 8ωρου.

3. Παρατείνεται η ομηρία των συμβάσεων ορισμένου χρόνου από 2 σε 3 χρόνια, που σημαίνει κατάργηση αποζημιώσεων, θωράκιση του οπλοστασίου της μεγαλοεργοδοσίας για να τρομοκρατεί και να εκβιάζει .

4. Καταργείται δια νόμου με όχημα τις ατομικές συμφωνίες μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου το όποιο εμπόδιο μπορούσε να τεθεί από τα Συνδικάτα στην εφαρμογή της διευθέτησης του χρόνου εργασίας.

ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ

1. Εμμεσοι φόροι: Σχεδιάζεται η μετάταξη των προϊόντων που σήμερα φορολογούνται με 13% στο 23%. Αυτό θα οδηγήσει σε κατακόρυφη άνοδο των τιμών τα είδη πλατιάς κατανάλωσης και πλήθος υπηρεσιών (τρόφιμα, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, επισκευαστικές σε ιδιωτικές εργασίες, εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς, ταξί, φυσικό αέριο κ.α). Αυτό θα σημάνει ότι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα θα κληθούν να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Ορισμένα παραδείγματα: Μια τετραμελής οικογένεια ξοδεύει μόνο για προϊόντα που καλύπτουν βασικές ανάγκες στο Σούπερ Μάρκετ, στις λαϊκές αγορές κλπ. περίπου 300 - 400 ευρώ το μήνα, ίσως και παραπάνω. Στο λογαριασμό αυτό εξαιρούνται τα προϊόντα που είναι ήδη στο 23% π.χ. είδη ατομικής υγιεινής, έκτακτες ανάγκες απορρυπαντικά κ.α.

Άρα μιλάμε για αύξηση στα έξοδα του οικογενειακού προϋπολογισμού το χρόνο 400 - 600 ευρώ και πάνω, δηλαδή + 40 € έως + 50 € το μήνα, ποσό καθόλου αμελητέο για μια οικογένεια.

Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα. Αν υποθέσουμε ότι για ΔΕΗ μια λαϊκή οικογένεια πληρώνει 400 - 1.000 ευρώ το χρόνο και σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερα, όταν υπάρχουν έκτακτες ανάγκες ( χρόνια άρρωστοι , βρέφη, ηλικιωμένοι, κλπ.), τότε μιλάμε για πρόσθετη επιβάρυνση τουλάχιστον άλλων 60 - 120 ευρώ ετησίως. Στα έξοδα αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται τα δημοτικά τέλη και ο φόρος για την ΕΡΤ. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς ακόμα και αν υποθέσουμε ότι δυο μέλη της οικογένειας τα χρησιμοποιούν συστηματικά , υπολογίζεται η επιβάρυνση στα 15 - 20 ευρώ το μήνα, 250 - 300 ευρώ το χρόνο. Πρέπει επίσης να υπολογίσουμε ότι η πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών χρησιμοποιεί αναγκαστικά και ταξί, έτσι ο λογαριασμός αυξάνει κι άλλο για μετακινήσεις, λόγω της αύξησης το ΦΠΑ. Σε όλα αυτά πρέπει να συμπεριληφθεί ότι κατά τη διάρκεια ενός έτους παρουσιάζονται και άλλα έξοδα που θα αυξηθούν λόγω των νέων φορομπηχτικών μέτρων, όπως συντήρηση και επισκευή της κατοικίας κ.ά. που δυσχαιρενουν παραπέρα των οικογενειακό προϋπολογισμό.

Αλλα παραδείγματα:

* Αύξηση τελών κυκλοφορίας κατά 20%:

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι υπάρχει μόνο ένα αυτοκίνητο σε μια οικογένεια τότε θα υπάρξει επιβάρυνση από 30 - 80 ευρώ ετησίως . Σε πολλές οικογένειες υπάρχουν και δίκυκλα τα οποία δεν γλυτώνουν από τον πέλεκυ των αυξήσεων στα τέλη κυκλοφορίας.

* Ειδικός φόρος κατανάλωσης στα μη αλκοολούχα ποτά:

Η επιβολή ενός τέτοιου φόρου υπολογίζεται ότι θα αυξήσει κατά δέκα λεπτά ένα κουτάκι πχ. αναψυκτικού ή χυμού. Αν συνεκτιμήσουμε τους 5 - 6 θερμούς μήνες στη χώρα μας τότε η αύξηση των ετήσιων εξόδων μιας οικογένειας μόνο για αναψυκτικά μπορεί να φτάσει τα 150 με 200 ευρώ.

Εξίσωση του φόρου κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης.

Μέχρι τις 31 Μαΐου, η μέση τιμή αγοράς του πετρελαίου θέρμανσης ήταν 0,7904€/Λίτρο. Αντίστοιχα η μέση τιμή πετρελαίου κίνησης ήταν 1,4055€/Λίτρο. Ας δούμε ποια θα είναι η επιβάρυνση που θα υποστούν τα νοικοκυριά τη νέα χειμερινή περίοδο με βάση τα νέα μέτρα.

Ας υποθέσουμε ότι μια κατοικία για τη θέρμανση χρειάζεται περί τα 1000Λίτρα πετρελαίου:

Υπολογιστικό Παράδειγμα:

Η δαπάνη για την χειμερινή περίοδο (01-10-10/31-05-11) ήταν: 794€

Η δαπάνη για τη νέα χειμερινή περίοδο (01-10-11/31-05-12) θα είναι: 1405€

Διαφορά 600 και πάνω. Το ποσό εκτοξεύεται όταν σε ένα σπίτι υπάρχουν χρονίως άρρωστοι, βρέφη, ηλικιωμένοι κλπ καθώς και κύματα ψύχους που εμφανίζονται το χειμώνα ή την άνοιξη.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε ότι η αύξηση αυτή εξομοιώνει τις όποιες διαφοροποιήσεις στα έξοδα των λαϊκών οικογενειών ανά την Ελλάδα, αφού ακόμα και αν σε κάποιες περιοχές (παραμεθόριες) υπάρχουν μειωμένοι φόροι για κάποιες υπηρεσίες, αυτές θα υπερκαλυφθούν με την εφαρμογή αυτού του μέτρου. Οι περιοχές αυτές, λόγω καιρικών συνθηκών κατά κανόνα χρησιμοποιούν πολύ περισσότερα από 1.000 λίτρα πετρέλαιο το χρόνο και συνήθως το πληρώνουν πιο ακριβά.

2. Άμεσοι φόροι: Η μείωση του αφορολόγητου ορίου από 12.000 ευρώ στα 8.000, ίσως και 6.000 σημαίνει εκτίναξη της φορολογίας κατά 400-600 ευρώ ετησίως, ενώ για τους αυτοαπασχολούμενους η αύξηση της φορολογίας μπορεί να υπερβεί τα 1000 ευρώ λόγω της πιθανής πλήρους κατάργησης του αφορολόγητου ορίου. Ακόμα μεγαλύτερες αυξήσεις της φορολογίας θα φέρει η δραστική κατάργηση των φοροαπαλλαγών που σχεδιάζεται από την κυβέρνηση, ενώ στην ίδια κατεύθυνση της αύξησης της φορολογίας κινείται και η αύξηση των αντικειμενικών αξιών σε μια σειρά από φόρους και τέλη.

ΑΚΡΙΒΕΙΑ

Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να συνυπολογισθούν τα κύματα ανατιμήσεων που θα υπάρξουν λόγω των φορολογικών επιβαρύνσεων των συντελεστών της τιμολογιακής πραγματικότητας σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και οικονομικής ζωής.

Εκτιμάται ότι οι αυξήσεις αυτού του χαρακτήρα να κυμανθούν από 300-600 € το χρόνο για κάθε λαϊκή οικογένεια.

Συμπέρασμα: Η δραματική εκτίμηση που υπάρχει με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς είναι ότι θα αφαιρούνται από κάθε λαϊκό σπίτι περίπου 2.000 € το χρόνο από την εφαρμογή των άμεσα εισπρακτικών αυτών μέτρων.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ - ΜΙΣΘΟΙ - ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΟΧΕΣ

Η λεηλασία συνεχίζεται: σε ασφαλιστικό, μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές.

• Η κυβέρνηση εκτός των προαναφερθέντων ετοιμάζεται να συρρικνώσει κύριες συντάξεις με την επιβολή νέου ΛΑΦΚΑ, που σύμφωνα με τις εξαγγελίες θα ξεκινάει από τα 1.400 ευρώ (κύρια).
• Συνθλίβονται οι επικουρικές συντάξεις με την επιβάρυνση νέου ΛΑΦΚΑ επίσης. Η επιβολή του θα ξεκινήσει από τις συντάξεις των 300 ευρώ (επικουρικές) και θα αυξάνει κλιμακωτά. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις οι μειώσεις θα κυμανθούν από 10% έως 50%.
• Σχεδιάζεται η μείωση των εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων τουλάχιστον 10%.
• Περιστολή μέσα στο 2011, 300 εκατομμύρια ευρώ της δαπάνης για τα επιδόματα ανεργίας του ΟΑΕΔ. Να σημειωθεί ότι το ύψος της δαπάνης είναι τώρα περίπου 1,8 δις ευρώ.
• Οι μισθοί, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μειώνονται κι άλλο αφού επιβάλλεται αύξηση της εργατικής ασφαλιστικής εισφοράς κατά 1% έως 3% για λογαριασμό του ΟΑΕΔ για να καλυφθούν οι πακτωλοί επιδοτήσεων προς τις επιχειρήσεις για την κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων (φτηνή εργατική δύναμη με το μόχθο του λαού) με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας.
• Νέα καρατόμηση θα υποστούν και οι ιατροφαρμακευτικές παροχές από τις εξαγγελλόμενες περικοπές γεγονός που θα οδηγήσει τους ασφαλισμένους να πληρώνουν από την τσέπη τους στα δημόσια νοσοκομεία τις εξετάσεις τους τη νοσηλεία τους κλπ. Η εξαίρεση εκατοντάδων φαρμάκων από τη λίστα των συνταγογραφούμενων πλήττει επίσης το εργατικό λαϊκό εισόδημα καθώς αναγκάζονται να πληρώνουν την τιμή του φαρμάκου στο σύνολό του. Νέες αυξήσεις εισφορών σε ασφαλισμένους ΟΓΑ, ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ (επιστημόνων) θα επιδεινώσουν την ήδη ζοφερή κατάσταση που βιώνουν οι μικροί και μεσαίοι αγρότες, οι μικροεπαγγελματίες, οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι επιστήμονες.
• Πρόσθετα βάρη θα κληθούν να σηκώσουν οι εργαζόμενοι και εξαιτίας των περικοπών σε ΟΕΚ ΟΕΕ χιλιάδες λαϊκές οικογένειες και συνταξιούχοι που κάλυπταν κάποιες από τις ανάγκες τους από τις παροχές αυτών των οργανισμών όπως (δελτία κοινωνικού τουρισμού, βιβλία, θέατρα, στεγαστικά δάνεια, επιδότηση ενοικίου κλπ.). Όταν οι περικοπές εφαρμοσθούν γενικευμένα κάποιες από τις λαϊκές ανάγκες θα συμπιεστούν, κάποιες θα πληρώνονται άμεσα και εξ ολοκλήρου και κάποιες δεν θα μείνουν εντελώς ακάλυπτες.
• Υπογραμμίζουμε ότι πρέπει να συνεκτιμηθεί ότι σε κάθε λαϊκό σπίτι, τον τελευταίο χρόνο, κάποιο μέλος της οικογένειας ή και όλοι εφόσον έχουν δουλειά, έχουν υποστεί μειώσεις είτε εργάζονται στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα (στον ιδιωτικό τομέα επισήμως μέσος όρος είναι 7%). Η κατάσταση είναι πολλαπλά χειρότερη αφού οι περισσότερες μειώσεις δεν δηλώνονται στο ΣΕΠΕ.

Μέχρι το τέλος του 2011 υπολογίζεται ότι οι μειώσεις μισθών άτυπα αλλά και με τη σφραγίδα του νόμου θα αυξηθούν αλματωδώς.

Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε ότι μεγάλο ποσοστό σύμφωνα με στοιχεία του ΣΕΠΕ θέσεων πλήρους απασχόλησης έχει μετατραπεί σε εκ περιτροπής, μερική κλπ.

Συνόψιση:

Μπορούμε χωρίς υπερβολές να πούμε ότι εκτός των άμεσα εισπρακτικών μέτρων ο λογαριασμός για κάθε εργατική – λαϊκή οικογένεια θα ξεπεράσει τα 1.000 ευρώ και κατά περίπτωση πολύ παραπάνω λόγω κάποιων ειδικών αναγκών, π.χ. κάποιο θέμα υγείας, κατασκευαστικά απρόοπτα, φυσικές καταστροφές , ανατροφή παιδιών, σπουδές κ.α.

Κατ’ επέκταση το συνολικό πλήγμα του λαϊκού – εργατικού εισοδήματος μπορούμε να ισχυριστούμε ότι μπορεί να ξεπεράσει για τη λαϊκή πλειοψηφία τα 3.000 ευρώ το χρόνο, για την πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών.

Η ανάλυση των μέτρων σε αυτή τη βάση μπορεί να μας βοηθήσει να εξηγήσουμε πιο αποδεικτικά ότι η εκμεταλλευτική φύση του καπιταλιστικού συστήματος δεν περιορίζεται μόνο στην εκμετάλλευση στον τόπο δουλειάς αλλά επεκτείνεται σε όλη τη σφαίρα δραστηριοτήτων των εργατικών – λαϊκών οικογενειών που συμβάλουν στην ίδια την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.

Τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση

1) Μείωση των αμοιβών στο Δημόσιο με το νέο μισθολόγιο.

2) Πάγωμα της ανά διετία μισθολογικής εξέλιξης (κλιμάκια) των αποδοχών των εργαζομένων.

3) Αύξηση των ωρών εβδομαδιαίας απασχόλησης από 37,5 σε 40 ώρες.

4) Απολύσεις συμβασιούχων, με στόχο τη μείωση κατά 50% των συμβασιούχων για φέτος και κατά 1% για κάθε επόμενη χρονιά μέχρι το 2015.

5) Εισαγωγή της μερικής απασχόλησης και άρα μερικής αποζημίωσης στο Δημόσιο.

6) Καθιέρωση της μακροχρόνιας άδειας άνευ αποδοχών.

7) Εφαρμογή του κανόνα «1 πρόσληψη για κάθε 10 αποχωρήσεις» από το Δημόσιο για το 2011 και «1 προς 5» μέχρι το 2015.

Γενική αύξηση της φορολογικής επιδρομής σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων:

1) Επιβολή έκτακτης ετήσιας εισφοράς μέχρι το 2015, για όσους έχουν εισοδήματα πάνω από 8.000 ευρώ το χρόνο, δηλαδή, πάνω από 571 ευρώ το μήνα. Οι συντελεστές της εισφοράς δεν έχουν ανακοινωθεί, αλλά αναμένεται να είναι από 1% μέχρι και 4% για τα υψηλότερα εισοδήματα. Ξεπερνώντας ακόμα και τους εαυτούς τους, οι κυβερνώντες ονομάτισαν αυτόν τον επιπλέον φόρο ως «εισφορά αλληλεγγύης».

2) Καθιέρωση «εισφοράς αλληλεγγύης» στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας. Ανάλογη εισφορά επιβάλλεται και στους ελεύθερους επαγγελματίες.

3) Αύξηση της «εισφοράς αλληλεγγύης» στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, που σήμερα είναι 3% και επιμερίζεται μεταξύ εργαζομένων - εργοδοτών.

4) Κατάργηση του πετρελαίου θέρμανσης και εξομοίωση της τιμής του με το πετρέλαιο κίνησης. Η εφαρμογή του μέτρου, λέει ο υπουργός Οικονομικών, βρίσκεται ακόμα υπό μελέτη.

5) Μείωση φορολογικών εκπτώσεων που ισχύουν για όλους τους φορολογούμενους και ευνοούν ειδικά τους μισθωτούς και συνταξιούχους. Στα σχέδια της κυβέρνησης είναι να καταργηθεί η αναγνώριση απαλλαγών για ιατρικά έξοδα, για στεγαστικά δάνεια, για δαπάνες φροντιστηρίων κοκ. Οι εκπτώσεις αυτές ενδέχεται να ισχύσουν για ορισμένες κατηγορίες φορολογουμένων, ανάλογα όμως με το εισόδημά τους, αλλά και την περιουσιακή τους κατάσταση.

6) Αύξηση των τεκμηρίων διαβίωσης. Είναι κι αυτό ένα από τα κατορθώματα της εσωτερικής αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ. Ετσι, κάποιος που μπορεί να έχει ένα σπίτι από κληρονομιά κι ένα «σαραβαλάκι» για να πηγαίνει στη δουλειά του, είναι πολύ πιθανόν να καλείται από την επόμενη χρονιά να πληρώνει φόρο όχι με βάση το εισόδημά του, αλλά επειδή έτυχε να έχει αυτά τα περιουσιακά στοιχεία.

7) Αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση από 13% σε 23%. Το μέτρο θα ισχύσει από την 1η του Σεπτέμβρη κι αναμένεται να κάνει απλησίαστη τη δυνατότητα για μια έξοδο ή για κανένα ταβερνάκι, αφού η αύξηση και μόνο του ΦΠΑ σημαίνει αυτόματη ανατίμηση των λογαριασμών περί το 9%.

8) Επαναφορά, ουσιαστικά, του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ), για το οποίο τόσα και τόσα είχε καταμαρτυρήσει το ΠΑΣΟΚ όταν το επέβαλε η ΝΔ. Η κυβέρνηση μειώνει το αφορολόγητο των 400.000 ευρώ που ισχύει σήμερα για το Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας και μεθοδεύει να βάλει φόρους σε όσους έχουν ακίνητα αξίας 100.000 ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι οι περισσότεροι θα κληθούν να πληρώσουν κι αυτό το φόρο.

9) Μπίζνες ετοιμάζεται να κάνει το υπουργείο Οικονομικών και με τα έσοδα από αυθαίρετα, χωρίς να έχει ανακοινωθεί κάτι μέχρι στιγμής.

10) Αύξηση των τελών κυκλοφορίας.

11) Για ξεκάρφωμα για όλα τα παραπάνω που πλήττουν μέχρι το μεδούλι τις λαϊκές οικογένειες, προβλέπεται και η έκτακτη εισφορά για όσους έχουν οχήματα μεγάλου κυβισμού, μεγάλης αξίας ακίνητα, σκάφη και πισίνες.

Ψαλίδι στις συντάξεις

Νέα επιδρομή στις συντάξεις:

1) Δραστική μείωση έως και κατάργηση των επικουρικών συντάξεων. Η μείωση θεωρείται βέβαιο ότι θα αφορά όλες τις επικουρικές συντάξεις, ενώ το ποσοστό της μείωσης θα εξαρτηθεί από τα οικονομικά των Ταμείων που τις χορηγούν και για τα οποία η κυβέρνηση έχει φροντίσει να υποχρηματοδοτούνται.

2) Επιβολή ειδικής εισφοράς 8% στους συνταξιούχους κάτω των 60 ετών για ποσά άνω των 1.700 ευρώ. Εξαιρούνται όσοι έχουν συνταξιοδοτηθεί αυτοδικαίως (στρατιωτικοί, σώματα ασφαλείας κλπ).

3) Αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης (ΛΑΦΚΑ) για τις συντάξεις άνω των 1.700 ευρώ.

4) Μείωση των συντάξεων του ΝΑΤ, αφού αποφασίστηκε μείωση της συνταξιοδοτικής του δαπάνης κατά 6%.

5) Ακόμα μεγαλύτερη αυστηροποίηση των δικαιούχων αναπηρικών συντάξεων, με στόχο τη μείωση του αριθμού των δικαιούχων.

6) Μείωση της δαπάνης για κύριες συντάξεις του ΟΓΑ.

Μαχαίρι στα κοινωνικά επιδόματα:

1) Περικοπή των επιδομάτων και των παροχών σε ΟΑΕΔ, Οργανισμό Εργατικής Εστίας και Κατοικίας, καθώς και στο ΕΚΑΣ και σύνδεσή τους με κριτήρια που να αφορούν την οικονομική και περιουσιακή κατάσταση των δικαιούχων.

2) Περικοπή του εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι, έτσι και αλλιώς, το λαμβάνουν με καθυστέρηση σχεδόν τριών ετών και άρα με μειωμένη την αγοραστική του αξία. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, το σχέδιο προβλέπει άμεση περικοπή 10% όσων εφάπαξ θα εκταμιεύονται από εδώ και πέρα και ακόμα μείωση κατά 10% για το 2012 και 1013.

Παραπέρα εμπορευματοποίηση του συστήματος Υγείας. Η κυβέρνηση περιορίζει ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα των ασφαλισμένων να μπορούν να κάνουν χρήση των ενδεδειγμένων φαρμάκων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας. Παράλληλα, είναι ολοφάνερο ότι επιδιώκεται η διεύρυνση της εμπλοκής των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στον κλάδο της Υγείας και της νοσοκομειακής περίθαλψης. Το «Πλαίσιο» προβλέπει:

1) Την αύξηση εσόδων νοσοκομείων, που θα προέλθει προφανώς από νέες επιβαρύνσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων, αλλά και με ειδικές συμφωνίες με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

2) Υποχρεωτική χρέωση αλλοδαπών για προσφερόμενες υπηρεσίες.

3) Ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό ιατρικών υπηρεσιών για ανασφάλιστους.

4) Επέκταση της λίστας φαρμάκων που δεν απαιτούν συνταγογράφηση και άρα δεν καλύπτονται από τα Ταμεία.

ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ «Ο Κύκλος με την Κιμωλία»

Χαϊδάρι 10 Ιούλη στις 21.00

Πετρούπολη 17 Ιούλη στις 21.00

Το κλασσικό έργο του Μπρέχτ παρουσιάζει η θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ στις 10/7 στο Νέο Θέατρο Χαϊδαρίου (δίπλα στην είσοδο του στρατοπέδου) και στις 17/7 στο Θέατρο Πέτρας στη σκηνή Πήτερ Μπρούκ.

Οι παρουσιάσεις θα συνεχιστούν και το επόμενο διάστημα σε όλη την Ελλάδα.

Η μετάφραση του θεατρικού έργου από τα Γερμανικά, η σκηνοθεσία, η μουσική έγινε από εργάτες για εργάτες. Οι ηθοποιοί και όλοι οι συντελεστές της παράστασης είναι συναγωνιστές όλων των ηλικιών που μέσα στον ταξικό αγώνα συμπεριλαμβάνουν την πολιτιστική πρόταση του ΠΑΜΕ.

Η είσοδος θα γίνεται με την αγορά ενός λαχνού για να συμβάλλουμε ταυτόχρονα στην οικονομική εξόρμηση του ΠΑΜΕ. Καλούμε τα συνδικάτα να συμβάλλουν στη συμμετοχή των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών, των ανέργων. 

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Επικοινωνιακή «πραγματικότητα» και αλήθεια

Από πρόσφατη κινητοποίηση ενάντια στο 24μηνο στο Μυστρά

«Θέλουμε η διαδικασία (σ.σ. των προσλήψεων) να είναι αξιοκρατική και να τοποθετούμε τους σωστούς ανθρώπους στις σωστές θέσεις. Παράλληλα, μέσω των μετατάξεων, που είναι σε εξέλιξη, στελεχώνουμε με μόνιμο προσωπικό, σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, ώστε, όπου κάτι τέτοιο δικαιολογείται, όπως π.χ. στην περίπτωση της Ακρόπολης, αυτοί να λειτουργούν με διευρυμένο ωράριο και το χειμώνα» (υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Π. Γερουλάνος).

«(...) μερικά πράγματα δεν πρόκειται να μειωθούν ούτε στο παραμικρό. Ενα από αυτά είναι και το πώς συμπεριφερόμαστε στον πολιτισμό. Συνεχίζουμε τα έργα δίχως καθυστέρηση» (ο ίδιος).

«(...) Πάνω από 300 αρχαιολογικά μνημεία και μουσεία ανά την επικράτεια έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, ενώ περίπου άλλα 50 βρίσκονται στο δρόμο προς αξιολόγηση» (Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων).

«(...) Τίποτα δεν έχει διαλυθεί και όλα συνεχίζονται κανονικά» (γγ ΥΠΠΟΤ, Λίνα Μενδώνη).

Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά κομμάτια του έντονου επικοινωνιακού «παζλ» που έχει ξεκινήσει να «συμπληρώνει» η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού το τελευταίο διάστημα και, πάντως, έρχονται αμέσως μετά τη νέα έξαρση αγωνιστικής κινητικότητας του έκτακτου - και όχι μόνο - προσωπικού της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Το θέμα όμως δεν είναι η ανάγκη της ηγεσίας του ΥΠΠΟΤ να «απαντήσει», με κάποιο τρόπο, στους εργαζόμενους, ούτε καν η προσπάθειά της να «εξωραΐσει» την άσχημη πραγματικότητα στις κρατικές δομές προστασίας και ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς. Το θέμα είναι ακριβώς αυτή η κατάσταση.

Οπως προκύπτει από τη συνάντηση σωματείων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και άλλων φορέων (σ.σ. βλ. σημείωση) με αφορμή το συντονισμό τους στο θέμα του 24μηνου στο ΠΔ - «Παυλόπουλου» (σ.σ. είναι ο γνωστός περιορισμός των 24 μηνών πέραν των οποίων ο εργαζόμενος απολύεται χωρίς καν δικαίωμα επαναπρόσληψης στη ίδια θέση) τα πράγματα είναι σταθερά... χάλια.

Σε ό,τι αφορά στο 24μηνο που ουσιαστικά επιτάχυνε τον εργασιακό αποδεκατισμό των συμβασιούχων επαναβεβαιώθηκε ότι «έμπειρο και εξειδικευμένο επιστημονικό και εργατοτεχνικό προσωπικό αποκλείεται διά παντός από την εργασία» και ότι «εργαζόμενοι, όπως για παράδειγμα οι αρχαιολόγοι, με πολλά χρόνια σπουδών, μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς τίτλους και με πολλά έτη εμπειρίας δεν μπορούν να ξαναεργαστούν μετά τη συμπλήρωση 24 μηνών εργασίας». Ετσι, «οι Υπηρεσίες δεν μπορούν να εκτελέσουν έργα ΕΣΠΑ, σημαντικά για την προστασία και την ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων, καθώς απαιτούν προσωπικό υψηλής εξειδίκευσης και με μεγάλη εμπειρία, προβλήματα που εμφανίζονται πιο έντονα στην περιφέρεια, λόγω της υποστελέχωσης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας».

Αναλόγως θλιβερή είναι η κατάσταση και στα σχετικά με το αντικείμενο Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, όπου το 60% του προσωπικού είναι έκτακτο και από αυτό περικόβονται από το νέο ακαδημαϊκό έτος οι μισοί. «Πανεπιστημιακοί καθηγητές με εμπειρία, πλήθος δημοσιεύσεων και επιστημονικό έργο εκδιώκονται και τα πανεπιστήμια βρίσκονται στα πρόθυρα του να αντιμετωπίσουν προβλήματα λειτουργίας. Παρουσιάστηκε τέλος, το αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές ολοκληρώνοντας τις σπουδές τους, γνωρίζοντας ότι σπούδασαν για να εργαστούν μόλις δύο χρόνια, γεγονός που υποβαθμίζει τις σπουδές και απαξιώνει το πτυχίο τους».

Εκπρόσωποι σωματείων όπως ο Παναγιώτης Κουτής (Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων) είπαν ότι «βιώνουμε έντονα τον εργασιακό μας αποκλεισμό», ενώ ταυτόχρονα «ο πολιτισμός δέχεται επίθεση, υποβαθμίζεται και υποχρηματοδοτείται. Οι αρχαιολόγοι δεχόμαστε ακόμη μεγαλύτερη πίεση» για να ολοκληρώνουν γρήγορα την έρευνα και να προχωρήσει το έργο, αφού «οι αρχαιότητες δεν εκλαμβάνονται ως πολιτιστικό αγαθό, αλλά ως εμπόδιο». Παραδέχθηκε ότι το αίτημα για άρση του «24μηνου» σημαίνει πρακτικά παράταση της εργασιακής ομηρίας, αφού δεν παραπέμπει σε μονιμότητα, αλλά σε συνέχιση της συμβασιουχικής δουλειάς και πέραν του 24μηνου, ωστόσο, η εφαρμογή του έχει φέρει σε δυσμενέστατη θέση τους εργαζόμενους που απολύονται και, βέβαια, βοηθά το αστικό κράτος για να μη στοιχειοθετείται κανένα εργασιακό δικαίωμα.

Ο Αρης Βάσιος (Σωματείο Εργαζομένων στην Αρχαιολογία Αρτας) είπε ότι και λόγω του 24μηνου απολύθηκε, σχεδόν, το σύνολο των περίπου 700 εργαζομένων που δούλευαν με διάφορες μορφές συμβάσεων σε αρχαιολογικά έργα στην Ηπειρο, μέσω του Γ' ΚΠΣ. Αυτό που απέμεινε είναι θλιβερό: Η ΛΓ' Εφορεία Κλασικών Αρχαιοτήτων - με ευθύνη για την Αρτα και Πρέβεζα - έχει μόλις δύο μόνιμους αρχαιολόγους αντί για 14 που προβλέπει ο Οργανισμός και κανέναν συντηρητή από τους 10 που προβλέπονται. Αντιστοίχως, η 18η Εφορεία Βυζαντινών, πάλι για δύο νομούς έχει μόνο 2 αρχαιολόγους...

Βέβαια, στην προπαγάνδα περί ΕΣΠΑ το ΥΠΠΟΤ «διαφημίζει» και χιλιάδες θέσεις εργασίας. Αλλά χιλιάδες ήταν και αυτές που υπήρξαν στα προηγούμενα «πακέτα» και μετά χάθηκαν με την ολοκλήρωσή τους. Πέρα από το γεγονός ότι οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις γενικά έχουν καθαρά ταξικό προσανατολισμό και εξυπηρετούν ανάγκες του κεφαλαίου. Στην προκειμένη περίπτωση, το πολιτιστικό κομμάτι του ΕΣΠΑ είναι άμεσα συνδεδεμένο με την τουριστικοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, προς όφελος πάλι του κεφαλαίου που δρα στον τουρισμό.

Αν κάτι λοιπόν θα συνεχιστεί στο ΥΠΠΟΤ είναι η εργασιακή ομηρία, οι απολύσεις, η απληρωσιά και η εμπορευματική διαχείριση του πολιτισμού.

Σημείωση: Μεταξύ άλλων συμμετείχαν τα σωματεία: Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων, Πανελλήνιο Σωματείο Εκτακτου Προσωπικού Υπουργείου Πολιτισμού, Σύλλογος Συντηρητών Αρχαιοτήτων & Εργων Τέχνης Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Σύλλογος Τεχνικών Συντήρησης Αρχαιοτήτων, Εργων Τέχνης και Εργων Ζωγραφικής, Σύλλογος Αποφοίτων και Σπουδαστών ΙΕΚ ειδικότητας Φύλακας Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων, Σωματείο Εκτακτου Προσωπικού Αρχαιολογικών Εφορειών Πατρών - Πελ/νήσου - Αιτ/νίας και Ιονίων Νήσων, Σύλλογος Συμβασιούχων ΥΠ.ΠΟ ΒΔ Ελλάδας, Σωματείο Εργαζομένων στην Αρχαιολογία Αρτας κ.ά.

Ο κοινωνικός ρόλος της Τέχνης είναι λαϊκό δικαίωμα

Οι εργαζόμενοι στο χώρο του πολιτισμού μέσα από τα σωματεία και τους φορείς τους ενώνονται δυναμικά σε ένα κοινό πλαίσιο αγώνα

ΚΟΥΚΟΣ

Τη στιγμή που ο πλούτος των Μεγάρων της πολιτιστικής βιομηχανίας υψώνεται γύρω μας, η εξαθλίωση των συντελεστών της Τέχνης μεγαλώνει. Αυτή τη στιγμή είναι που η λέξη ανατροπή έρχεται στο στόμα όλων μας.

Οι καλλιτέχνες ζουν την κάθετη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, όπως όλοι οι εργαζόμενοι. Χάνουν κάθε εργασιακό και συνταξιοδοτικό δικαίωμα, επιδόματα, περίθαλψη. Οδηγούνται στην εξαθλίωση. Οι εξαιρέσεις ελάχιστες. Η ανεργία είναι τεράστια σε όλους τους καλλιτεχνικούς κλάδους. Ολοένα περισσότεροι οδηγούνται στην ετεροαπασχόληση.

Μειώθηκαν οι μισθοί και τα επιδόματα των ηθοποιών και μουσικών στα κρατικά θέατρα, στις κρατικές ορχήστρες, στα ΔΗΠΕΘΕ, στα δημοτικά μουσικά σύνολα, στα ωδεία, ενώ μειώθηκαν πολύ οι αμοιβές στον οπτικοακουστικό τομέα.

Οι δήμοι απολύουν καθημερινά δεκάδες μουσικούς, εικαστικούς και άλλους καλλιτέχνες, ενώ πολλοί άλλοι που δουλεύουν ως συμβασιούχοι στη δημόσια εκπαίδευση προσλήφθηκαν μέσω ΕΣΠΑ με όρους εργασιακής σκλαβιάς.

Στους εικαστικούς, λογοτέχνες, μουσουργούς, μουσικούς, ακόμα και το βιβλιάριο απορίας δίνεται περιορισμένα, «μετ' εμποδίων», ενώ το Ασφαλιστικό τους παραμένει άλυτο. Παράλληλα, οι λεγόμενες «τιμητικές συντάξεις» του ΥΠΠΟΤ, μοναδικός πόρος για τους ηλικιωμένους ανασφάλιστους δημιουργούς, έχουν απελπιστικά συρρικνωθεί.

Η Αισθητική Αγωγή και η Καλλιτεχνική Παιδεία εκτοπίζονται από τον κορμό της εκπαίδευσης και μένουν προνόμιο των λίγων μαθητών στο ταξικό σχολείο.

Αύξησαν τα απαιτούμενα ένσημα από 50 σε 100 αφαιρώντας απ' τους περισσότερους το δικαίωμα στην περίθαλψη.

Τα δημόσια καλλιτεχνικά έργα και οι κρατικές διοργανώσεις έχουν σχεδόν καταργηθεί ενώ το χώρο λυμαίνονται οι εργολάβοι επιχειρηματίες του χώρου της τέχνης και του θεάματος.

Κοινό πλαίσιο διεκδικήσεων

Ετσι καθώς η κατάσταση όλο και χειροτερεύει, με πρωτοβουλία του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, πολλά καλλιτεχνικά σωματεία και πολιτιστικοί φορείς συμφώνησαν σε ένα κοινό πλαίσιο διεκδικήσεων και καλλιτεχνικών δράσεων.

Οι εργαζόμενοι στο χώρο του πολιτισμού μέσα από τα σωματεία τους και τους φορείς τους ενώνονται δυναμικά σε ένα κοινό πλαίσιο αγώνα που αναδεικνύει τις αιτίες της σημερινής κατάστασης, αλλά και ενώνει τους καλλιτέχνες απέναντι στη πολιτική που αντιμετωπίζει τον πολιτισμό ως προϊόν και τη πολιτιστική μας κληρονομιά ως τουριστική ατραξιόν.

Ο κοινωνικός ρόλος της τέχνης είναι λαϊκό δικαίωμα που χρειάζεται να υπερασπιστούμε. Οι καλλιτέχνες εκφράζονται στο κοινωνικό σύνολο και εμπνέονται από αυτό. Ο πολιτισμός λοιπόν, δεν αφορά μόνο εμάς αλλά και τον ίδιο το λαό.

Οι καλλιτέχνες και οι εργαζόμενοι στο θέαμα - ακρόαμα συντονίζουν τη δράση τους για να εμποδίσουν την υλοποίηση αυτής της πολιτικής, να ανατρέψουν τα σχέδια της ολοσχερούς παράδοσης του πολιτισμού και των εργαζομένων σ' αυτόν, στις απαιτήσεις και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας.

Το κοινό πλαίσιο υπογράφτηκε από δεκάδες καλλιτεχνικά σωματεία, ενώ εκκρεμούν και άλλα που δεν έχουν ακόμη καταφέρει να συνεδριάσουν τα Διοικητικά τους Συμβούλια, αν και προφορικά έχουν δηλώσει τη συμπαράστασή τους (π.χ. Σωματείο Σεναριογράφων), ενώ το κείμενο αυτό υπογράφουν και προσωπικά άνθρωποι των Γραμμάτων και της Τέχνης.

Οι φορείς (ΣΕΗ, Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Σωματείο Εργαζομένων του Χώρου του Χορού - ΣΕΧΩΧΟ, Ενωση Τραγουδιστών Ελλάδας, Σωματείο Σκηνοθετών Ταινιών Μικρού Μήκους, Μουσικά Σύνολα ΕΡΤ, Σύλλογος Διδακτικού Προσωπικού Ωδείου Αθηνών, Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Θεατρολόγων, Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, κ.ά.) καλούν, λοιπόν, σε κοινό αγώνα όλα τα σωματεία και τους φορείς του πολιτισμού, για να υπερασπιστούν την κοινωνική λειτουργία της τέχνης και τον κοινωνικό ρόλο του καλλιτέχνη, αλλά και να αγωνιστούν μαζί με τους άλλους εργαζόμενους ώστε να μην περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα.

«Αγώνας τώρα για την προστασία της ζωής μας από την ανεργία, τη μείωση του εισοδήματος, τη βαριά φορολογία και την ακρίβεια», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο κοινό πλαίσιο που συνυπογράφουν οι παραπάνω φορείς και καλούν όλους τους ανθρώπους του πολιτισμού να το υπογράψουν.

«Αγώνας τώρα» - τονίζουν - «για να εμποδιστεί η πολιτική που αντιμετωπίζει τον Πολιτισμό ως εμπόρευμα και τους εργαζόμενους σε αυτόν σαν μέσα παραγωγής κέρδους».

Προτείνουν καλλιτεχνικές δράσεις των σωματείων, κινητοποίηση που θα ξεκινάει από το Μουσείο της Ακρόπολης και θα καταλήγει στο ΥΠΠΟΤ, στις 22 Ιούνη.

Ο πολιτισμός δεν είναι εμπόρευμα

Η κατάσταση και στον πολιτισμό είναι τραγική. Μειώνεται συνεχώς ο προϋπολογισμός για τον πολιτισμό, προσφέροντας μάλιστα το μεγάλο μερίδιο στους ιδιώτες (Μέγαρα Μουσικής, Ιδρύματα κλπ.) των οποίων αναλαμβάνει να πληρώνει ακόμα και τα χρέη.

Κρατικές δομές (θέατρα - ορχήστρες - μουσεία, ΝΠΔΔ) μέσω της υποχρηματοδότησης οδηγούνται στην ιδιωτικοποίηση ή το κλείσιμο.

Η Λυρική έχει ήδη αποφασιστεί να παραχωρηθεί στο Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», ενώ την οπερέτα που στεγαζόταν στο «Ακροπόλ» την έκλεισαν.

Πολλά ΔΗΠΕΘΕ θυσιάζονται μέσω Καλλικράτη σε κλείσιμο, κι όσα γλιτώσουν θα γίνουν βορά στην κερδοσκοπία των μεγαλοεπιχειρηματιών (το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης ήδη έγινε ΑΕ με βασικό μέτοχο την ΑΝΕΚ).

Σημαντικά καλλιτεχνικά αρχεία έχουν παραχωρηθεί στους επιχειρηματίες (του Μεγάρου Μουσικής, Μουσείου Μπενάκη κ.ά.) προς εμπορική εκμετάλλευση, την ίδια στιγμή που απαξιώνονται οι κρατικές δομές όπως το θεατρικό μουσείο

Οι κρατικές επιχορηγήσεις αντί να σημαίνουν δυνατότητα δημιουργίας, δίνονται για προώθηση επιχειρηματικών συμφερόντων και ελέγχου της καλλιτεχνικής παραγωγής.

Ο νόμος για τον κινηματογράφο παραδίδει πλήρως την εγχώρια κινηματογραφία στους επιχειρηματίες, αφαιρώντας απ' τους δημιουργούς στοιχειώδη δικαιώματα καλλιτεχνικής επιλογής.

Η ορχήστρα των χρωμάτων, δημιούργημα του Μάνου Χατζιδάκι αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα, έχοντας απλήρωτους επί μήνες τους μουσικούς. Ανάλογη η μοίρα και της ΚΟΕΜ και του ΕΕΤΕ.

Η απόφαση της ΕΕ και των οπτικοακουστικών μονοπωλίων μετατρέπει σε αντικείμενο αγοραπωλησίας τα πνευματικά δικαιώματα - τα οποία η ΕΕ στα επίσημα κείμενά της τα εκλαμβάνει ως «πνευματική ιδιοκτησία» - αφού ως «ιδιοκτησία» μπορεί να «αλλάξει χέρια» στο πλαίσιο της «ελεύθερης αγοράς».

Οι Αρχαιολογικοί χώροι καταρρέουν από έλλειψη προσωπικού και πόρων, ενώ οι αρχαιότητες μετατρέπονται κι αυτές σε πολιτιστικό εμπόρευμα.

Η κατάσταση αυτή έχει αιτία

«Είναι η πολιτική που ασκείται εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις στη χώρα μας, ακολουθώντας και συμπράττοντας στις επιλογές της ΕΕ.

Το αστικό κράτος «αποσύρεται» - συνειδητά και εσχάτως όχι και τόσο «διακριτικά» - από την οικονομική ενίσχυση του πολιτισμού, αξιοποιώντας φυσικά και την καπιταλιστική κρίση, ώστε το τεχνητά δημιουργημένο κενό να καλυφθεί από τις δυνάμεις της «αγοράς». Η πολιτική αυτή προϋποθέτει βέβαια και την απαξίωση, στα μάτια των δημιουργών και του λαού, των κρατικών δομών και θεσμών στήριξης του πολιτισμού, όπως συμβαίνει με κάθε κλάδο και τομέα που ετοιμάζεται για ξεπούλημα (Υγεία, Παιδεία κλπ.).

Phasma

Η ΕΕ δεν τηρεί κανένα «πολιτιστικό» πρόσχημα στο στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για πλήρη υποταγή της πολιτιστικής κληρονομιάς και της σύγχρονης δημιουργίας στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας του ευρω-ενωσιακού κεφαλαίου. Απρόσκοπτα ομολογούν ότι η καλλιτεχνική παραγωγή πρέπει να συγκεντρωθεί σε μεγάλα μονοπώλια πανευρωπαϊκής και παγκόσμιας κλίμακας και σε αυτά τα πλαίσια προωθείται και η κινητικότητα των καλλιτεχνών.

Οι άνθρωποι της Τέχνης και του Πολιτισμού, οι εργαζόμενοι στο χώρο του Θεάματος Ακροάματος συσπειρωνόμαστε, συντονίζουμε τη δράση μας και μπαίνουμε μπροστά για να εμποδίσουμε την υλοποίηση αυτής της πολιτικής, να ανατρέψουμε τα σχέδια ολοσχερούς παράδοσης του πολιτισμού και των εργαζόμενων σ' αυτόν στις απαιτήσεις και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας. Μην ξεχνάμε ότι ο πολιτισμός δεν αφορά μόνο εμάς αλλά πάνω απ όλα τον ίδιο τον λαό.

Διακηρύσσουμε: ο Πολιτισμός δεν είναι εμπόρευμα, είναι δικαίωμα κοινωνικό. Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Ο κοινωνικός ρόλος της Τέχνης είναι λαϊκό δικαίωμα που θα το υπερασπιστούμε. Είμαστε ενάντια στον εμπορικό ευτελισμό της Τέχνης και στην αλλοτρίωση των συνειδήσεων».

Απαιτούν

• Αύξηση του προϋπολογισμού για τον Πολιτισμό τουλάχιστον στο 2%.
• Να σταματήσει η επιχειρηματική λειτουργία στα κρατικά θέατρα, στα ΔΗΠΕΘΕ, στη Λυρική, στις κρατικές ορχήστρες, μουσικά σύνολα και γενικά στις κρατικές πολιτιστικές δομές και δράσεις και να τους δίνεται επαρκής χρηματοδότηση.
• Να ακυρωθεί η συμφωνία παραχώρησης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο ίδρυμα Νιάρχος
• Αύξηση των κρατικών επιχορηγήσεων για το θέατρο, το χορό και τη μουσική, στα εικαστικά. Καμία χρηματοδότηση στα μονοπώλια του χώρου. Οι επιχορηγήσεις στο θέατρο και το χορό να δίνονται σε περισσότερα σχήματα τα οποία θα λειτουργούν με αυστηρά καλλιτεχνικά και μη κερδοσκοπικά κριτήρια, και να παίρνονται οι αποφάσεις με συμμετοχή γνωμοδοτικής επιτροπής που θα ορίσουν οι φορείς του θεάτρου και του χορού.
• Καμία απόλυση καλλιτεχνών που δουλεύουν στους δήμους (μουσικούς, ηθοποιούς, εικαστικούς) οι οποίοι θα πρέπει να δουλεύουν με μόνιμη σχέση εργασίας και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
• Να σταματήσει κάθε προσπάθεια κατάργησης ή συγχώνευσης κρατικών θεάτρων και ορχηστρών, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., δημοτικών μουσικών συνόλων και ωδείων.
• Πρόσληψη Θεατρολόγων στα κρατικά θέατρα.
• Πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τις κενές οργανικές θέσεις στα ΝΠ του Πολιτισμού. Κατάργηση της αναλογίας 1 προς 5.
• Κατάργηση του περιορισμού του 24μηνου που επιβάλλει ο ν. Παυλόπουλου για αρχαιολόγους, καλλιτέχνες και τεχνικούς των κρατικών θεάτρων.
• Κατάργηση των 100 ενσήμων ως προϋπόθεση στην περίθαλψη, και ασφαλιστικά βιβλιάρια στους εικαστικούς και λογοτέχνες. Ασφάλιση για όλους τους καλλιτέχνες χωρίς όρους και προϋποθέσεις
• Κατάργηση του ΦΠΑ στο καλλιτεχνικό έργο και την καλλιτεχνική δημιουργία. Η Τέχνη είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.
• Καθολική λύση του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού των καλλιτεχνικών κλάδων χωρίς εργοδότη (των δημιουργών). Μέχρι τότε αναμόρφωση του νόμου για τις συντάξεις του ΥΠΠΟΤ και αύξηση του αριθμού τους σε 100, καθώς και χορήγηση βιβλιαρίων δωρεάν νοσοκομειακής και φαρμακευτικής περίθαλψης στους ανασφάλιστους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως εισοδήματος, εθνικότητας και ηλικίας.
• Καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς και εφαρμογή του νόμου για το 1% για την τοποθέτηση έργων εικαστικών τεχνών σε δημόσιους χώρους και κτίρια, για την αναβάθμιση της δημόσιας αισθητικής και την ενίσχυση της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
• Καμιά κατάργηση στα βαρέα και ανθυγιεινά.
• Επιδόματα ανεργίας στο 80% του μισθού χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν αισθητική αγωγή και καλλιτεχνική Παιδεία μέσα στον κορμό της εκπαίδευσης, για όλα τα παιδιά ανεξάρτητα από κατευθύνσεις.
• Ιδρυση Ανώτατων Καλλιτεχνικών Σχολών δημόσιων και δωρεάν στο πλαίσιο της Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης για την επιστημονική μόρφωση των καλλιτεχνών της κάθε ειδικότητας.
• Ιδρυση δημόσιων κέντρων καλλιτεχνικής εκπαίδευσης για τη δωρεάν εκπαίδευση στις διάφορες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης (μουσικά όργανα, θέατρο, χορός, εικαστικά κλπ.) των μαθητών μετά το σχολείο.

Το εργατολαϊκό κίνημα εμπόδιο στα αστικά σχέδια

Η ελληνική αστική τάξη φαίνεται να επιζητά τον παράδεισο μέσα στα μονοπάτια της κόλασης. Ο εικοσιτετράωρος κυβερνητικός κύκλος αναζητήσεων νέας κυβέρνησης και η τελική κατάληξη δείχνουν την ελληνική αστική τάξη αμίλητη, χωμένη στους εταίρους της διεθνούς καπιταλιστικής ολιγαρχίας. Αφήνει αυτούς να μιλήσουν γι' αυτήν με τη γλώσσα της τρόικας, αρκεί να της εξασφαλίζονται τα προνόμια ενός ισότιμου εταίρου. Ειδικά τώρα που η καπιταλιστική κρίση απειλεί να της αμφισβητήσει την εξάπλωσή της (βλέπε διείσδυση) στη βαλκανική ενδοχώρα, περισσότερο μάλιστα όταν χρειάζεται επιπρόσθετα κεφάλαια για το νέο ιμπεριαλιστικό σάλτο των εταίρων.

Η όξυνση επεμβάσεων, εξεγέρσεων και πολέμων στην αφρικανική Μεσόγειο και ευρύτερη Μέση Ανατολή αποτελεί την αρχή οικονομικής καταστροφής του πλανήτη συνδυασμένης με την καταστροφή μέρους των κεφαλαίων και της εργατικής δύναμης στις καπιταλιστικές χώρες. Στην εθνικά ύποπτη ελληνική αστική τάξη της βούτας και της αρπαχτής κυριαρχεί το σύνθημα «Σύντροφοι κεφαλαιοκράτες γρηγορείτε. Ενα νέο "ντου" μας περιμένει στο πλευρό του διεθνούς καπιταλισμού και υπό την αιγίδα της διεθνούς των τοκογλύφων του χρηματιστικού κεφαλαίου». Τα εσωτερικά της αστικής Ελλάδας τα αναλαμβάνει ο αστικός πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος με πρακτικό εφαρμοστή την κυβέρνηση. Στην υπέρτατη και κρίσιμη ανάγκη εξυπηρέτησης των κεφαλαιοκρατικών απαιτήσεων θυσιάζονται τα απομεινάρια κάθε φιλολαϊκής φλυαρίας κι επιστρατεύονται εφεδρείες μιας ξεχασμένης εποχής απατηλών υποσχέσεων κι οραμάτων.

Τώρα η αστική τάξη κινδυνεύει από τον ίδιο τον εαυτό της. Δεν υπάρχουν περιθώρια. Τα κυβερνητικά σχήματα πρέπει να είναι έμπειρα και αποφασισμένα να επιβάλουν στο λαό τα κελεύσματα της ντόπιας και ξένης εταιρικής καπιταλιστικής ολιγαρχίας που εμφανίζεται στο πρόσωπο της τρόικας. Αυτό είναι το νόημα του κυβερνητικού ανασχηματισμού. Εδώ οφείλονται οι ταλαντεύσεις και η φαινομενική δυστοκία του εικοσιτετραώρου.

Το πολιτικό γαϊτανάκι της ανανέωσης του αστικού εποικοδομήματος άρχισε με την κυβερνητική αποκλειστικότητα του ΠΑΣΟΚ για να διεκπεραιώσει την επιβολή του Μνημονίου 2. Επονται οι εκλογές που η ανανέωση θα συνεχιστεί μέσα από τη σύγκρουση των δυο μεγάλων αστικών κομμάτων. Ολα δείχνουν ότι στην ανταγωνιστική διαδικασία θα ανακατευτούν και μικρότερα κόμματα που υπάρχουν και που πιθανόν να δημιουργηθούν από διασπάσεις ή ό,τι άλλο, ακόμη κι από τις «πλατείες». Το φινάλε προσδοκάται να είναι η ανανέωση του αστικού πολιτικού εποικοδομήματος, ωστόσο μπορούν να υπάρξουν σημαντικά ρήγματα. Η τραγικότητα αυτής της καπιταλιστικής προσπάθειας είναι εάν θα συμπαρασύρει στην καταστροφή παραγωγικές δυνάμεις του λαού και εάν θα εκθέσει την Ελλάδα σε εθνικούς κινδύνους κυριαρχίας και ακεραιότητας. Υπό αυτές τις τρέχουσες επικίνδυνες συνθήκες καθίσταται αναγκαίος έως καθοριστικός ο ρόλος του εργατολαϊκού κινήματος κι ιδιαίτερα της πρωτοπορίας του. Ολα δείχνουν ότι η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Οι Λακεδαιμόνιοι ας επαγρυπνούν.

Αυτοαπασχολούμενες: Ενα μικρό μαγαζί - πολλά μεγάλα προβλήματα

Οι αυτοαπασχολούμενες γυναίκες αντιμετωπίζουν τα εξαντλητικά ωράρια, την απουσία παροχών για τη μητρότητα, αλλά και το αβέβαιο μέλλον, αφού το εισόδημά τους συνεχώς συρρικνώνεται

Motion Team

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση και η επίθεση που εξαπολύει το κεφάλαιο στο όνομά της πλήττουν συνολικά τα λαϊκά στρώματα. Η πολιτική που συμπιέζει την τιμή της εργατικής δύναμης ώστε να γίνει ακόμα πιο φθηνή, είναι η ίδια πολιτική που αυξάνει τα λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που οδηγεί όλο και περισσότερους επαγγελματοβιοτέχνες στο κλείσιμο και, παράλληλα, γιγαντώνει τα μονοπώλια και συγκεντρώνει τη μερίδα του λέοντος όσον αφορά την αγορά και τα κέρδη στα δικά τους χέρια και ταμεία. Οι αυτοαπασχολούμενες γυναίκες βρίσκονται μπροστά σε ιδιαίτερα προβλήματα, σε δυσκολίες που οξύνονται, ειδικά σήμερα που η οικονομική κρίση και η αντιλαϊκή επέλαση κάνουν την επιβίωσή τους αβέβαιη.

Από τις γυναίκες που εργάζονται ως αυτοαπασχολούμενες, το μεγαλύτερο μέρος τους συγκεντρώνεται στο εμπόριο και στην παροχή υπηρεσιών. Για παράδειγμα, αρκετές είναι οι γυναίκες που έχουν ένα κομμωτήριο, ένα μαγαζί για επιδιορθώσεις ρούχων, μια μικρή επιχείρηση στον τομέα του επισιτισμού και κυρίως στο γρήγορο φαγητό, ένα λογιστήριο, ένα μικρό εμπορικό κατάστημα. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι γυναίκες αυτές είτε εργάζονται μόνες χωρίς καθόλου προσωπικό, είτε απασχολούν δύο - τρία άτομα, συμπληρωματικά πάντα με τη δική τους εργασία. Επιπλέον, πολλές γυναίκες απασχολούνται ως συμβοηθούντα μέλη σε οικογενειακές επιχειρήσεις, εργάζονται, δηλαδή, με ελάχιστα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Οι αυτοαπασχολούμενες γυναίκες παλεύουν καθημερινά για ένα μεροκάματο, βλέπουν τον τζίρο τους να μειώνεται, δυσκολεύονται να καλύψουν τα έξοδα και τις υποχρεώσεις του μαγαζιού τους, να καλύψουν τις ανάγκες τις δικές τους και των οικογενειών τους.

Δουλεύουν χωρίς κανένα δικαίωμα

Το σύστημα προβάλλει τη «γυναικεία επιχειρηματικότητα» ως απάντηση στην κρίση που χτυπά περισσότερο της γυναίκες, διαφημίζει στις γυναίκες την αυτοαπασχόληση ως υποτιθέμενη λύση στην ανεργία, στην οποία καταγράφουν όλο και πιο υψηλά ποσοστά, με αποκορύφωμα το ποσοστό για το μήνα Μάρτη που η ανεργία των γυναικών έφτασε το 19,5%. Η πραγματικότητα, όμως, για τις αυτοαπασχολούμενες είναι εντελώς διαφορετική από την ιδανική εικόνα που προσπαθούν να παρουσιάσουν. Κατ' αρχάς, οι αυτοαπασχολούμενες δεν είναι καθόλου απαλλαγμένες από τον εφιάλτη της ανεργίας, που, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, απειλεί τη μία στις πέντε γυναίκες. Αλλά η κρίση χτυπά την αυτοαπασχόληση, εκτοπίζει τις μικρές επιχειρήσεις σε όφελος των μονοπωλίων. Και τη στιγμή που πληθαίνουν τα λουκέτα στις μικρές επιχειρήσεις, πληθαίνουν μαζί τους και οι γυναίκες που αναγκάζονται να κλείσουν το μαγαζί τους, που οδηγούνται στην ανεργία και, μάλιστα, χωρίς να έχουν ούτε καν το δικαίωμα να λάβουν το πενιχρό επίδομα του ΟΑΕΔ.

Οι γυναίκες αυτές δυσκολεύονται να ξαναβρούν δουλειά, αναγκάζονται να εργαστούν με τους χειρότερους όρους, με μερική απασχόληση, ευέλικτες μορφές εργασίας, πολλές φορές ανασφάλιστες. Συχνά τις συνοδεύουν για καιρό τα χρέη της επιχείρησης που έκλεισαν, τις βασανίζει η αποπληρωμή των δανείων που αναγκάστηκαν να πάρουν. Σε μερικές περιπτώσεις, οι αυτοαπασχολούμενες φυτοζωούν στο μαγαζί, το κρατάνε με νύχια και με δόντια με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να βγουν στη σύνταξη. Με δεδομένους βέβαια τους αντιασφαλιστικούς νόμους που ανεβάζουν το ηλικιακό όριο για τη συνταξιοδότηση των γυναικών και οδηγούν σε 40 χρόνια δουλειάς, οι ελπίδες αυτές σιγά - σιγά εξανεμίζονται.

Η επιβάρυνση της υγείας των αυτοαπασχολούμενων δεν είναι καθόλου αμελητέα. Ειδικά στα κομμωτήρια, στον επισιτισμό, αλλά και στα εμπορικά μαγαζιά, η χρόνια ορθοστασία και τα βάρη που συχνά αναγκάζονται να σηκώνουν, καταπονούν σημαντικά το γυναικείο οργανισμό. Εκτός από τα μυοσκελετικά προβλήματα, το αυχενικό σύνδρομο, τη φλεβίτιδα που είναι συχνά, επιπτώσεις υπάρχουν και στην αναπαραγωγική υγεία, καθώς οι συνθήκες αυτές αυξάνουν τον κίνδυνο για προβλήματα στην κύηση και αποβολή του εμβρύου. Οι ατελείωτες ώρες δουλειάς και το βάρος της φροντίδας του σπιτιού και της οικογένειας συρρικνώνουν τον ελεύθερο χρόνο, το χρόνο που μένει για ξεκούραση, ακόμα και για τον ύπνο. Ανάλογη επιβάρυνση υφίσταται και η ψυχική υγεία πολλών γυναικών, με την κατάθλιψη και άλλα σχετικά προβλήματα να παρουσιάζονται αυξημένα. Παρά το γεγονός ότι η υγεία τους υφίσταται σημαντική φθορά, οι αυτοαπασχολούμενες δεν μπορούν ούτε να αρρωστήσουν: Η ασθένεια και η κάθε μέρα απουσίας τους από τη δουλειά τους κοστίζει το μεροκάματό τους.

«Πολυτέλεια» η προστασία της μητρότητας

Οι νέες γυναίκες που αποφασίζουν να ανοίξουν ένα μαγαζί προκειμένου να εξασφαλίσουν με τον τρόπο αυτό ένα μεροκάματο, βρίσκονται μπροστά σε σύνθετες δυσκολίες. Η απελευθέρωση του ωραρίου, την οποία εφαρμόζουν τα πολυκαταστήματα στη λειτουργία τους, τις αναγκάζει να κρατάνε το μαγαζί τους ανοιχτό από το πρωί μέχρι το βράδυ. Το ωράριο αυτό απορρυθμίζει πλήρως τη ζωή των γυναικών, είναι ιδιαίτερα βάρβαρο για όσες έχουν οικογένεια, μικρά παιδιά ή ηλικιωμένους που πρέπει να φροντίσουν.

Κάτω από τις συνθήκες αυτές, πολλές γυναίκες μεταθέτουν τη δημιουργία οικογένειας χρονικά στο απώτερο μέλλον. Οσες αυτοαπασχολούμενες έχουν οικογένεια προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τις αυξημένες υποχρεώσεις τους στη δουλειά και παράλληλα στην οικογένειά τους χωρίς καμιά ουσιαστική βοήθεια, αφού οι κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες για τις ανάγκες της μητέρας, του παιδιού και συνολικά της οικογένειας είναι ανύπαρκτες ή ανεπαρκείς.

Οι αυτοαπασχολούμενες γυναίκες στερούνται ακόμα και τα υποτυπώδη επιδόματα και τις άδειες που έχουν οι υπόλοιπες εργαζόμενες. Το επίδομα τοκετού που παίρνουν δεν αναπληρώνει το εισόδημα που χάνουν κλείνοντας το μαγαζί τους για να γεννήσουν. Ακόμα χειρότερα, δε δικαιούνται κανένα επίδομα και καμία άδεια για το διάστημα της λοχείας. Εκ των πραγμάτων, υποχρεώνονται να γυρίσουν όσο το δυνατό πιο γρήγορα πίσω στο μαγαζί, αφού τα έξοδα τρέχουν. Η έλλειψη παιδικών σταθμών και κέντρων δημιουργικής απασχόλησης βρεφών και νηπίων, σε συνδυασμό με τα εξοντωτικά τους ωράρια, αναγκάζει πολλές από τις αυτοαπασχολούμενες να μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα στο μαγαζί τους.

Συσπείρωση και συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια

Η σημερινή κατάσταση, με όλο και περισσότερους αυτοαπασχολούμενους, επαγγελματοβιοτέχνες και μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις να εκτοπίζονται από τα μονοπώλια, υπογραμμίζει την ανάγκη για αντίσταση στην πολιτική που ενισχύει το κεφάλαιο και πλήττει κατάφωρα το λαό. Οι αυτοαπασχολούμενες που σηκώνουν διπλά βάρη δεν μπορούν να λείπουν από τον ενωμένο αγώνα εργαζομένων, επαγγελματοβιοτεχνών, μικρομεσαίων αγροτών, νεολαίας και γυναικών. Τα εμπόδια που συναντά η συμμετοχή τους στο κίνημα είναι αυξημένα και η πίεση που δέχονται να συμβιβαστούν και να υποχωρήσουν από τα δικαιώματά τους μεγάλη. Αντιμετωπίζουν τα εξαντλητικά ωράρια δουλειάς που συχνά δεν τους αποφέρουν ούτε το απαραίτητο για την επιβίωσή τους εισόδημα, αλλά και την ανυπαρξία ακόμα και στοιχειωδών παροχών για την προστασία της μητρότητας.

Οι δυσκολίες αυτές αποτελούν, όμως, και τους πρόσθετους λόγους που έχουν οι αυτοαπασχολούμενες γυναίκες για να πάρουν θέση στην οργανωμένη συλλογική πάλη, να ενισχύσουν τη ριζοσπαστική συσπείρωση των ΕΒΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, την ΟΓΕ. Η πραγματικότητα που ζουν μπορεί να αλλάξει μόνο με ένταση της πάλης για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Με διεκδίκηση πλήρους και σταθερής δουλειάς με αξιοπρεπή μισθό και ανθρώπινο ωράριο, αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας και Πρόνοιας. Με αιτήματα για ουσιαστική προστασία της μητρότητας, για άδειες μητρότητας ίδιες και ίσες για όλες τις εργαζόμενες, δύο μήνες πριν και έξι μετά τον τοκετό και ένα χρόνο γονική άδεια, για επιδόματα που να αντισταθμίζουν την απώλεια εισοδήματος για τις αυτοαπασχολούμενες. Με πάλη για την προστασία των ανέργων, για επίδομα ανεργίας για τους αυτοαπασχολούμενους που κλείνουν τα μαγαζιά τους, για «πάγωμα» των δανείων και μείωση κατά 30% όλων των τιμολογίων ύδρευσης, ηλεκτρικού ρεύματος και τηλεφώνου.

Απέναντι στην πολιτική που ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση και δρομολογεί νέα αντιλαϊκά μέτρα, οι αυτοαπασχολούμενες μπορούν να δώσουν ηχηρή απάντηση ενώνοντας τη φωνή τους με τους συμμάχους τους, να δυναμώσουν την ΠΑΣΕΒΕ, την ΟΓΕ, συμβάλλοντας στην ενίσχυση του μετωπικού σχήματος ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΟΓΕ και ΜΑΣ, να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και να ανοίξουν το δρόμο για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης υπέρ του λαού, εγκαταλείποντας οριστικά και μαζικά ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και να συμπορευτούν με το ΚΚΕ.

«Καμπανάκι» από επιστήμονες για τη χρήση υπολογιστών από παιδιά

Eurokinissi

Σοβαρές ενστάσεις που υποστηρίζονται από μία σειρά επιστημονικά δεδομένα εκφράζονται παγκοσμίως για τη χρήση των υπολογιστών στην εκπαίδευση. Σύμφωνα με αυτές, η σωματική υγεία, η σωστή ανάπτυξη, η κοινωνικοποίηση του παιδιού υπονομεύονται από τη χρήση υπολογιστών από μικρή ηλικία.

Στη χώρα μας, ο λαός είχε και θα έχει πολλές φορές την «ευκαιρία» να ακούσει την επίσημη προπαγάνδα για την αναγκαιότητα και τα οφέλη από τη χρήση υπολογιστών στα σχολεία. Στο πλαίσιο του «νέου σχολείου», το υπουργείο Παιδείας δηλώνει ότι: «Το Ψηφιακό Σχολείοείναι βασικό συστατικό του οράματος του Νέου Σχολείου. H χρήση των Νέων Τεχνολογιών γίνεται ο καταλύτης για την αλλαγή: α) Του περιεχομένου των Προγραμμάτων Σπουδών και της σχολικής γνώσης, β) της διδασκαλίας και της μάθησης, γ) της σχέσης εκπαιδευτικών και μαθητών, δ) της σχέσης γονιών και σχολείου». «Η δημιουργία του ψηφιακού σχολείου αποτελεί υψηλή προτεραιότητα για να ανακτήσει το ελληνικό σχολείο την ανταγωνιστικότητά του στον ευρωπαϊκό χώρο. Η βασική πρόκληση που καλείται αυτό να αντιμετωπίσει σήμερα είναι η ουσιαστική ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στη διδασκαλία όλων των μαθημάτων αλλά και στη σχολική ζωή ευρύτερα», αναφέρεται. Ωστόσο, πέρα από όσους εξαίρουν τις «αρετές» των υπολογιστών, υπάρχει σοβαρός επιστημονικός αντίλογος στη χρήση τους από μικρές ηλικίες. Ο «Ρ» σταχυολογεί μερικές από τις έρευνες και απόψεις που έχουν διατυπωθεί από επιστημονικούς φορείς διεθνώς, οι οποίοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιπτώσεις της υπέρμετρης και πρώιμης χρήσης των υπολογιστών.

Απαγορευτική η μικρή ηλικία

Η ηλικία κατά την οποία το παιδί μπορεί να ξεκινήσει να χρησιμοποιεί υπολογιστή είναι αντικείμενο αντιπαράθεσης. Σύμφωνα με ανακοίνωση της UNESCO (14.1.2011), ειδικοί υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να απαγορεύεται στα παιδιά να χρησιμοποιούν υπολογιστή στην εκπαίδευση μέχρι την ηλικία των 9 ετών, «εξαιτίας των δυσμενών επιπτώσεων της χρήσης υπολογιστή στον εγκέφαλο». Επικαλείται δηλώσεις ψυχολόγων που επιβεβαιώνουν ότι η πρόωρη εισαγωγή και υπέρμετρη χρήση της τεχνολογίας έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη των παιδιών αφού οι γνωστικές ικανότητές τους διαμορφώνονται σε αυτό το στάδιο.

Σύμφωνα με την UNESCO, προϋπόθεση για τη χρήση υπολογιστών στην εκπαίδευση είναι να λαμβάνονται τα εξής μέτρα: Να υπάρχει όριο. Να εφαρμόζεται εκπαιδευτικό λογισμικό με πραγματικά μορφωτική αξία και προσαρμοσμένο στην ψυχολογική ηλικία των παιδιών - μαθητών. Να γίνεται χρήση του ίντερνετ μόνο αφού οι εκπαιδευτικοί διασφαλίσουν πρόσβαση σε ασφαλείς ιστοσελίδες. Τέλος, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να σιγουρευτούν ότι το παιδί καταλαβαίνει το ρόλο του υπολογιστή ως εργαλείου επικοινωνίας, ενημέρωσης, ανάπτυξης δεξιοτήτων και παιχνιδιού.

Στην άποψη ότι η χρήση υπολογιστών όχι μόνο δεν προσφέρει αλλά βλάπτει κιόλας σε μικρή ηλικία καταλήγει και η Αμερικανική Παιδοψυχιατρική Εταιρεία. «Είναι σημαντικό να ακολουθείται η σωστή ηλικία στη χρήση υπολογιστών, ώστε να προληφθούν κίνδυνοι στην υγεία των παιδιών. Σε μία χρονική περίοδο σωματικής και πνευματικής ανάπτυξης, η υπερβολική έκθεση στους υπολογιστές μπορεί εύκολα να προκαλέσει βλάβες, όπως αδύναμη όραση, σπονδυλίτιδα, στρες κ.ά.», επισημαίνει στο επίσημο περιοδικό της. Προτείνοντας ένα «χρονοδιάγραμμα» χρήσης υπολογιστών, ο φορέας των παιδοψυχολόγων σημειώνει ότι: Στην ηλικία των 7, η χρήση θα έπρεπε να περιορίζεται στη γνωριμία με το πληκτρολόγιο και ο χρόνος χρήσης δεν πρέπει να ξεπερνά τη μισή ώρα. Η ηλικία των 9 χαρακτηρίζεται ως η σωστή ηλικία για τη χρήση υπολογιστή μόνο όμως για να κατανοήσει το παιδί πώς λειτουργεί. Στην ηλικία των 11, οι γιατροί λένε ότι θα πρέπει ο χρόνος μπροστά στον υπολογιστή να περιορίζεται σε μία ώρα. Επισημαίνεται μάλιστα ότι σε αυτή την ηλικία η σωματική δραστηριότητα παίζει σημαντικό ρόλο στη σωματική ανάπτυξη και ο εθισμός σε βιντεοπαιχνίδια, που είναι αναπτυγμένος σε αυτή την ηλικία, μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη σωματική δραστηριότητα άρα και αργή ανάπτυξη. Σε ό,τι αφορά στην εφηβική ηλικία και μετά, επισημαίνεται πως παρότι οι σημερινές συνθήκες δεν μπορούν να κρατήσουν μακριά από τον υπολογιστή τα παιδιά, οι περιορισμοί και οι λόγοι που τους υπαγορεύουν είναι παρόμοιοι με ό,τι ισχύει για την ηλικία των 11.

Μερικά όχι και τόσο θετικά αποτελέσματα

Ερευνα του Πανεπιστημίου Duke στη Β. Καρολίνα στις ΗΠΑ κατέληξε ότι οι επιδόσεις των μαθητών μέσης εκπαίδευσης στα τεστ έπεσαν αφού απέκτησαν υπολογιστή στο σπίτι. Οπως σημείωναν οι ερευνητές, τα παιδιά ξόδευαν περισσότερο χρόνο παίζοντας παιχνίδια και λιγότερο για εξάσκηση σε προβλήματα μαθηματικών. Σημείωναν ότι μπορεί η πτώση στις επιδόσεις να μην ήταν τεράστια, ωστόσο η επίδραση του υπολογιστή σίγουρα δεν ήταν θετική. Η έρευνα σταμάτησε το 2005, πριν δηλαδή «το Facebook και το Twitter γίνουν εμμονές», όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα του ξένου Τύπου.

Συγκρίνοντας τις επιδόσεις πριν και μετά την απόκτηση υπολογιστή σε παιδιά ηλικίας 10 - 14 ετών ερευνητές παρατήρησαν πτώση. Διαπιστώνουν δε ότι οι πολλές ώρες περιήγησης στο ίντερνετ επηρεάζουν αρνητικά τις σχολικές επιδόσεις, και ενδέχεται να προκαλέσουν προβλήματα μάθησης και αντίληψης. Σύμφωνα με τους ίδιους,«μπορεί ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής να αποτελεί σημαντικό εργαλείο για την εργασία ενός ενηλίκου, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο και για ένα παιδί 10 - 14 ετών. Το παιδί προτιμάει να παίξει παιχνίδια ή να "σερφάρει" στις διάφορες σελίδες του Διαδικτύου». Συμβουλεύουν δε τους γονείς να περιμένουν μερικά χρόνια πριν αγοράσουν στα παιδιά τους υπολογιστή. Ωστόσο, οι εφαρμοζόμενες αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση υπαγορεύουν η γνωριμία με τον υπολογιστή να έρχεται από το σχολείο και όχι από το σπίτι. Και αυτό στο όνομα της απόκτησης, από νωρίς, της σχετικής «δεξιότητας». Μάλιστα, σε διάφορα κείμενα της ΕΕ διατυπώνεται το «επιχείρημα» ότι η απόκτηση δεξιοτήτων από μικρή ηλικία είναι αποδοτικότερη και «φτηνότερη», γι' αυτό και μιλούν για χρήση υπολογιστών από το νηπιαγωγείο!

Επιπτώσεις στην υγεία και στην πνευματική ανάπτυξη

Από παιδοφθαλμίατρους έχει διαπιστωθεί ότι η υπερβολική χρήση του υπολογιστή κατά την παιδική ηλικία αυξάνει τον κίνδυνο για μυωπία και γενικά έχει αρνητικές επιπτώσεις στην όραση των παιδιών. Ειδικότερα αναφέρεται ότι: 25% των παιδιών που χρησιμοποιούν υπολογιστή χρειάζεται διορθωτικά γυαλιά προκειμένου να δουλέψει άνετα και ακίνδυνα στο κομπιούτερ στο σπίτι ή στο σχολείο και το ποσοστό των παιδιών στο πρώτο στάδιο μυωπίας έχει αυξηθεί από 12% στο 20% από το 1995 έως σήμερα.

Από την ιατρική κοινότητα πάλι έρχονται διάφορες διαπιστώσεις για άλλες επιδράσεις στην υγεία, όπως πόνους στο λαιμό και στον αυχένα, πονοκεφάλους και αδυναμία συγκέντρωσης της προσοχής. Οι ειδικοί, άλλωστε, εφιστούν την προσοχή στη χρήση υπολογιστών στους ενήλικες, πόσο μάλλον όταν γίνεται λόγος για την παιδική ηλικία...

Ερευνα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα υπό την καθηγήτρια Anne Mangen του νορβηγικού Πανεπιστημίου Στάβανγκερ, σε συνεργασία με τον νευροφυσιολόγο Jean-Luc Velay του Πανεπιστημίου της Μασσαλίας, έδειξε ότι η γραφή με το χέρι ενδυναμώνει τη διαδικασία της μάθησης, σε αντίθεση με τη χρήση του πληκτρολογίου που τη διαταράσσει. Οπως εξηγεί η ερευνήτρια, στη διαδικασία της ανάγνωσης και της γραφής εμπλέκονται μια σειρά αισθήσεις. Οταν γράφουμε με το χέρι, ο εγκέφαλός μας ανατροφοδοτείται από τις κινήσεις, αλλά και από την επαφή με το στιλό και το χαρτί. Αυτή η ανατροφοδότηση είναι σημαντικά διαφορετική από εκείνη που γίνεται όταν αγγίζουμε και χρησιμοποιούμε το πληκτρολόγιο. Τα παραπάνω στηρίχτηκαν και σε πείραμα που περιλάμβανε δύο ομάδες ενηλίκων στους οποίους ανατέθηκε το να μάθουν να γράφουν σε ένα άγνωστο αλφάβητο που αποτελείται από 20 γράμματα. Η μία ομάδα διδάχτηκε να γράφει με το χέρι ενώ η άλλη χρησιμοποιώντας πληκτρολόγιο. Στις τρεις και στις έξι βδομάδες του πειράματος, εξετάστηκε το κατά πόσο οι συμμετέχοντες μπορούσαν να θυμηθούν αυτά τα γράμματα καθώς και η ταχύτητα με την οποία διέκριναν τα σωστά και αντεστραμμένα γράμματα. Εκείνοι που έμαθαν τα γράμματα χειρόγραφα είχαν καλύτερες επιδόσεις σε όλα τα τεστ.

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Είναι μέρος του προβλήματος, όχι της λύσης του

Δεν κρύβουν λόγια τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και αποκαλύπτουν τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τις κολακείες τους προς το κίνημα και τις ρητορείες τους περί της - κακοφορμισμένης από τους ίδιους - «ενότητας της αριστεράς».

Ο γραμματέας της ΚΠΕ, Δ. Βίτσας, ήταν σαφής προχτές όταν, σε συνέντευξή του στο ρ/σ «Κόκκινο», επιβεβαίωσε ότι, για το κόμμα του, το κίνημα αλλά και η περιβόητη «ενότητα» δε χρησιμεύουν σε τίποτα άλλο παρά σαν μοχλός που θα τους επιτρέψει να διεκδικήσουν με αξιώσεις συμμετοχή στη διαχείριση του συστήματος. Μιλώντας κολακευτικά για το κίνημα, οριοθέτησε την προοπτική της δράσης του μέχρις ότου «δοθεί λύση», δηλαδή «μέχρι να φύγει αυτή η κυβέρνηση». Και πρόσθεσε «το ζήτημα δεν είναι απλά να φύγει η κυβέρνηση, αλλά να φύγει και η πολιτική που οδήγησε σε μνημόνια»!

Πιπιλίζοντας ξανά την «καραμέλα» περί «ενότητας της αριστεράς» ανέφερε: «Προβάλλει η αναγκαιότητα της ενωτικής δράσης της αριστεράς (...) Εχει μεγάλη σημασία να αντιληφθούν και οι ηγεσίες των άλλων κομμάτων ότι αυτός είναι ο δρόμος. Ιδιαίτερα αναφέρομαι στην ηγεσία του ΚΚΕ, το οποίο δεν μπορεί και δεν πρέπει να κρατά αυτή τη διαχωριστική στάση, αλλά να ενώσει ή να ενωθεί μ' αυτό το πάνδημο αίτημα».

Είναι γεγονός ότι από την έναρξη της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, οι αστοί και τα επιτελεία τους συγκαλύπτοντας ότι πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης, έθεταν ζήτημα αντιμετώπισης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του κρατικού χρέους προκειμένου να σωθεί η χώρα. Και ότι τα μέτρα του μνημονίου σ' αυτό αποσκοπούν. Βεβαίως, οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις μείωσης μισθών και συντάξεων, αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, αύξησης του απλήρωτου εργάσιμου χρόνου, κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, η μετατροπή των επιδομάτων ανεργίας σε ενίσχυση των επιχειρηματιών με πληρωμή των εργοδοτικών εισφορών για θέσεις εργασίας, η διευκόλυνση των μαζικών απολύσεων, είναι μέτρα που δε θα βάλουν δεκάρα τσακιστή στα κρατικά ταμεία, άρα καμιά συμβολή δεν έχουν στην αντιμετώπιση των χρεών και των ελλειμμάτων. Συγκάλυπταν δηλαδή ότι αυτά τα μέτρα εφαρμόζονται για να αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης και να ενισχύεται το κεφάλαιο, ώστε να προφυλάσσεται από τους κινδύνους καταστροφής του λόγω κρίσης. Ταυτόχρονα, τα μέτρα κατάργησης κοινωνικών δαπανών, μείωσης της χρηματοδότησης στην Παιδεία αλλά και στο δημόσιο τομέα Υγείας, εμπορευματοποίησής του με τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, οι μεγάλοι έμμεσοι φόροι, ενώ τσακίζουν το λαϊκό εισόδημα, ελάχιστα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και των χρεών. Οι ιδιωτικοποιήσεις επίσης γίνονται για να βρει τομείς επενδύσεων το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο.

Και ενώ ολ' αυτά απαιτούν πολιτική ριζικών αλλαγών για να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο, απαιτούν κάλεσμα της εργατικής τάξης και του λαού να ανατρέψει αυτή την πολιτική ως μοναδική διέξοδο σωτηρίας τους από την κρίση, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια ρότα με τους αστούς μιλά για αντιμετώπιση του χρέους. Μιλά για «παράνομο» και «νόμιμο» χρέος και καλεί το λαό να πληρώσει το «νόμιμο» χρέος. Αυτό σημαίνει, αναγνωρίζω το χρέος, όταν ο λαός δε χρωστά αλλά του χρωστούν... Αντί να καλέσει σε πάλη κατά της κρίσης και διέξοδο απ' αυτήν με το τσάκισμα των επιχειρηματιών, καλεί σε συνδρομή του λαού για αλλαγές στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ενωση, με «αριστερή» διαχείριση του χρέους, με «αριστερές» τράπεζες που θα έχουν κοινωνικό έλεγχο, λες και οι τράπεζες αντί για το κέρδος και το κεφάλαιο θα δρουν φιλολαϊκά! Προβάλλει φιλολαϊκή διέξοδο στα πλαίσια του καπιταλισμού, με την καπιταλιστική ιδιοκτησία κυρίαρχη. Δηλαδή μια παραλλαγή αστικής πολιτικής και μάλιστα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Παγίδα υποταγής της εργατικής τάξης, του λαού και πολιτική σωτηρίας του καπιταλισμού, πασπαλισμένη με λίγη ανθρωπιά!

Σ' αυτή τη ρότα καλεί σε ενότητα. Αλλά ενότητα σε μια τέτοια πολιτική είναι θάνατος για τους εργάτες, το λαό.

Αντικυβερνητικός και φιλοευρωενωσιακός

Σκόπιμα επίσης ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ χρεώνει το «μνημόνιο» στο ΠΑΣΟΚ και αποσιωπά ότι αυτό πηγάζει από μια ολοκληρωμένη ευρωενωσιακή στρατηγική για την ανταγωνιστικότητα, την οποία ούτε μπορεί ούτε θέλει να αντιπαλέψει ένα κόμμα που πίνει νερό στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της παραμονής της χώρας σ' αυτήν.

Βάζει, τέλος, ζήτημα να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και τι να έρθει; Μια άλλη αστική κυβέρνηση με τους αριστερούληδες συμμέτοχους, για να σπρώχνουν στον «εξανθρωπισμό» του καπιταλισμού. Τυχοδιωκτισμός! Αλλωστε και τους λαϊκούς αγώνες, τους θέλουν προσαρμοσμένους στο σύστημα.«Εξαλλοσύνες» χαρακτήριζε ο Αλ. Τσίπρας τους ταξικούς αγώνες και πρόσθετε αποκηρύσσοντάς τους: «Η αριστερά διεκδικούσε (...) πολλές φορές αυτές οι διεκδικήσεις ομολογώ μπορεί να είχαν κι ένα συντεχνιακό χαρακτήρα (...) η ανάπτυξη θέλει όρους κοινωνικής ειρήνης».

Οι λύσεις θα μπορούσαν να είναι αυτές που ισχυρίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αν τα προβλήματα για λύση σε όφελος του λαού ήταν αυτά που υποδεικνύει. Αλλά δεν είναι. Το πρόβλημα δεν είναι να πληρώσει ο λαός το «νόμιμο χρέος», αλλά να μην πληρώσει. Αρα να πληρώσει η πλουτοκρατία, να πληρώσει και αυτά που χρωστά στο λαό, από την κλεμμένη υπεραξία, τη δραστική μείωση των μισθών, τον τεράστιο πλούτο που έχουν συσσωρεύσει στα θησαυροφυλάκια της Ελβετίας και αλλού, τη ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων, τις ελλείψεις στον τομέα προστασίας των ανέργων. Χρωστάνε όλα όσα έχει πληρώσει η ελληνική λαϊκή οικογένεια για την Παιδεία, Υγεία, πρόληψη, υγιεινή και ασφάλεια, στα βαρέα και ανθυγιεινά. Χρωστάνε τους άδικους άμεσους και έμμεσους φόρους, τα τεράστια ποσά για πολεμικούς στρατιωτικούς εξοπλισμούς χάριν του ΝΑΤΟ και των τοπικών πολέμων.

Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους που οφείλουν οι καπιταλιστές στο λαό είναι ότι χτύπησαν αλύπητα τον παραγωγικό πλούτο και τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας. Δυνατότητες που μπορεί να εξασφαλίσουν στο λαό δουλειά, κοινωνική και πολιτική προστασία, δημοκρατικά δικαιώματα κλπ. Αλλά για να γίνει αυτό, ο λαός πρέπει να πάρει στα χέρια του την ιδιοκτησία και αξιοποίησή της σε όφελός του. Αυτό τώρα πρέπει να θέσει ως στόχο, και όχι την «αριστερή» διαχείριση του χρέους και την αλλαγή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από μια άλλη αστική κυβέρνηση, με «μαϊντανό» τους αριστερούτσικους. Κι αυτό το πρόβλημα λύνεται με ανατροπή, με λαϊκή οργάνωση, πάλη, λαϊκή συμμαχία για λαϊκή εξουσία.

Στα χέρια του λαού η λύση

Η δυσκολία του αστικού πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί την κρίση γίνεται όλο και πιο φανερή. Προσπαθεί λοιπόν να ελιχθεί, να αξιοποιήσει όλες τις εφεδρείες και τα εναλλακτικά σενάρια αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού για να εγκλωβίσει τη λαϊκή αγανάκτηση, στην παγίδα της αναμονής. Παράλληλα το βάθος της κρίσης της ελληνικής οικονομίας συμβάλλει στην όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους, τμήματα της άρχουσας τάξης και ιμπεριαλιστικά κέντρα. Το γαϊτανάκι των προηγούμενων ημερών απ' την προσπάθεια συγκρότησης συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και λοιπών προθύμων μέχρι τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, αντανακλά τόσο τις υπαρκτές αντιθέσεις στο στρατόπεδο της άρχουσας τάξης, όσο και την αγωνία της μπροστά στη δημιουργία προϋποθέσεων ανασύνταξης του λαϊκού κινήματος.

Καμία αναμονή

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να περιμένουν καμία φιλολαϊκή διέξοδο από διεργασίες που αφορούν τη διαμόρφωση ενός πιο αποτελεσματικού μείγματος διαχείρισης και την επίτευξη ενός προσωρινού συμβιβασμού ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης και στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Ολοι οι συντελεστές αυτών των διεργασιών συμφωνούν στην κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα.

Ολοι έχουν προσυπογράψει το σύμφωνο για το ευρώ (σύμφωνο ανταγωνιστικότητας) και τις στρατηγικές κατευθύνσεις της «Ευρώπης 2020» που στοχεύουν στη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης στην ΕΕ για να θωρακίσουν τα μονοπώλια στον ανταγωνισμό στη διεθνή αγορά.

Ολοι προωθούν την «απελευθέρωση» τομέων στρατηγικής σημασίας (ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κλπ.) , τις αναδιαρθρώσεις, ώστε να βρουν διέξοδο ικανοποιητικής κερδοφορίας τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, που λιμνάζουν σήμερα στην ΕΕ.

Γι' αυτό και η Μέρκελ τονίζει ότι η «Ευρώπη πρέπει να είναι ανταγωνιστική». Γι' αυτό και η ΝΔ ψήφισε 38 νομοσχέδια της κυβέρνησης και ο ΛΑ.Ο.Σ. ψήφισε το Μνημόνιο Ι. Γι' αυτό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μπορούν να συζητούν για κοινή κυβέρνηση, αφού έχουν κοινή προγραμματική βάση, το «μνημόνιο διαρκείας» που ισχύει για τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Γι' αυτό και τα αδελφά τους κόμματα στηρίζουν από κοινού την αντιλαϊκή επίθεση στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία.

Γι' αυτό και η ΝΔ ζητά να επιταχυνθεί η υλοποίηση των στόχων του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος για τις ιδιωτικοποιήσεις, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, την άρση των περιορισμών προστασίας του περιβάλλοντος για τις ιδιωτικές επενδύσεις, τη μείωση μισθών στο δημόσιο που συμβάλλει στην παραπέρα συμπίεση και στον ιδιωτικό τομέα.

Ψευδεπίγραφες εναλλακτικές λύσεις

Η «επαναδιαπραγμάτευση» που ζητά η ΝΔ αφορά νέα μέτρα ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου όπως η νέα μείωση του φορολογικού συντελεστή στα αδιανέμητα κέρδη, τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ τον έχει ήδη κατεβάσει στο 20% και στη Γερμανία βρίσκεται στο 30%. Αφορά νέα κρατικά πακέτα ενίσχυσης των ομίλων που θα οδηγήσουν σε νέα αφαίμαξη λαϊκού εισοδήματος και απαλλαγή των επιχειρήσεων από εργοδοτικές εισφορές.

Τα μέτρα επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής που προτείνει η ΝΔ και ορισμένοι «αντάρτες» του ΠΑΣΟΚ, έχουν δοκιμασθεί στην πράξη. Διογκώνουν την υπερχρέωση του αστικού κράτους, εμποδίζουν την αναγκαία απαξίωση κεφαλαίου για να δοθεί ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη, φορτώνουν νέα βάρη στις πλάτες του λαού.

Καμιά απ' τις δύο διαχειριστικές λύσεις της αστικής πολιτικής (επεκτατική - περιοριστική) δεν αποτελεί φιλολαϊκή διέξοδο. Μια ματιά στην κατάσταση της εργατικής τάξης στις ΗΠΑ και στη Γερμανία αρκεί για να το εξακριβώσουμε. Απ' τη μία η έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας στις ΗΠΑ της επεκτατικής διαχείρισης και απ' την άλλη η μείωση του πραγματικού μισθού και η συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων στη Γερμανία η οποία δεν είναι υπερχρεωμένη και ασκεί περιοριστική πολιτική.

Κάθε αναζήτηση εξόδου απ' την κρίση στο πλαίσιο του καπιταλισμού συνεπάγεται νέες θυσίες εργατικών δικαιωμάτων στο βωμό της ανταγωνιστικότητας. Ανώδυνες λύσεις για τη διασφάλιση των συμφερόντων του λαού δεν υπάρχουν. Οι στόχοι για έξοδο απ' την ευρωζώνη, για μέτρα προστατευτισμού και αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους που προτείνουν συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφοι του ΝΑΡ δεν συνιστούν φιλολαϊκή διέξοδο, ούτε μπορούν να αποτελέσουν κρίκο αντιιμπεριαλιστικής συσπείρωσης. Αποτελούν μια εκδοχή για να ανακάμψει προσωρινά η καπιταλιστική κερδοφορία, η ανταγωνιστικότητα του ελληνικού καπιταλισμού, που όχι μόνο δεν συμβαδίζει αλλά αντιστρατεύεται τη λαϊκή ευημερία. Το αποδεικνύει το παράδειγμα των θυσιών της εργατικής τάξης της Αργεντινής μετά τη στάση πληρωμών και την υποτίμηση του νομίσματος. Το υπογραμμίζει η επιδείνωση της θέσης των εργαζόμενων στη Βρετανία και στη Σουηδία που βρίσκονται εκτός ευρωζώνης.

Οι ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις βαθαίνουν

Οι διαφορετικές προσεγγίσεις και αναζητήσεις στο πλαίσιο της αστικής πολιτικής αντανακλούν βάθεμα των αντιθέσεων ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, τμήματα της άρχουσας τάξης. Δεν είναι ψευδεπίγραφες παρότι αξιοποιούνται προπαγανδιστικά για να εγκλωβίσουν τον λαό σε πλαστά διλήμματα για τα δικά του συμφέροντα.

Το υπόβαθρο της όξυνσης αφορά τη δυσκολία διαχείρισης, τον αναιμικό και εύθραυστο χαρακτήρα της ανάκαμψης μετά τη βαθιά και σχετικά συγχρονισμένη κρίση υπερσυσσώρευσης που εκδηλώθηκε στη διεθνή καπιταλιστική οικονομία.

Ο ΟΟΣΑ προβλέπει για το 2011 επιβράδυνση στις ΗΠΑ, ύφεση στην Ιαπωνία, επιβράδυνση στο ρυθμό αύξησης των παγκόσμιων εμπορικών συναλλαγών σε σχέση με το 2010.

Η ανισομετρία της καπιταλιστικής ανάπτυξης μεγαλώνει στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Οσο για την Ελλάδα, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 5.5% στο πρώτο τρίμηνο του 2011 σε σχέση με το αντίστοιχο του 2010.

Βεβαίως η εκδήλωση της κρίσης δεν πλήττει εξίσου όλα τα τμήματα της ελληνικής αστικής τάξης. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο που διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με τις ΗΠΑ και την Κίνα, αντιπροσωπεύει σε χωρητικότητα το 40% της κοινοτικής ναυτιλίας.

Σύμφωνα με στοιχεία της AlliedShipbroking για το πρώτο εξάμηνο του 2011, σε σύνολο 9 δισ. δολάρια που επενδύθηκαν διεθνώς για την απόκτηση 493 πλοίων, οι Ελληνες εφοπλιστές πρωταγωνιστούν έχοντας τοποθετήσει 2 δισ. δολάρια για απόκτηση 71 νέων πλοίων.

Η εικόνα είναι ριζικά διαφορετική για αρκετούς κλάδους της εγχώριας μεταποίησης που εξαρτώνται περισσότερο τόσο απ' τα κονδύλια όσο και από τις ρυθμίσεις της ΕΕ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας, που συρρικνώθηκε κατά 35% τη διετία της κρίσης, ο κλάδος των επίπλων που σημείωσε κάμψη που προσεγγίζει το 50%, ο κλάδος ειδών δέρματος-υπόδησης, που σημείωσε πτώση του κύκλου εργασιών που υπερβαίνει το 55% το ίδιο χρονικό διάστημα. Η κρίση πλήττει ιδιαίτερα τον κλάδο των κεφαλαιουχικών αγαθών, όπου η πτώση του κύκλου εργασιών τη διετία της κρίσης προσεγγίζει το 30%, και τον κλάδο των διαρκών καταναλωτικών αγαθών με τη συρρίκνωση να ξεπερνά το 35% το ίδιο χρονικό διάστημα.

Το βάθεμα της κρίσης αυξάνει επίσης την πίεση για επιτάχυνση των συγχωνεύσεων και της συγκεντροποίησης κεφαλαίου στον ελληνικό τραπεζικό τομέα. Ταυτόχρονα δυναμώνει η τάση αλλαγής συσχετισμού υπέρ της Κίνας και σε βάρος των ΗΠΑ στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η κρίση στην ευρωζώνη οξύνει τις αντιθέσεις και μεγαλώνει την ανισομετρία της ανάπτυξης μεταξύ των κρατών - μελών. Στο επίκεντρο βρίσκεται η διαχείριση του χρέους των υπερχρεωμένων κρατών - μελών της ευρωζώνης. Η διαπάλη για την κατανομή των βαρών και την απαξίωση κεφαλαίου μεταξύ κρατών και τραπεζικών ομίλων οξύνεται.

Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Γαλλίας πιέζουν το γερμανικό κράτος να αναλάβει μεγαλύτερο βάρος στο δανεισμό των υπερχρεωμένων κρατών. Η κεντρική τράπεζα της Κίνας (Λαϊκή Τράπεζα) εκφράζει στην ετήσια έκθεσή της για πρώτη φορά την ανησυχία της για το ότι η ΕΕ δεν αντιμετωπίζει τη ρίζα του προβλήματος διόγκωσης του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης.

Εκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS) αναφέρει ότι η γενική έκθεση (άμεση και έμμεση) των αμερικανικών τραπεζικών ομίλων στην Ελλάδα υπερβαίνει τα 41 δισ. δολάρια, των γαλλικών προσεγγίζει τα 65 δισ. δολάρια και των γερμανικών τα 40 δισ. δολάρια.

Απ' την άλλη ισχυρό τμήμα της γερμανικής αστικής τάξης επιμένει να επωμισθούν σημαντικό βάρος οι ιδιωτικοί όμιλοι. Αναδεικνύει τον κίνδυνο να φορτωθεί το γερμανικό κράτος δυσανάλογα μεγάλο βάρος σε μια συνολική λύση διευθέτησης του χρέους, ενόψει και των δυσοίωνων προβλέψεων για την Ιταλία και την Ισπανία. Εστιάζει στην ανάγκη θωράκισης του ευρώ στον ανταγωνισμό του με το δολάριο ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο επιτυγχάνονται και καταρρέουν προσωρινοί εύθραυστοι συμβιβασμοί όπως η αρχική συμφωνία Μέρκελ - Σαρκοζί στις 18-10-2010 και η πρόσφατη νέα προσέγγιση όπου η καγκελάριος της Γερμανίας δέχθηκε υπό όρους την εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτικών ομίλων σε μια σχεδιαζόμενη αναδιάρθρωση του χρέους.

Η πιο κρίσιμη πλευρά όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων αφορά στη σημασία της Ελλάδας για το γεωπολιτικό έλεγχο της ευρύτερης περιοχής.

Η αμερικανική ανησυχία εκφράζεται σε πρόσφατη έκθεση του ινστιτούτου Stratfor σχετικά με τη δυνατότητα ρωσικών και κινεζικών ομίλων να αξιοποιήσουν τη συγκυρία εκποίησης ελληνικών δημόσιων υποδομών, στην ενέργεια και στις μεταφορές, με την ανοχή της Γερμανίας. Η ανάλυση εστιάζει στην είσοδο της Cosco και στην προσέγγιση της Gazprom για τη ΔΕΠΑ.

Αποτελεί γεγονός ότι η Ελλάδα κατέλαβε την τρίτη θέση ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες που προσέλκυσαν άμεσες κινεζικές επενδύσεις την πενταετία 2005-2010, με 5 δισ. δολάρια (μετά τη Βρετανία και την Ελβετία). Η Ελλάδα αποτελεί πύλη εισόδου κινεζικών εμπορευμάτων στην ΕΕ. Στο πρόσφατο ελληνοκινεζικό συνέδριο ο πρέσβης της Κίνας Λούο Πινκουάν προέβλεψε ότι οι εμπορικές σχέσεις των δύο χωρών θα φτάσουν τα 8 δισ. δολάρια την επόμενη πενταετία.

Αντίστοιχα, κρίσιμη είναι η στάση της Ελληνικής και της Βουλγαρικής κυβέρνησης σχετικά με το ποια σχέδια ενεργειακών αγωγών θα αποκτήσουν προβάδισμα στην υλοποίησή τους. Σ' αυτό το πεδίο διεξάγεται αγώνας δρόμου μεταξύ του ρωσικού σχεδίου μεταφοράς φυσικού αερίου στην Ιταλία (Σάουθ Στριμ) και στις διάφορες ευρωατλαντικές παραλλαγές μεταφοράς αερίου απ' την Ασία στην ΕΕ (Νότιος Διάδρομος).

Αυτή η διαπάλη οξύνεται υπό την πίεση των εξελίξεων αποσταθεροποίησης και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη Βόρεια Αφρική που αποτελούσε μια εναλλακτική λύση για την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ.

Διαπλέκεται με το ζήτημα εκμετάλλευσης βεβαιωμένων και δυνητικών υποθαλάσσιων κοιτασμάτων στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στον προσδιορισμό κυριαρχικών δικαιωμάτων, ΑΟΖ κλπ. (μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας - Κύπρου - Ισραήλ - Λιβάνου -Αιγύπτου κλπ.)

Στα κρίσιμα αυτά ζητήματα η σημερινή ελληνική κυβέρνηση προτάσσει τα ευρωατλαντικά σχέδια αγωγών και προσεγγίζει το Ισραήλ. Εμφανίζεται πρόθυμη να εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο για να προωθήσει τα συμφέροντα τμήματος της άρχουσας τάξης που αφορούν τη μετατροπή της χώρας σε κόμβο μεταφορών, τις επενδύσεις ελληνικών ομίλων στην ΝΑ Ευρώπη και κέρδη από τη συνεκμετάλλευση ελληνικών κοιτασμάτων.

Σημαντικό είναι και το ζήτημα της προώθησης της αμερικανικής αντιβαλλιστικής ασπίδας (BMD) και της ισχυροποίησης της νέας δομής του ΝΑΤΟ, με τη νέα γεωγραφική κατανομή στρατηγείων (CAOC κ.ά.) στην ευρύτερη περιοχή.

Ολοι αυτοί οι παράγοντες εξηγούν την ανησυχία των ιμπεριαλιστικών κέντρων για ανεξέλεγκτες εξελίξεις στην Ελλάδα (που δεν περιορίζονται στο ζήτημα της χρεοκοπίας) και τις αντίστοιχες παρεμβάσεις τους.

Ωρα λαϊκής αντεπίθεσης

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στα διλήμματα και στα αδιέξοδα της άρχουσας τάξης. Η ιστορική στιγμή που η δυσκολία των «πάνω» να διαχειριστούν την κατάσταση μεγαλώνει, είναι αντικειμενικά μια ευκαιρία για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος.

Αντεπίθεση που θα σημαδέψει τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια, την άρχουσα τάξη και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τη στηρίζουν, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αντεπίθεση που θα στηριχθεί στις αντικειμενικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες και να απελευθερωθούν οι μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας.

Με ξεκάθαρο στόχο να γίνουν λαϊκή περιουσία τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να προχωρήσουμε με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό για τη λαϊκή ευημερία, με εργατικό έλεγχο.

Με αφετηρία την οργάνωση του αγώνα σε κάθε κλάδο και εργασιακό χώρο για να πληρώσει την κρίση το μεγάλο κεφάλαιο και να ανατραπεί η πολιτική του «μνημονίου διαρκείας» της ΕΕ. Προβάλλοντας σταθερά τη γραμμή ρήξης, για αποδέσμευση απ' την ΕΕ και διαγραφή του χρέους, με λαϊκή εξουσία. Αλλάζοντας το συσχετισμό καθημερινά και με την ψήφο στο ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές. Είναι ώρα να βγει ο λαός στο προσκήνιο.